ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၂၆၇) တာ့ရှစ်ရှိုး၏လူ

အခန်း (၂၆၇) တာ့ရှစ်ရှိုး၏လူ

သူမရှစ်စွင်းက ပြောပြီးသည်ဖြစ်သောကြောင့် ကျောင်းယွဲ့က သူမအမြင်ကိုမပြောတော့ချေ။ ကျောင်းယွဲ့သည် အံ့ဖွယ်မြို့သို့သွားမည့်ခရီးစဉ်ကို အလွန်အကျွံစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိချေ။ သူမသည် အအေးဓာတ်အဆိပ်မှ သက်သာရာရခါစဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူမသည် အရာအားလုံးထက် ကျင့်ကြံခြင်းကိုသာ ပိုစိတ်ဝင်စားသည်။

တစ်ဖက်တွင်မူ ရှောင်ယွမ်အာက ကျင့်ကြံမှာထက်အပြင်ထွက်ကစားဖို့ကို စိတ်အားထက်သန်နေ၏။ အံ့ဖွယ်မြို့သည် တာ့ယန်ရှိအစည်ကားဆုံးမြို့များထဲမှ တစ်မြို့ဖြစ်၏။ သူမသည် မြို့တော်ကို သွားရောက်လည်ပတ်ချင်နေတာကြာပြီဖြစ်သည်။ နှမြောစရာကောင်းသည်က သူမကို ခေါ်မသွားတာပဲဖြစ်သည်။ ယခုသွားရန်အခွင့်အရေးရပြီဖြစ်သောကြောင့် သူမမည်ကဲ့သို့မပျော်ဘဲ နေမည်နည်း။

သူတို့သိုသိုသိပ်သိပ်နေရမည်။ သုံးယောက်သားက ရထားလုံးပျံဖြင့်မသွားခဲ့ပေ။ ထို့အပြင် ယင်းက ထိခိုက်ထားသောကြောင့် ပြန်ပြင်ရန်လိုအပ်သည်။

သုံးယောက်သားမြို့ထဲသို့ဝင်သွားချိန်၌ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းသည့် ဗိသုကာလက်ရာများ၊ လမ်းများနှင့် စည်ကားနေသောလူအုပ်ကြီးက သူတို့ထင်ထားသည်ထက်ကျော်လွန်နေ၏။

လုကျိုးတောင် အံ့ဩသွားသည်။ သို့သော် သူက ထိုအရာများကို စိတ်မဝင်စားဘဲအမိန့်ပေး လိုက်သည်။ “သွားကြမယ်”

ရှောင်ယွမ်အာက သူ၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ပြီး သူမရှစ်စွင်းနောက် ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲလိုက်ရတော့သည်။

တစ်ဖက်တွင်မူ ကျောင်းယွဲ့က လိမ္မာ၏။ သူမက စောဒက မတက်ဘဲ ရှစ်စွင်းနောက်လိုက်သွားသည်။

“ရှစ်စွင်း တပည့်တို့ဘယ်သွားနေတာလဲ” ရှောင်ယွမ်အာက မေးလိုက်လေ၏။

“မင်းသားချီအိမ်တော်လေ”

“မင်းသားချီအိမ်တော်လား” ရှောင်ယွမ်အာက ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။

ကျောင်းယွဲ့သည် ရှောင်ယွမ်အာနား လျှောက်လာပြီးနောက် တီးတိုးပြောလိုက်၏။ "သူက ရှစ်စွင်းရဲ့မိတ်ဆွေလေ”