The Story Of Phoenix King

''113''

ေကာင္းကင္မင္းႀကီးဟာ ေကာင္းကင္နန္းေတာ္ကို ေဒါသတႀကီး ေရာက္ခ်လာတဲ့ အေမွာင္နတ္ဘုရားေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။ အလင္းနတ္ဘုရားကို အေၾကာင္းၾကားသင့္လား ။ ဒါေပမဲ့ အလင္းနတ္ဘုရားက ဘာကိစၥပဲရွိရွိ သူ႕ကို လာေႏွာင့္မယွက္ဖို႔ ေျပာထားတယ္ေလ ။ ဟူး! သူ ​ေျဖရွင္းနိုင္ပါ့မလား ။

" အရွင္ အေမွာင္နတ္ဘုရား ေကာင္းကင္နန္းေတာ္ကို ဘာကိစၥမ်ားရွိ... ''

" ခ်င္းက်ိဳးရီ ဘယ္မွာလဲ သူ႕ကို အခုခ်က္ျခင္း ငါ့စီေခၚလာခဲ့ ''

ေကာင္းကင္းမင္းႀကီးက အေမွာင္နတ္ဘုရားရဲ႕ တုံျပန္မႈကိုျမင္ေတာ့ တစ္စုံတစ္ရာကို ခန့္မွန္းမိသြားတဲ့အလား ေခြၽးေအးေတြ စီးက်လာတယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕အလင္းနတ္ဘုရားက အဲ့ဒီလူငယ္ေလးကို ေျမေအာက္နန္းေတာ္ထဲက တကယ္ႀကီး ေခၚထုတ္လာခဲ့တာလား ။ လူသြားေခၚမလို႔ဆိုတဲ့ စကားက ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ ေကာင္းကင္မင္းႀကီးဟာ အလြန္တရာ စိတ္ဆင္းရဲသြားခဲ့တယ္ ။ ဘယ္လိုလုပ္သင့္လဲ... သူ ဘယ္လို​ေျဖရွင္းလိုက္သင့္လဲ ။ နတ္ဘုရားေတြ စစ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္သင့္လဲ ။

" ငါေျပာတာမၾကားဘူးလား ခ်င္းက်ိဳးရီကို ေခၚခဲ့ အဲ့ဒီသူခိုးကို ငါ့စီေခၚလာခဲ့လို႔!!! "

ရွဲက်င္းဝမ္ဟာ သူ႕ရဲ႕ကေလးေလး ေရွာင္ယြမ္ကို ရွာလို႔မေတြ႕တာေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္လုနီးနီး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။ သူ က်င္းဝမ္ယြီရဲ႕စကားကို နားေထာင္ခဲ့သင့္တယ္ ။ ေရွာင္ယြမ္ကို ေကာင္းကင္နန္းေတာ္စီ ေခၚမလာခဲ့သင့္ဘူး ။ ေျမေအာက္နန္းေတာ္မွာပဲ ထားခဲ့သင့္တာ ။ သူ ဖန္တီးထားတဲ့ ကမာၻငယ္ေလးထဲမွာပဲ ထားခဲ့သင့္တာ ။ အဲ့ဒီလိုဆိုရင္ ေရွာင္ယြမ္က သူ႕စီကေန ေပ်ာက္သြားစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး ။

[ ေနာင္တရရင္ေတာင္ ေနာက္က်သြားၿပီ ေရွာင္ယြမ္က မရွိေတာ့ဘူး ရွဲက်င္းဝမ္ မင္းေျပာေတာ့ ေရွာင္ယြမ္ကို ကာကြယ္နိုင္တယ္ဆို မင္းက ငါနဲ႕မတူဘူးဆို ဒါလား မင္းေျပာတဲ့ ကာကြယ္မႈဆိုတာ ကိုယ့္ပိုင္နက္ထဲ လူတစ္ေယာက္လုံး ခိုးဝင္လာတာကိုေတာင္ သတိမျပဳမိဘူးတဲ့လား ေတာက္! ]