BÜYÜK SIRLAR

-61-

Aslı Teyze "Kızımın yerini mi buldunuz? Tuna'yı mı buldunuz?" dedikten sonra hıçkırıklara boğularak ağlamaya başladı. Kolay değildi. Neredeyse beş yıl olacaktı kızını görmeyeli.

Simge ile Emine de çok heyecanlıydılar.

Emine "Tuna geri gelirse onun gelmiş olmasından çok Zafer Bey'in yüzündeki o ifadeyi göreceğim için seviniyorum." dedi.

Simge de "Aynen." diye karşılık verdi. "Yola ne zaman çıkıyoruz?" diye ekledi.

"Sizin gelmenize gerek yok, ben giderim."

"Gelseydik biz de?"

"Siz kalın, hem benim orada ne kadar kalacağım belli olmaz. Ben sık sık haber veririm size."

"Tamam o zaman. Ne zaman çıkıyorsun yola?"

"Yarın sabah saat 9'da uçak kalkıyor."

Biraz daha Aslı Teyze'nin evinde oturduktan sonra kendi evime gittim.

Akşam yemeği için ekmek-peynir falan atıştırıverdim. Stresli olduğumdan güzel bir akşam yemeği yiyecek durumda değildim. Erken yatmayı düşünüyordum ki kapı çalındı. İlk önce kapıyı açmamayı düşündüm.

Sinan'ın "Aç kapıyı Sertan!" diye seslenmesi üzerine kapıyı açtım. Sinan'ın ne için geldiğini merak etmiştim.

Kapıyı açtığımda Sinan'ın yalnız olmadığını gördüm. Tuğçe de yanındaydı. Hiçbir şey demedim. Onlar da hiçbir şey demeden içeriye geçtiler.

"Tuğçe'nin sana söyleyeceği bazı şeyler var Sertan." dedi Sinan. Tuğçe'ye baktım. Suratı beş karıştı. Bana dik dik bakıyordu.

"Neden anlamamakta ısrar ediyorsun ki Sertan? Ben Tuna'yı birkaç günlüğüne kaçırtmıştım. Bizi bu hale getiren kişi Hüseyin, ben değilim." dedi masum bir ses tonu takınarak. Ama, ben bu masum kadın oyunlarına artık kanmayacaktım.

"Tuna kaçırılmadan kısa bir süre önce bana Tuna ile olan ilişkimize destek olduğunu söylemiştin Tuğçe."

"Evet, söyledim. Çünkü, Tuna geri döndüğünde benimle ilgili herhangi bir şüphen olmasın istedim. Şimdi ise senden tek bir isteğim var."

"İstek? Neymiş o isteğin?"

"Tuna'yı bul ve her şey yeniden başlasın..."

"Yeniden? O kadar kolay mı bu sence?"

"Neden zor olsun? Bir hata yaptım ve senden özür diliyorum. Tuna ile evlenin, Zafer'in tüm parasını paylaşalım. Hepimiz zengin ve mutlu olalım."

"Zafer'in karşısında korkudan titremediğini görmeden ben mutlu olamam Tuğçe, üzgünüm..."

"Zafer beni öğrenirse seni de öğrenir ve bunun ikimize de zararı olur. Ölür de Tuna ile evlenmenize izin vermez. İyi düşün..."

"Tuna daha gelmedi farkındaysan. Onu bir bulayım, gerisini sonra düşünürüz. Şimdi, izninizle biraz dinlenmek istiyorum."

Hiçbir şey demeden evden çıktılar. Ne kadar aciz insanlardı bunlar... Onca yaptıklarından sonra utanmadan gelip özür diliyor, her şeyi geride bırakmayı teklif ediyordu.

Hayatta en cok değer verdiğim insanla yıllarca ayrı kalmamıza neden olan insanı affedebileceğimden emin değildim.