Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၆၄) ငရဲမင်းရဲ့စာအုပ်

အပိုင်း (၆၄) ငရဲမင်းရဲ့စာအုပ်

သူမ ပြဿနာထပ်ရှာမှာကို ချန်ယီကြောက်နေတာမို့ သူမကိုစောင့်ကြည့်ဖို့ သူ့ရဲ့လုပ်ငန်းကိစ္စတွေကို ဒီဆီပြောင်းရွှေ့လာတာလို့ ကျီယွင်ဟယ်တွေးလိုက်၏။

သို့သော် လူတစ်ချို့ရောက်လာပြီး အိပ်ရာတစ်ခုပြင်နေတာကို သူမမြင်လိုက်ရတော့၊ ကိစ္စရပ်တွေက ပိုပြီးကြောက်စရာကောင်းလာပြီ။

“သူ ဒီမှာနေမှာတော့မဟုတ်ဘူးမလား?” ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကျီယွင်ဟယ် အိမ်တော်ထိန်းကိုခက်ခဲခဲဖမ်းဆွဲပြီး မေးယူလိုက်တယ်။

“သခင်ကြီးက ပြောင်းရွှေ့မယ်လို့ပြောထားတာဆိုတော့ အကုန်ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းတာကိုပဲ ဆိုလိုတာဖြစ်မယ်” သူ့ရဲ့အပြောအဆိုက အရမ်းကိုကောင်းမွန်ပြီး ရိုသေလေးစားမှုပြည့်နေတော့သည်။ “ပုံမှန်အတိုင်း၊ နေ့ရော ညပါ ဒီနေရာမှာပဲပြောင်းရွှေ့နေလောက်တယ်”

ကျီယွင်ဟယ် အခုတော့ လုံးဝကြီးထုံထိုင်းလို့သွားပြီ။

“ဒီနေရာက ရေကန်အလယ်ကခြံဝင်းသေးလေးတစ်ခုပဲ မဟုတ်ဘူးလား? ဒီနေရာက အရမ်းကိုချောင်ကျတယ် မဟုတ်ဘူးလား? သူက ဒီနေရာမှာ ဘာလာလုပ်တာလဲ?”

“သခင်မက ရယ်စရာပြောနေပါပြီ၊ သခင်ကြီးရှိရာနေရာတိုင်းက သဘာဝအတိုင်း စီးပွားရေးရဲ့ ဗဟိုချက်ချာနေရာဖြစ်သွားလိမ့်မယ်၊ ချောင်ကျတယ်ဆိုတဲ့အယူအဆမျိုး မရှိပါဘူး”

ကျီယွင်ဟယ် သူ့ကိုကြည့်ပြီး ပြောမယ့်စကားလုံးတွေကို ပြန်လည်ချုပ်တည်းထားလိုက်တယ်။ ချန်ယီက ခါးသီးအအေးစက်ဆုံးမိစ္ဆာပွဲကြည့်စင်ကို ဒီနှစ်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပဲ စွမ်းအားတွေရဲ့ တစ်ခြားအဓိကနေရာကြီးတစ်ခုအဖြစ် အမှန်တကယ်ပြောင်းလဲပေးလိုက်တာပဲ။ သူချမှတ်ထားတဲ့ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေက တော်ဝင်မြို့တော်ရဲ့စည်းကမ်းတွေထက် ပိုပြီးများပြားတယ်လို့တောင် ထင်ရတယ်။

အစေခံမလေးတွေနဲ့ အစေခံလေးတွေရဲ့အလုပ်များသော နေ့တစ်နေ့ဖြစ်ခဲ့တော့သည်။ နေဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကျီယွင်ဟယ် အိပ်ရာမှထလိုက်တော့ သူမရဲ့အခန်းတစ်ခုလုံး သစ်လွင်လှတဲ့အရာတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတာကို မြင်လိုက်ရသည်။