Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၁၀၁) အန္တရာယ်

အပိုင်း (၁၀၁) အန္တရာယ်

“ချန်ယီ ကျွန်မ ဘယ်လိုပြန်လာတာလဲလို့ ရှင် ဘာလို့တစ်ခွန်းမှမမေးတာလဲ?”

ကျီယွင်ဟယ် သူ့ရဲ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းလေးမှီရင်း ညင်သာစွာမေးလိုက်သည်။

“မေးလိုက်ရင် ဒီအိပ်မက်ထဲကနေ နိုးလာမှာကြောက်လို့”

ကျီယွင်ဟယ် ထထိုင်ပြီး သူ့ရဲ့မျက်နှာလေးကိုပုတ်ပြီးနောက် လက်မောင်းကိုဆွဲလှုပ်လိုက်သည်။ “ဒါက အိပ်မက်ပဲလား?”

“အိပ်မက်တစ်ခုလို ခံစားရတယ်”

ကျီယွင်ဟယ် ပြုံးရင်းဆိုလိုက်၏၊ “တကယ်လို့ ဒါက လွန်ခဲ့တဲ့လပိုင်းလောက်တုန်းကဆိုရင် တစ်နေ့ အမြီးကြီးနဲ့ငါးက ကျွန်မအပေါ် ဒီလောက်ကောင်းလာလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မ တစ်ခါမှအိပ်မက်မက်ဖူးမှာမဟုတ်ဘူး”

ချန်ယီ သူမရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ “ကိုယ်တို့ အတိတ်အကြောင်းပြန်ပြောဖို့မလိုဘူး” သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ဦးကြားကဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအရာအားလုံးဟာ ထပ်ပြီးအရေးမပါတော့ဘူး။ “ဘဝအသစ်ဆိုတာက သစ်လွင်တဲ့အစပြုမှုမျိုးကိုဆိုလိုတာ”

“ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောထားချင်တယ်၊ ကျွန်မကို လင်းဟောက်ချင်းကယ်ခဲ့တာ”

“လင်းဟောက်ချင်းလား?”

“ကျွန်မ မိစ္ဆာအဖြစ်သန့်စင်ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်တုန်းက ကိုယ်တွင်းပုလဲတစ်လုံးဖြစ်တည်ခဲ့တယ်၊ သူက ကျွန်မရဲ့ရုပ်အလောင်းထဲကပုလဲကိုထုတ်ယူပြီး ကျွန်မကို မိစ္ဆာကိုယ်အသစ်တစ်ခု ပေးအပ်ခဲ့တယ်”

ချန်ယီ ခဏမျှတွေးတောမိသွား၏။ “သူ ဘာလို့ အဲ့လိုလုပ်တာလဲ?”

“အတိတ်တုန်းကအကြောင်းတစ်ချို့အတွက် ဖြစ်လောက်တယ်” ကျီယွင်ဟယ်ဆိုလိုက်သည်။ “သူ ကျွန်မကိုဘာလို့ကယ်ခဲ့တယ်ဆိုတာက အရေးမကြီးဘူး၊ အခု သူ ဘာလုပ်ချင်နေတယ်ဆိုတာက အရေးကြီးတာ”

ချန်ယီ ထထိုင်လိုက်တော့သည်။

“ကျွန်မကိုကယ်ပြီးတဲ့နောက် လင်းဟောက်ချင်းက ကျွန်မကိုတစ်ယောက်တည်း တွန်းထုတ်ခဲ့တယ်၊ သူက ကျွန်မကို ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲအတတ်ပညာသင်ကြားစေပြီး ကျွန်မရဲ့မျက်နှာအစစ်အမှန်ကို ဘယ်တော့မှမပြဖို့နဲ့ မြောက်ပိုင်းနဲ့မြို့တော်ဆီ ဘယ်တော့မှမသွားဖို့ပြောခဲ့တယ်၊ ကြည့်ရတာ သူ ကြံစည်နေတဲ့အရာတွေနဲ့ ကျွန်မကို မပတ်သက်စေချင်လို့ဖြစ်လောက်တယ်၊ မပြီးစီးသေးတဲ့ကိစ္စတစ်ချို့ကိုဆောင်ရွက်ဖို့ မြို့တော်ဆီသွားမယ်လို့ သူပြောခဲ့တယ်”