Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၃၇) လွတ်လပ်မှုကိုဂုဏ်ပြုတဲ့တေးသွား

အပိုင်း (၃၇) လွတ်လပ်မှုကိုဂုဏ်ပြုတဲ့တေးသွား

ကြည်လင်ပြီးအေးစက်တဲ့ ချန်ယီ၏အသံက သိပ်တော့မကျယ်လောင်ပေမဲ့ လူတိုင်းရဲ့နားတွေထဲထိ ရောက်ရှိ၏။

မင်းသမီးဆွန်းသဲ၏အကြည့်က နောက်ဆုံးတော့ ကျီယွင်ဟယ်ဆီမှ ပြောင်းရွှေ့ပြီး လှောင်အိမ်အတွင်းက ကျောင်းရန်ကို ကြည့်လေသည်။

ကျီယွင်ဟယ်လည်း ချန်ယီပြောတာကိုကြားလိုက်ရတယ်။ သူမ ခေါင်းကိုငုံ့ထားပြီး သူ့ကိုပြန်လှည့်မကြည့်ခဲ့ဘူး။ ကြာပွတ်ရဲ့ရိုက်ချက်တွေကိုခံရစဉ်မှာ သူမ အားနည်းချက်တစ်စက်မှမပြခဲ့ပေမဲ့ အခုချိန်မှာတော့ သူမရဲ့ပုခုံးသားတွေက ထိန်းချုပ်မရနိုင်အောင်တုန်ခါနေတော့သည်။

တစ်ခြားသူတွေ မမြင်ကြပေမဲ့ ကျီယွင်ဟယ်၏နံဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့လင်းဟောက်ချင်းကတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြင်နေရသည်။

ဒီနှစ်တွေတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကျီယွင်ဟယ်၏ပုခုံးသားတွေက တကယ်ပဲအရမ်းကိုပိန်လှီပြီး တစ်ခြားမိန်းမတွေနဲ့ မခြားနားဘူးလို့ လင်းဟောက်ချင်း သတိပြုမိခဲ့တဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တယ်။ လိပ်ပြာတောင်ပံတွေကဲ့သို့ သွယ်လျပြီး နူးညံ့လွန်းတယ်…

သို့သော် ဒီလိပ်ပြာလေးက ခေါင်းကိုအမြဲပင့်ချီထားပြီး သူမ ကမ္ဘာကြီးပေါ် ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ပျံသန်းချင်တာဆိုတာ သူ့ကို အမြဲပြောပြလေ့ရှိတယ်။ ဒါကြောင့် သူက သူမကို ဂဠုန်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ မှတ်ထင်ပြီး သူမလည်း အားအင်ချည့်နဲ့ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့နိုင်တယ်ဆိုတာကို မေ့လျော့သွားခဲ့သည်။

ကျီယွင်ဟယ် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဖုံးကွယ်ထားခဲ့တဲ့အားနည်းချက်တွေက အခုချိန်မှာ ကျောင်းရန်ကြောင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီ။

ထိုမိစ္ဆာရဲ့အသုံးမဝင်တဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် သနားစာနာမှုကြောင့်များလား?

သူမရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို နောက်ကျမှ တွေးတောကြည့်မိရင်း လင်းဟောက်ချင်း ခေါင်းပြန်လှည့်ကာ ချန်ယီကိုကြည့်လိုက်တယ်။

သူမနဲ့ ဒီမိစ်ဆာ…

“သူမကိုလွှတ်လိုက်၊ မင်း ငါ့ဆီကနေ ဘာကြားချင်တာလဲ?” ချန်ယီ မင်းသမီးဆွန်းသဲကိုကြည့်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်တယ်။ “ငါပြောမယ်”