အခန်း (၂၃၅) နောက်လိုက်တပည့်တစ်ဦးအတွက် ကိစ္စရပ်များကို ခက်ခဲအောင်လုပ်
စီးဝူယာ့က အသံကိုကြားသည်နှင့် ခေါင်းခါလိုက်တော့သည်။ အသံပိုင်ရှင်ကို မည်သူမှန်း သူသိလိုက်၏။
“ဘာကိစ္စမှမရှိတော့ဘူး မင်းသွားလို့ရပြီ”
“ဂိုဏ်းချုပ်”
“သူက ငါ့မိတ်ဆွေပဲ”
“ကျွန်တော်ထွက်သွားပါတော့မယ်”
တစ်ချိန်တည်းတွင် ထူးထူးဆန်းဆန်းဝတ်စုံများကို ဝတ်ထားသည့်လူတစ်ယောက်က လက်နောက်ပစ်လျက် အထဲသို့ ဝင်လာ၏။ မုတ်ဆိတ်နှင့် ဆံပင်တို့ကရှည်လေ၏။ သူ၏ရှည်လျားသော ဝတ်ရုံတို့က ကျန်သည့်ဒေသများမှ ကုန်သည်တစ်ဦးနှင့်ဆင်တူနေစေသည်။
ထိုလူကို မြင်တွေ့သည့်အချိန်၌ စီးဝူယာ့က အနည်းငယ်ထိတ်လန့်အံ့ဩသင့်သွားသည်။ သူက သတိတရားကို အမြန်ထိန်းပြီး ပြုံးကာပြောလိုက်တော့၏။
“မတွေ့ရတာကြာပြီ။ စစ်ရှစ်ရှိုး။ ယီမျိုးနွယ်မိတ်ဆွေဆိုတာဘာလဲ။ အဲ့တာကကြုံရာနာမည်ကြီးပဲကို”
မင်ရှစ်ရင်က မုတ်ဆိတ်နှင့်ဝတ်ရုံတို့ကို ဖယ်လိုက်လေ၏။ ရင်းနှီးနေသော သွင်ပြင်ကို ထိန်းထားလိုက်သည်။ သူက “မင်း မအံ့ဩသွားဘူးလား”
စီးဝူယာ့က တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ထိုင်လိုက်၏။ တကယ်တော့ သူအံ့ဩသွားသည်။
“ရှစ်စွင်းရဲ့အမိန့်လား”
“ရှစ်စွင်းက မင်းကို မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းဆီ ပြန်ခေါ်လာခိုင်းလိုက်တာ” မင်ရှစ်ရင်က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်၏။
စီးဝူယာ့က မင်ရှစ်ရင်၏ စကားများထူးဆန်းနေကြောင်းသိလိုက်သည်။ ကျင့်မင်ဂိုဏ်းရှိ အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်တွေးမိသွား၏။ သူက ဇဝေဇဝါဖြစ်နေလေ၏။ ရှစ်စွင်းကိုယ်တိုင် ရထားလုံးပျံဖြင့် ကျင့်မင်တာအိုဂိုဏ်းသို့ ရောက်ချလာပြီး ကျမ်းတစ်ခုကိုတောင် ထုတ်သုံးခဲ့သည်။ သူက ဤနေရာသို့ စစ်ရှစ်ရှိုးတစ်ယောက်ထဲကို အဘယ်ကြောင့်လွှတ်လိုက်ရသနည်း။ ထို့အပြင် စစ်ရှစ်ရှိုးက အဝါရောင်တောင်ထွတ်ပေါ်၌ စောင့်နေတာ နှစ်ရက်တောင်ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူသည် သာမန်လူများထက် ဉာဏ်ထက်သော်ငြား မထုတ်ဖော်နိုင်ပေ။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
