ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၃၇၃) မင်းသာနေတဲ့အချိန်မှာ ထွက်သွား

အခန်း (၃၇၃) မင်းသာနေတဲ့အချိန်မှာ ထွက်သွား

အထွတ်အမြတ်မြေဆယ်ခုက တိမ်တိုက်ထဲ မြောက်တက်လာ၏။ တောင်ပေါ်လေ တိုက်ခတ်သံသည် ကျင့်ကြံနေသော ကျင့်ကြံသူများကို အလွယ်တကူ နှောင့်ယှက်နိုင်၏။ လုံးဝန်းချောမွေ့သော အရံအတားက ဆူညံသံများကို ပိတ်ဆို့ရန်အတွက် အကောင်းဆုံးနည်းပဲ ဖြစ်သည်။

ပုံမှန်ဆို ပထမအထွတ်အမြတ်မြေသည် လူများစွာ မရှိသောကြောင့် တိတ်ဆိတ်နေလေ့ရှိ၏။ သို့သော်ငြား ယခုအချိန်၌ တိတ်ဆိတ်မှုက ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းနေတာပဲ ဖြစ်သည်။

ဂိုဏ်းသုံးဂိုဏ်း၏ တပည့်များက အသက်အောင့်ထားမိ၏။ သူတို့သည် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းသခင်၏ လက်ဝါးရိုက်ချက်တစ်ချက်ကြောင့် တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသည့် ဓားသူတော်စင် လော့ရှစ်စန်းကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရှုနေကြသည်။ ယင်းက ယင်ဂိုဏ်း၏ စင်မြင့်ရှစ်ခုထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သော ဓားစင်မြင့်၏ အကျော်အမော်ပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့ကို ကျန်သည့်သူများက ဓားသူတော်စင်ဟု ခေါ်ရသော လော့ရှစ်စန်းပဲ ဖြစ်သည်။

လော့ရှစ်စန်းက မသေပေ။ သူ၏ရင်ဘတ်ကို ကျောက်ထုဖြင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသည့်ပမာ ခံစားလိုက်ရရုံမျှသာ ရှိသည်။ သူ၏အတွင်းကလီစာများ ဒဏ်ရာရသွားတာ ခံစားမိ၏။ သူ သေလုနီးပါး ခံစားနေသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ သူ၏ဆန်တက်လာသော သွေးအဆီအနှစ်ကို ဖိနှိပ်ရန် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားထား၏။ သူကဲ့သို့ နတ်ဝိညာဉ်ဝဋ်ကြွေးချေ နယ်ပယ်ကျင့်ကြံသူ တစ်ဦးက မြေကြီးပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ကျသွားပြီး ထထိုင်ရန်တောင် ခက်ခဲနေသည်။ လုကျိုး၏ ရှင်းလင်းတိကျပြီး မယုံနိုင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် သန်မာသော လက်ဝါးရိုက်ချက်ကြောင့် ထိတ်လန့်နေကြကာာ သူ့ကို မည်သူမျှ လာမကူကြပေ။ ယင်းက အကြီးအကဲများ ဂိုဏ်းချုပ်များနှင့် ယွင်ထျန်းလော့ ကိုယ်တိုင်အတွက်တောင် တူညီနေပေ၏။

လုကျိုးနောက်တွင် နီးကပ်စွာ ရပ်နေသော လန်လော့နှင့် ဖန်လီထျန်းကတောင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေလေ၏။ လုကျိုးသည် ထိုမျှ အစွမ်းထက်သော လက်ဝါးရိုက်ချက်ကို မည်ကဲ့သို့ ထုတ်ဖော်ခဲ့သနည်း။ ခဏတာ တိတ်ဆိတ်သွားတော့၏။