အခန်း (၃၃၅) ဟိုမှာတောက်ပတဲ့လတစ်စင်းရှိတယ်
“တင်း ... လူလိမ်လူကောက်ယွီရှန်းရုန်ကို ဖမ်းမိပါပြီ ... ဆုလာဘ် ကုသိုလ်မှတ်တစ်ထောင်”
ယခုအချိန်တွင် လုကျိုးအတွက်လောနေရန်မလိုအပ်တော့ချေ။
ချုပ်နှောင်ခြင်းမန္တန်၏လွှမ်းမိုးမှုအောက်၌ ယခုတွင် ယွီရှန်းရုန်က သူ၏ကျင့်ကြံဆင့်မရှိတော့ပေ။ သူမည်သည့်နေရာကို ပြေးနိုင်မည်နည်း။
ပိန်လှီနေသော သစ်ကုလားအုတ်က မြင်းတစ်ကောင်ထက်ထွားသေးသည်။ တွမ့်ရှင်းနှင့် ကျန်သည့်သူများက အကွာအဝေး ထိန်းထားရသည့်အကြောင်းအရင်းကို လုကျိုးနားလည်၏။ ဆိုရလျှင် သူတို့ရှေ့ရှိလူက ဓားနတ်ဆိုးဖြစ်သည်။ သူသည် လောကကြီးထဲရှိဓားလက်ရွေးစင်များကို စိန်ခေါ်ရန်သာ သိသူဖြစ်၏။ ရန်စတာမဟုတ်ပေ ... သူနှင့်ယှဉ်လျှင် မိစ္ဆာဘုရားကျောင်းတပည့်များက ယင်ကောင်များသာ ဖြစ်နေ၏။
တွမ့်ရှင်းက တံတွေးမျိုချပြီးနောက် လက်သီးဆုပ်မိုးလျက်ပြောလိုက်တော့၏။
“နှုတ်ဆက်ပါတယ် ... စီနီယာဓားနတ်ဆိုး”
ကျန်သည့်သူများက အရိုအသေပေးပြီးနောက် မလှုပ်ရဲတော့ချေ။
ယွီရှန်းရုန်က မြေကြီးပေါ်လဲသွားပြီးနောက် မိစ္ဆာဘုရားကျောင်းမှလူများကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ချုပ်နှောင်ခြင်းမန္တန်၏ ထူးဆန်းပုံကြောင့် သူအံ့ဩနေတာ ဖြစ်သည်။ သူက ထထိုင်ပြီး သက်တော်ရှည်ဓားကို ဆွဲကိုင်လိုက်၏။ ၎င်းကို မြေကြီးဆီထိုးစိုက်ပြီး ထရပ်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူ၏အမူအရာကမပြောင်းလဲပေ။
ယွီရှန်းရုန်က တွမ့်ရှင်းနှင့်ကျန်သည့်သူများကိုမကြည့်ပေ။ သူတို့အဆင့်ရှိသူများက သူနှင့် လက်ဆုံပြောနိုင်ဖို့ အရည်အချင်းမမှီပေ။ သူက အသက်အနည်းငယ်ရှူပြီးနောက် သူ့ဆီသို့ လျှောက်လာနေသော သူ၏ရှစ်စွင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရှေ့ရှိ အဘိုးကြီးသည် သူ စွမ်းအားကင်းမဲ့မှု အရိပ်အယောင်ကို ထုတ်ဖော်နိုင်စွမ်းရှိသည့် တလောကလုံးရှိ တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
