အခန်း (၃၇၇) ပွင့်ချပ်ကိုးလွှာနည်းလမ်း အပိုင်း (၁)
လုကျိုးသည် မင်ရှစ်ရင်ကို ကြည့်လိုက်၏။ သူက စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ မေးလိုက်တော့သည်။
“ကောင်းကင်ရွေးချယ်ခံဘုရားကျောင်းက ဘုန်းကြီးတွေက ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်မှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
အံ့ဖွယ်ကိုယ်တော်လေးပါး သေသွားချိန်၌ ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်သည် ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ လက်စားချေခံရခြင်းမှ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်ရန် ဘုရားကျောင်းကနေ စွန့်ခွာခဲ့ကြောင်း သူ အမှတ်ရသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ မည်သည့်နေရာသို့ ပြောင်းရွေ့သွားမှန်း မည်သူမျှ မသိပေ။
ထို့အပြင် လုကျိုးသည် အစတည်းက သူတို့ကို ရှာဖို့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိခဲ့ပေ။ မဟာနတ္ထိဘုရားကျောင်းနှင့် အဖြစ်အပျက် ပြီးနောက် ကောင်းကင်ရွေးချယ်ခံ ဘုရားကျောင်းသည် ၎င်း၏ ယခင်ဂုဏ်သတင်း ဆုံးရှုံးသွားလေ၏။ ဆရာတော်ကြီးရွှီကျင့်က ကျန်ရှိသည့် တစ်ဦးတည်းသော လက်ရွေးစင်ဖြစ်သည်။ သူသည် ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ သူ၏တပည့်များကို ဦးဆောင်ကာ သီးခြားနေထိုင်တော့၏။
မင်ရှစ်ရင်က ခေါင်းခါလျက် ပြောလိုက်သည်။
“ကျွန်တော် မသိဘူး ရှစ်စွင်း..”
ထိုစဉ် လောင်ပါ့ ကျူးဟုန်ကုန်းသည် လက်ဝေ့အိတ်ကို ဝေ့ယမ်းလျက် ခန်းဆောင်ဝင်ပေါက်ရှေ့၌ ပေါ်လာလေ၏။ သူက ဒူးထောက်ပြီး လုကျိုးကို ဒူးထောက်တော့မည့်အချိန်၌ မင်ရှစ်ရင်က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြောလိုက်တော့သည်။
“လောင်ပါ့ မင်း နှုတ်ဆက်တာ တော်လောက်ပြီ။ အခု ဒီထဲ ဝင်လာခဲ့”
ကျူးဟုန်ကုန်းက မလုံမလဲမျက်နှာထားဖြင့် ရယ်မောပြီးနောက် ပြေးဝင်လာ၏။
“ရှစ်စွင်း နှုတ်ခွန်းဆက်သပါတယ်”
“ဘာကိစ်စလဲ”
ကျူးဟုန်ကုန်းက အရိုအသေပေးပြီး ပြောလိုက်၏။
“ကျိုးကျစ်ဖုန်းက ကောင်းကင်ရွေးချယ်ခံဘုရားကျောင်းကလူ တချို့ ဒီရောက်နေတယ်လို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြလို့ပါ။ ကျွန်တော်တစ်ချက် လာကြည့်ရုံပါပဲ”
BẠN ĐANG ĐỌC
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Hài hướcအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
