The Story Of Phoenix King

''29''

ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕မ်က္ခံုးေတြက အလိုမက်မႈေတြေၾကာင့္တြန္႔ခ်ိဳးေနတယ္ ။ ဝမ္ရီေပၚရဲ႕ဝိညာဥ္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုက လ်ိဳအန္းရဲ႕ကိုယ္ထဲမွာတဲ့လား? ။ ဘာလို႔လ်ိဳအန္းျဖစ္ေနရတာလဲ? ။ ေ႐ွာင္က်န္႔က မ်က္ႏွာပ်က္ေနတဲ့ဝမ္ရီေပၚကိုၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဝမ္ရီေပၚက သူၾကည့္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဖိကိုက္ထားတယ္ ။ မသိရင္သူကပဲ တမင္အႏိုင္က်င့္ေနတာက်လို႔ ။

လ်ိဳအန္းက ဝမ္ရီေပၚဆိုေတာ့ က်ဴဖုန္းမင္နဲ႔က ဘယ္လိုပတ္သတ္ေနတာလဲ? ။ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ခ်က္ျခင္းေအးစက္လာတယ္ ။ တကယ္လို႔လ်ိဳအန္းက က်ဴဖုန္းမင္ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူက အဲ့ဒီအစိတ္အပိုင္းကိုမလိုအပ္ေတာ့ဘူး ။ တစ္ခါတည္းဖ်က္စီးပစ္မယ္ ။ ေ႐ွာင္က်န္႔ဆိုတဲ့သူကအတၱျကီးျပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ။ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာအားလံုးက သူတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲျဖစ္ရမယ္ ။ မဟုတ္ရင္အဲ့ဒီပစၥည္းကို လွည့္ၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူး ။

လ်ိဳအန္းက သူ႔ကိုအကဲခတ္ေနတဲ့ဆရာဦးေလးေၾကာင့္ ေခြၽးေတြပ်ံလာတယ္ ။ ဆရာဦးေလးရဲ႕ေအးစက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ အသက္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမ႐ွဴႏိုင္ေတာ့ ။ သူ႔ကိုသေဘာမက်မွာေတြးၿပီး အလြန္စိတ္ပူေနတယ္ ။ ဆရာဦးေလးက ျပန္သတိရလာတည္းက သူ႔ကိုအခုလိုမ်ိဳးစိုက္ၾကည့္ေနတာျဖစ္တယ္ ။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး ။ ၾကာလာေတာ့လ်ိဳအန္းက မေနတက္ေတာ့ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲဆရာဦးေလးက သူ႔ကိုေမးလာတယ္ ။

" မင္းက ? "

" ဒီတပည့္က ဆရာရဲ႕အငယ္ဆံုးတပည့္ပါ ။ ဆရာဦးေလးရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ဆရာစီက အမ်ားႀကီးၾကားဖူးထားပါတယ္ ။ ''

" သြားေခၚ ''

" ဗ်ာ? ဘယ္သူကိုလဲ? "

" မင္းရဲ႕ဆရာ ''

ေ႐ွာင္က်န္႔က လ်ိဳအန္းကိုအေရးမလုပ္ေခ် ။ ရီဝူခ်င္းရဲ႕အက်င့္အရ သူမသိတဲ့လူေတြဆိုရင္ စကားျပန္ေျပာေနတာမွာမဟုတ္ဘူး ။ အရင္ကမၻာေတြတုန္းက သူ့ပံုစံအတိုင္းေနလို႔ရေပမဲ့ ဒီကမၻာမွာေတာ့အဆင္မေျပေခ် ။ က်ဴဖုန္းမင္က ဒီမွာ႐ွိေနတယ္ေလ ။ သူသာတစ္ခုခုအမွားလုပ္မိသြားတာနဲ႔ က်ဴဖုန္းမင္ကတန္းသိသြားႏိုင္တယ္ ။ သိတာမသိတာကအရမ္းအေရးမပါေပမဲ့ သူရဲ႕အၾကံေတြကေတာ႔ ပ်က္စီးသြားလို႔မျဖစ္ဘူး ။