Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၇၀) ကျောင်းကျူ (ရေသူထီးပုလဲ)

အပိုင်း (၇၀) ကျောင်းကျူ = ရေသူထီးပုလဲ

နောက်ရက်ပိုင်းမှာ မနက်စောစောအချိန်တိုင်း လော့ကျင်းစန်းတစ်ယောက် ကျီယွင်ဟယ်ဆီသို့ ရံဖန်ရံခါ ခိုးဝင်လာခဲ့တော့သည်။

အစကတော့ လော့ကျင်းစန်းတစ်ယောက် သူမ ခိုးဝင်တာတော်တယ်လို့ပဲ တွေးထားခဲ့မိတာ။ ထို့နောက် ချန်ယီက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို တမင်သက်သက်ရှောင်ပေးသလိုမျိုး သူမ လာတဲ့အချိန်တိုင်း အပြင်သို့အမြဲထွက်သွားမှန်း သိရှိသွားခဲ့သည်။ အဲ့တော့မှသာ သူက သူမရဲ့အပြုအမူကိုမသိကျိုးနွံပြုကာ လိုက်လျောခဲ့မှန်း လော့ကျင်းစန်း ဝန်ခံခဲ့ရသည်။

လော့ကျင်းစန်း တော်တော်လေးစိတ်ရှုပ်သွား၏။ သူမ ကျီယွင်ဟယ့်ကိုမေးမြန်းကြည့်လိုက်တော့သည်၊ “ယွင်ဟယ် ငါးကြီးက ဒီလိုလုပ်တာ ဘာသဘောလို့ နင်ထင်လဲ? သူက နင့်ကို ပြန်ကောင်းစေချင်တာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ပြန်မကောင်းစေချင်တာလား?”

ကျီယွင်ဟယ် အိပ်ရာပေါ်မှီရင်း ပြုံးပြလိုက်သည်။ “နင် ဘယ်လိုထင်လဲ?”

“နင့်ကိုမကယ်ရသေးခင်အချိန်တုန်းက ငါ နင့်အကြောင်းကိုပြောလိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း ငါးကြီးက သွေးကြွေးဆပ်စရာရှိတဲ့အတိုင်း မလျော့မတင်းနဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းအောင်ပြန်ပြန်ပြောတာ၊ ဒါကြောင့် သူ နင့်ကိုကယ်တာက သူ့ရဲ့လက်ထဲမှာပဲ နင့်ကိုသတ်ဖို့လို့ပဲ ငါထင်ထားခဲ့မိတာ၊ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ကြည့်ရတာ အဲ့လိုတစ်စက်မှမဟုတ်ဘူးပဲ!” လော့ကျင်းစန်း မေးဖျားကိုပွတ်ပြီးဆက်ပြောလိုက်သည်၊ “ငါတွေးကြည့်တော့… နင့်အပေါ် သူ့ရဲ့အပြစ်ပေးမှုက စံချိန်စံထားအတိုင်းကိုက်ညီတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နင့်ကိုယ်နင် သတ်သေဖို့ကြိုးစားတဲ့အချိန်တိုင်း အကြောင်းအရာတွေက ပိုပိုရှုပ်ထွေးလာတယ်”

ကျီယွင်ဟယ် ဆက်ပြီးပြုံးနေမိ၏။ “ဘယ်လိုရှုပ်ထွေးလာတာလဲ?”

“သူက ဒီနေရာမှာ အကျဉ်းသားတစ်ယောက်ကိုချုပ်ထားတာနဲ့မတူဘဲ ရွှေနန်းတော်ထဲမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို ဝှက်ထားတာနဲ့ပိုတူတယ်! အထူးသဖြင့် နင် နေမကောင်းဖြစ်လာကတည်းက နင့်ကိုကာကွယ်ဖို့လုပ်နေတယ်ဆိုတာ ရှင်းနေတာပဲ၊ ဟိုဂတုံးကောင်သာ ငါ့ကိုဒီလိုမျိုးဆက်ဆံမယ်ဆိုရင် ငါ အရမ်းပျော်မိမှာပဲ”