ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၂၅၁) စတေးရန်ကမ်းလှမ်းခြင်း

အခန်း (၂၅၁) စတေးရန်ကမ်းလှမ်းခြင်း

လုကျိုးက ရှိုးနွီ ဆယ်ပါးကို ကြည့်တောင်ကြည့်မနေဘဲ ဝူညန်ဆီသို့ဆက်လျှောက်သွား လိုက်သည်။

ရှိုးနွီဆယ်ပါးက လေထဲ၌ ရှိနေစဉ် မင်ရှစ်ရင်က လျှပ်ပြက်သည့်အရှိန်ဖြင့်လှုပ်ရှားလိုက်ပြီး ရှောင်ယွမ်အာက နိဗာနခါးစည်းကို ဖြေချကာ တွမ့်မူရှန်းက သူ၏နယ်ရှင်လှံကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်၏။

တိမ်ခွင်းရထားလုံးပေါ်၌ ဟွားယဲ့ရှင်းက အသက်အောင့်ထားလိုက်သည်။ သူမ၏မျက်လုံးထဲ၌ ခိုင်မာတည်ကြည်မှုတို့ တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေလျက် ခြေလှမ်းကျဲကျဲထားကာ နေရာယူထားသည်။

“ကျွန်မကိုအပ်ထားလိုက်”

အလင်းထဲတွင် ခွဲခွာချိတ်ကောက်က အေးစက်စက်တောက်ပလာလျက် ရှိုးနွီ တစ်ယောက်ကိုထိသွားလေ၏။

နယ်ရှင်လှံက နောက်ထပ်ရှိုးနွီကို ထိုးဖောက်သွားသည်။ ယင်းက မပြီးသေးပေ။ နိဗာနခါးစည်းက ရှိုးနွီကို ဆွဲချသွား၏။

သုံးယောက်က ဟွားယဲ့ရှင်း၏ စကားကိုကြားပြီးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့က ပစ်မှတ်တစ်ခုဆီကို ထုတ်ယူပြီးနောက် ဟန်မဆောင်တော့ပေ။

“တင်း နတ်ဒေဝါဦးတည်နယ်ပယ်ပစ်မှတ်သုံးယောက်ကို သတ်ပြီးပါပြီ။ ဆုလာဒ်ကုသိုလ်မှတ် သုံးရာ”

“ဒါက အပြစ်ကျူးလွန်တာပဲ။ အပြစ်ပဲ” ဝူညန်၏မျက်လုံးများက နီရဲနေလျက် တပည့် ဆယ်ယောက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူမက သူတို့ကိုကယ်ချင်သော်ငြား အရာအားလုံး ဖြစ်ပျက်သွားတာက မြန်ဆန်လွန်း၏။ အချိန်မှီမတုံ့ပြန်နိုင်ပေ။

စွမ်းအင်ဖြင့်မြားခုနစ်စင်းဖွဲ့တည်လာပြီးနောက် မြန်ဆန်သည့်အရှိန်ဖြင့် လေထဲပစ်ထုတ်လိုက်၏။ သူတို့အားလုံးက အရပ်မျက်နှာအနှံ့ပျံ့ထွက်သွားပြီး တိမ်တောက်ရှျိုးနွီကျောင်းမှ ကျန်ရှိသည့် ရှိုးနွီ ခုနစ်ယောက်ဆီရောက်သွား၏။ ရှိုးနွီ ခုနစ်ယောက်က မြေပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျကာ သွေးအန်တော့သည်။

ဟွားယဲ့ရှင်းက အနေခက်စွာပြောလိုက်၏။ “ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်မ ကျွန်မ ပိုကြိုးစားဖို့လိုသေးတယ်”