Yavaş adımlarla onların oturduğu masaya yöneldim. Ablamlar ise benim ne yapmak istediğimi sorarcasına bana bakarak peşimden geliyorlardı.
İkisi de beni fark ettiler ve ayağa kalktılar, birbirlerine baktılar.
Ben oraya neden gitmiştim? Ne diyecektim şimdi? Sizin sevgili olup olmadığınızı merak ettim, mi diyecektim? Eğer sevgililerse de mutluluklar dileyip ayrılacak mıydım yanlarından? Ne kadar aptal bir kızdım ben. Ben ne yapacağımı düşünürken o çocuk lafa atıldı:
''Tanıştırayım... Bu, Tuna... Bu da Defne. Biz burada iş için konuşuyorduk.''
''Ya senin ismin?'' diye sordum ona.
''Doğru, ben unutmuşum sana ismimi söylemeyi. Benim ismim Sertan.''
''Sertan, demek. Memnun oldum.. İş için mi konuşuyoruz, demiştiniz?''
''Evet.''
O sırada Simge Ablam lafa atıldı:
''Kızım, sen Sertan Bey'i tanımıyor musun?''
''Hayır. Sen tanıyor musun?''
''Bu kız öldürecek beni, vallaha öldürecek. Sertan Bey, holdinglerimizin ve fabrikalarımızın özel mali müşaviri...''
Bu şans mıydı, şanssızlık mı, bilemiyordum. Aşık olduğum kişi meğer babamın önemli adamlarındanmış. O sırada isminin Defne olduğunu az önce öğrendiğim kadın benim ayaklarımı yerden kesecek bir soru yöneltti Sertan'a:
''Sertan, bahsettiğin kız bu mu?'' diyerek tebessüm etti. Sertan ise kızarmıştı. Ben de kızarmıştım. Simge Ablam ise merak dolu gözlerle bizi seyrediyorlardı.
Sertan benim gözlerimin içine baktı. ''Evet, bu o kız'' diye cevap verdi. Simge Ablam ''Hangi kız, neler oluyor burada?'' diye haykırdı. Emine Ablam birkaç adım ötede telefonla konuşuyordu.
Defne durumu bana ve Simge Ablama anlatıverdi. Sertan'ın da beni sevdiğini orada öğrenmiştim. Dünyalar benim olmuştu sanki. Simge Ablama döndüm:
''Abla, ne olur Emine Ablama söyleme. O öğrenirse gözü hep üzerimde olur. Şimdilik senden başka kimse bilmesin.'' diye yalvardım. Simge Ablam bunu kabul etti. Zaten onun pek umrunda olduğumu zannetmiyordum.
Emine Ablam telefon konuşmasını bitirip yanımıza döndüğünde hiçbir şey belli etmedim. Ama, kendimi Sertan'a aşkla bakmaktan alıkoyamıyordum. Simge Ablama dönüp baktığımda onun Defne'yi süzdüğünü fark ettim. Onu gözü tutmadığı belliydi. Ama Defne, benim böyle bir duyguyu yaşamamı sağlamıştı. Ben ona minnettardım. Dünyanın en kötü insanı bile olsa ona olan borcumu ödeyemezdim; o, gerçek bir aşkın gün yüzüne çıkmasında en büyük rolü oynamıştı...
YOU ARE READING
BÜYÜK SIRLAR
Teen Fiction"Sana söz veriyorum; beni tekrar içten bir şekilde gülümserken göreceksin." "Gerçekten mi?" Onun gözlerinin içine baktım. O da benimkilere bakıyor, bir cevap arıyordu. Yıllardır benim yüzümden çekmediği çile kalmamıştı. Doğruluğundan benim bile emin...
