Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၃၅) အလည်အပတ်

အပိုင်း (၃၅) အလည်အပတ်

ကျီယွင်ဟယ်နဲ့ လင်းဟောက်ချင်းတို့ မင်းသမီးဆွန်းသဲကိုအဖော်ပြုပြီး ပင်မဂိတ်ပေါက်ဝကနေ တောင်ကြားထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

မင်းသမီးဆွန်းသဲ၏ခြေဖဝါးအောက်မှာ ပန်းခင်းလမ်းကြောင်းထူထူလေး အဆက်မပြတ်ရှိနေခဲ့တယ်။ လင်းချန်းလန်နေထိုင်တဲ့ လီဖုန်းခန်းမကြီးဆီရောက်ဖို့ ဘယ်လောက်ဝေးသေးမှန်း ကျီယွင်ဟယ် ကောင်းကောင်းကြီးသိ၏။

သူမ မင်းသမီးရဲ့ခြေဖဝါးအောက်က ပွင့်ဖတ်လေးတွေကိုကြည့်ရင်း အစေခံမလေးတွေရဲ့တီးတိုးပြောဆိုသံကို နားစွင့်ကာ ရုတ်တရက် သွားနေတာကိုရပ်တန့်လိုက်တယ်။

“မင်းသမီး” သူမ ပါးစပ်လေးဖွင့်ဟပြီးဆိုလိုက်တယ်။

မင်းသမီးဆွန်းသဲ ရပ်တန့်သွားပေမဲ့ ပန်းပွင့်ဖတ်တွေကိုကြဲနေတဲ့ အစေခံမလေးတွေကတော့ ရပ်တန့်မသွားခဲ့ဘူး။ သူမတို့တွေဟာ တောင်ကြားတစ်ခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းပစ်ချင်သလိုမျိုး ရှေ့သို့ကြဲရင်း အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။

လင်းဟောက်ချင်းလည်း ကျီယွင်ဟယ့်ကို ခေါင်းပြန်လှည့်ကြည့်လာ၏၊ သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ အလိုမကျမှုတစ်ချို့ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည်။ သူက သူမကို မဆိုင်တဲ့ကိစ္စတွေထည့်မပြောစေချင်ဘူး။

သို့သော် ကျီယွင်ဟယ် မနေနိုင်တော့ဘဲ ဂါရဝပြုပြီးပြောမိ၏၊ “ကျွန်မတို့မိစ္ဆာတောင်ကြားက မကြာသေးခင်က ကျောက်စိမ်းဖီးနစ်ဌက်ကြီးနဲ့တိုက်ပွဲကြောင့် အကြီးအကျယ်ပျက်စီးမှု ကြုံခဲ့ရတယ်၊ ပြိုလဲပျက်စီးပြီး ပြန့်ကြဲနေတဲ့ကျောက်တုံးတွေ၊ အကျိုးအပဲ့တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့လမ်းတွေကို ရှင်းလင်းဖို့ အချိန်မရသေးဘူး၊ ဒါကြောင့် လမ်းတစ်လျှောက်လုံးကို ပန်းပေါင်းရာချီကြဲရင်တောင်မှ ခြေဗလာနဲ့လျှောက်တာက သိပ်တော့အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး၊ ပွင့်ဖတ်လေးတွေဖုံးလွှမ်းဖို့လွတ်ကျန်ခဲ့တဲ့ကျောက်တုံးလေးတစ်တုံးရှိခဲ့ရင် မင်းသမီးကို ထိခိုက်သွားမှာ စိုးရိမ်မိပါတယ်၊ ကျေးဇူးပြု၍ ခြေအိတ်နဲ့ ဖိနပ်တွေကို ဆင်မြန်းပေးပါ”