The Story Of Phoenix King

''36''

" ခင္မ်ားကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီေနရာကိုေရာက္လာရတာလဲ? ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဝူခ်င္းကိုခ်ည္းကပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနရတာလဲ? "

က်ဴဖုန္းမင္က သူကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့လူကို မုန္းတီးစြာၾကည့္ရင္းဆိုလိုက္တယ္ ။

" ဝူခ်င္းတဲ့လား? အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ရင္းႏွီးေနၿပီေပါ့ နည္းနည္းေတာင္မနာလိုျဖစ္လာၿပီ ။ မင္းေျပာၾကည့္ ကိုယ္ သူ႔ကိုတစ္ခုခုမလုပ္သင့္ဘူးလား ? ။ ဘာလို႔ဆိုကိုယ္ရဲ႕မင္းေလးက သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ေနတယ္ေလ ''

" က်ိဳးလီဝမ္!! "

က်ဴဖုန္းမင္က ေဒၚသတႀကီးေအာ္ဟစ္ကာ တစ္ဖက္လူကိုတိုက္ခိုက္လိုက္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့လည္းတစ္ဖက္က သူ႔ထက္အမ်ားႀကီးအဆင့္ျမင့္ေနတဲ့အတြက္ ဒဏ္ရာရေအာင္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။ အဲ့ဒီအစားတစ္ဖက္လူက သူ႔ကုိလႈပ္လို႔မရေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ဖို႔ဖိအားေပးတာကို ခံလိုက္ရေတာ့တယ္ ။ ေသေလာက္ေအာင္ေဒၚသေတြထြက္ေနေပမဲ့ သူဘာမွမတက္ႏိုင္ဘူး ။ အံႀကိတ္ၿပီးထိုင္ေနရံုပဲတက္ႏိုင္တယ္ ။

" မင္း ကိုယ့္ကိုမႏိုင္ႏိုင္ပါဘူးကြာ နာခံစမ္းပါ ။ မင္းရဲ႕အ႐ွင္ကိုျပန္ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လိမၼာသင့္တယ္ ''

" ခင္မ်ား!! .... ေကာင္းၿပီ ။ ကြၽန္ေတာ္ ခင္မ်ားစကားကိုနားေထာင္မယ္ ။ အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ ခင္မ်ားဘက္ကလည္း ကတိတည္ရမယ္ ။ ''

" ဒါေပါ့ မင္းသာလိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ကိုယ့္ေဘးမွာေနၿပီး ကိုယ့္စကားနားေထာင္ရင္ မင္းရဲ႕အ႐ွင္ဆိုတဲ့လူရဲ႕ဝိညာဥ္ကို ဘာမွမလုပ္ဘူး ။ ကိုယ္က မင္းအတြက္ နဂါးမ်ိဳးႏြယ္ေတြကိုေတာင္သတ္ေပးအံုးမွာ ''

" ကြၽန္ေတာ္ ခင္မ်ားကိုမုန္းတယ္ ''

" မင္းမုန္းလည္း ကိုယ္ကဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္ဘူး ။ ဘာလို႔ဆိုမင္းက ကိုယ့္အပိုင္ေလ ။ ကိုယ္ရဲ႕လွပတဲ့အ႐ုပ္ေလး ''

က်ိဳးလီဝမ္က သူ႔ကိုမုန္းတီးတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့က်ဴဖုန္းမင္ကို တပ္မက္စြာၾကည့္ကာ အိပ္ယာထက္တြန္းလွဲလိုက္တယ္ ။ က်ဴဖုန္းမင္က သူ႔ကိုဆိုအျမဲဒီအတိုင္းဆက္ဆံတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံေပးပါေစ ဘယ္ေတာ့မွေျပာင္းလဲမသြားဘူး ။ အ႐ွင္ဆိုတဲ့လူကလြဲရင္ က်န္တဲ့လူေတြကိုဆို ဘယ္ေတာ့မွမ်က္လံုးထဲမထည့္ ။ သူလိုလူမ်ိဳးကိုေတာင္ မ်က္လံုးထဲထည့္တာမဟုတ္ဘူး ။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အ႐ွင္ဆိုတဲ့လူကို သတ္ခ်င္လာမိတယ္ ။