ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၂၆၅) ရှန့်စုရှုမြို့နှင့်အံ့ဖွယ်မြို့ရှိအနှောင့်အယှက်

အခန်း (၂၆၅) ရှန့်စုရှုမြို့နှင့်အံ့ဖွယ်မြို့ရှိအနှောင့်အယှက်

လုကျိုးက အခန်းထဲမဝင် ပြန်လည်းမလှည့်ဘဲမေးလိုက်လေ၏။ “မင်းသေချာလား”

“သေချာပါတယ်” ဖန်လီထန်းက ပြုံးပြီးနောက်ပြောလိုက်၏။

“လီယွင်ကျောက်က မယ်တော်ကြီးဘေးမှာရှိတဲ့ ကျော်ကြားတဲ့မိန်းမစိုးတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့မှာ တာအိုကျောရှိတယ်။ သူက လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့အတတ်တချို့ကို ကျင့်ကြံခဲ့ပြီး သွေဖည်မှုထဲကျရောက်ခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ ကံဆိုးရာကနေပြီး သူအမြတ်ရလိုက်တယ်လေ။ တစ်နည်းနည်းနဲ့သူ့ရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်က အဆပေါင်းများစွာ မြှင့်တက်ခဲ့တာ။ တာအိုဂိုဏ်းတွေက ဂုဏ်သတင်းကို အဖက်ဆယ်ဖို့သူ့နောက်လိုက်ခဲ့ကြတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးတော့ သူက လက်ရွေးစင်တစ်ယောက်ဖြစ်လာတာပဲ”

လုကျိုးက အနည်းငယ်ထိတ်လန့်သွားလေ၏။ လီယွင်ကျောက်က ကျော်ကြားသည့် အထိန်းတော်တစ်ယောက် ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားပေ။ သို့သော်ငြား သူက နန်းတော်ထဲသို့ မကြာခ ဏသွားလေ့မရှိသောကြောင့် နန်းတော်ထဲရှိလက်ရွေးစင်များနှင့် တိုက်ခိုက်လေ့ မရှိသောကြောင့် နန်းတော်ထဲ၌ ထိုမျှများပြားသည့်လက်ရွေးစင်များရှိနေတာကို မထူးဆန်းတော့ချေ။ နန်းတော်ရှိလက်ရွေးစင်များသည် တစ်မိုးအောက် အကြီးမြတ်ဆုံး မိစ္ဆာများအနေဖြင့် သူ၏ဘွဲ့အမည်ကို သတိထားနေကြတာဖြစ်နိုင်၏။ သို့တည်းမဟုတ် နန်းတော်၏ စည်းမျဉ်းများကြောင့် ကန့်သတ်ခံထားရတာဖြစ်နိုင်သည်။ မည်သူက သိမည်နည်း။

လီယွင်ကျောက်ကဲ့သို့ သိုင်းပညာရှင်ကြီးက အထိန်းတော်တစ်ယောက်ဖြစ်နေလျှင်တောင် လက်ရွေးစင်တစ်ယောက်ဆိုတာ လုကျိုးသေချာသိနေလေ၏။ သူ့ကို မျက်နှာချိုသွေးရန် ကြိုးစားသည့်သူ ပြတ်လပ်နေမှာမဟုတ်ပေ။ စစ်မှန်သည့်ယောက်ျားသားတစ်ယောက် မဖြစ်ခြင်းကသာလျှင် လီယွင်ကျောက်အတွက် နောင်တ ရင်းမြစ်တစ်ခုဖြစ်လောက်သည်။

နောက်ဆုံးတွင် လုကျိုးကပြောလိုက်တော့၏။ “အရင်တုန်းက သူမင်းကို လာရှာတဲ့အချိန် လီယွင်ကျောက်က မင်းကို ထိခိုက်အောင်ဘာကြောင့်လုပ်တာလဲ”