''Tuna, sizin Sertanla aranızda bir şey mi var?'' diye sordu Emine Ablam. Düğünün üzerinden üç gün geçmişti.
''Ne? Ne alaka?''
''Düğünde Sertanla dans ediyordunuz.''
''O bir düğündü Abla, dans etmemiz doğal. Geldi, dansa kaldırdı, ben de kabul ettim.''
''Dans etmeniz elbet de doğal, ama senin onun ağzının içine düşüp gözlerinin içine bakarken boğulman hiç de doğal değil.''
Kıpkırmızı olduğumu hissetmiştim.
''Tuna, daha fazla gizleme artık. Ben her şeyin farkındayım canım.''
''Bir dakika ya, sen düğünde değildin ki?''
''Simge'nin odasındaydım. Pencereden gördüm. Sen kıvırmayı bırak da söyle hadi.''
''Tamam Abla ya... Doğru düşünmüşsün.''
''Ne zamandan beri?''
''Şey... Bir gün sen, ben ve Simge Ablam AVM'ye gitmiştik. Orada Defne ve Sertanla karşılaşmıştık, hatırladın mı?''
''Evet, hatırladım.''
''O günden beri...''
''Simge'nin haberi var mı? Veya başka birinin...?''
''Sadece Simge Ablamla Defne'nin haberi var.''
''Defne bile biliyor ama ben bilmiyorum, öyle mi?''
''Utandım Abla ya... Özür dilerim.''
''Neyse, ben çıkıyorum. Görüşürüz.''
''Abla, ne olur hiçkimseye söyleme. Sertan ve ben uygun bir anda söyleyeceğiz zaten.''
''Tamam, söylemem.''
''Teşekkür ederim.''
Sırrımızın bir ortağı daha olmuştu. Merdivenlerden inmeye yeltenirken Defne'nin sesini duydum. Odasından çıkmış, merdivene doğru geliyordu. Günaydın canım, dedi bana.
''Günaydın Defne Abla'' diye karşılık verdiğimde ona yanızca ''Defne'' dememi rica etti.
Merdivenlerden indik. Salona geçtiğimizde bana birkaç şey soracağını söyledi. İkimiz de bir koltuğa oturduk.
''Tuna'cığım... Sertanla aranız nasıl? Üzmüyor seni, değil mi?''
''Üzmüyor. Aramız iyi de sen neden sordun bunu?''
''Sertan genç bir erkek. Öylelerine pek fazla güvenmeye gelmez. Sen ipleri elinde tut. Kontrol daima sende olsun.''
''Teşekkür ederim öğütlerin için ama Sertan çok farklı Defne. Onu iyi tanıyor olsan... Bana bakışları, gülümseyişi çok sıcak. Onu ne kadar çok sevdiğime nasıl eminsem, onun da beni o kadar çok sevdiğine eminim.''
''Ne güzel... Daha çok gençsin ama böyle bir aşkı bulmuşsun. Şanslısın. Umarım çok mutlu olursunuz.''
''Umarım... Sen nasılsın? Yeni evlendin, bu eve yerleştin... Nasıl hissediyorsun?''
Defne gülümsedi.
''Mükemmel. Gayet iyiyim. İyi olmamın en büyük sebebi de sensin. Beni bu evde senden ve Zafer'den başka seven yok. Kızımı da ikinizden başka kabullenen yok.''
''Üzülme. Zamanla her şey düzelir.''
''İnşallah... İnşallah her şey yoluna girer.''
YOU ARE READING
BÜYÜK SIRLAR
Teen Fiction"Sana söz veriyorum; beni tekrar içten bir şekilde gülümserken göreceksin." "Gerçekten mi?" Onun gözlerinin içine baktım. O da benimkilere bakıyor, bir cevap arıyordu. Yıllardır benim yüzümden çekmediği çile kalmamıştı. Doğruluğundan benim bile emin...
