ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၃၆၉) ဂိုဏ်းချုပ်

အခန်း (၃၆၉) ဂိုဏ်းချုပ်

ဖန်လီထျန်း၏ တိုက်ခိုက်မှုက လူတိုင်းကို ထိတ်လန့်သွားစေ၏။

မင်ရှစ်ရင်၊ ဟွားဝူတောက်နှင့် ရှောင်ယွမ်အာကတောင် ဖန်လီထျန်း ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားပေ။ ဖန်လီထျန်းသည် စစ်မှန်သော တာအိုကျင့်စဉ်များကို ကျင့်ကြံနေတာ ဖြစ်ပြီး ကိုယ်ပျောက်တာအိုကဲ့သို့ ထွက်ပြေးသည့် ကျင့်စဉ်များကို မကျင့်ပေ။ ထို့ကြောင့် ဤကဲ့သို့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်လျှင် သူ၏တိုက်ပွဲဝင်ခွန်အားက လန်လော့ထက် ပိုကောင်း၏။ ထို့ကြောင့် လန်လော့သည် သူနှင့် ဘယ်တော့မှ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်ခြင်း မပြုပေ။

လန်လော့သည် ဖန်လီထျန်းက သူ့ကို အနည်းငယ် ဆန့်ကျင်လျက် တိုက်ခိုက်ခဲ့တာကို မြင်သောအခါ သူက ပြန်ပက်လိုက်၏။

“တချို့လူတွေက အားနည်းတဲ့လူတွေကို သူတို့လက်နက်နဲ့ အနိုင်ကျင့်နေတဲ့အချိန် ဘယ်လိုများ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနိုင်သလဲ ဆိုတာ ငါ နားမလည်ဘူး”

ဖန်လီထျန်းက ရယ်မောလျက် လေချဉ်တက်ကာ ပြောလိုက်တော့သည်။

“အင်း ဒါ ငါ့မှာ ရှိတာပဲလေ”

လော့ဂိုဏ်း၏ အထွတ်အမြတ်မြေတွင် ဖြစ်သည်။ အကြီးအကဲများသည် ချူးနန်၏ ဒဏ်ရာကို စစ်ဆေးကြည့်ရန် ချူးနန်ဆီသို့ ကမန်းကတမ်း ပြေးသွားကြ၏။

စွမ်းအင်လှိုင်းများစွာက ချူးနန်ဆီ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ရောက်လာကာ လမ်းကြောင်းရှင်းလိုက်၏။

“အကြီးအကဲချုပ်၊ အကြီးအကဲချူး..”

ချူးနန်က ပက်လက်လန်ကျသွားတာပဲ ဖြစ်၏။ သူ၏မျက်လုံးက အပြူးသား ပွင့်နေသည်။ သူ၏မျက်နှာက နီရဲနေကာ အချိန်အတော်ကြာ အသက်အောင့်ထားရသည့်ပမာ ဖြစ်နေ၏။ ခဏကြာပြီးနောက် သူသည် ခံနိုင်ရည် မရှိတော့ပုံပေါ်ကာ သွေးတစ်ပွက်အန်တော့၏။ သူ၏သွေးများက မြေပြင်ပေါ်တွင် စွန်းထင်းသွားသည်မှာ အနီရောင်မက်မွန်ပန်း၏ ပွင့်ချပ်များနှင့် ဆင်တူလှသည်။ အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ရှုပြီးနောက် သူက ညာလက်ဖြင့် ခဲရာခဲဆစ် လက်ညှိုးထိုးလိုက်၏။