Yu Jiao Ji ( Blue Whisper) မြန်မာဘာသာပြန်စဆုံး

အပိုင်း (၁၀၂) အရင်တုန်းက

အပိုင်း (၁၀၂) အရင်တုန်းက

ရေမျက်နှာပြင်အပေါ်၌ ဧရာမရေလှိုင်းလုံးကြီးတွေက ကျိုးပဲ့နေတဲ့ရေခဲတွေကို ရိုက်ပုတ်သွားပြီး မိုးချုန်းသံအလား မုန်တိုင်းသံတွေ ဆူညံလာခဲ့သည်။

သို့သော် ပင်လယ်ကြမ်းပြင်မှာတော့ အရင်အတိုင်း အမြဲတစေတည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။

ကျီယွင်ဟယ် ပင်လယ်ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဝင်းလက်တောက်ပနေတဲ့ လင်ဇီးတွေကိုကြည့်ပြီး တီးတိုးဆိုလိုက်တယ်၊ “ပြီးခဲ့တာတွေကို ဒီအတိုင်းထားလိုက်တာ ပိုကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ ထုတ်မပြောဘူးဆိုရင် သူ့ရဲ့ရင်ထဲမှာ ဆူးငြောင့်တစ်ခု အမြဲရှိနေလိမ့်မယ်” သူမ လင်ဇီးတစ်ခုကိုထိလိုက်တယ်။ “ချန်ယီပြန်လာရင် ငါ သူ့ကို အားလုံးပြောပြရမယ်”

သူမ စိတ်ကိုဆုံးဖြတ်ပြီး ဝမ်းဗိုက်လေးကိုပွတ်မိသွား၏။ “ဒီနေ့ ဒီအမြီးကြီးနဲ့ငါးက အရမ်းကိုနှေးတာပဲ၊ သူ စားတော်ပွဲများ ချက်ပြုတ်နေလို့လား?” သူမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ သူချန်ထားခဲ့တဲ့အမှတ်အသားကို သတိရသွားရင်း၊ သူမ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ပြီး သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုပုံဖော်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏နားရွက်လေးဟာ အေးမြတုန်ခါမှုကိုခံစားလိုက်ရပြီး၊ သူမ၏အမြင်အာရုံက ပင်လယ်နက်ထဲမှ လွင့်ပျံသွားသည်။

သူမ သစ်ပင်တွေနဲ့ စိမ်းလန်းတဲ့ရှုခင်းတွေကိုပဲမြင်ရမယ်လို့ ထင်ထားခဲ့တာ၊ သို့သော် အမြင်အာရုံထဲမှာ မိုးခြိမ်းတိမ်တိုက်တွေနဲ့ တလိပ်လိပ်တက်နေတဲ့မြူမှုန်တွေ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ ရံဖန်ရံခါ တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် လက်နက်ချင်းပွတ်တိုက်သံတွေကို သူမ ကြားနေရ၏။ ရုတ်တရက် မြူမှုန်တွေကြားမှ သွေးတွေပြန့်ကြဲလာတယ်။

ကျီယွင်ဟယ် မျက်လုံးတွေကို ဇွတ်အတင်းဖွင့်ပစ်လိုက်တယ်။

ချန်ယီ တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီ။

သူမ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး စွမ်းအားတွေကိုဆင့်ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်၊ သို့သော် သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းက စွမ်းအားတွေကိုလှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့တပြိုင်နက် ရင်အုံအတွင်းမှာ ပူလောင်တဲ့အဆိပ်မီးဒဏ်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အဆိပ်မီးအကြွင်းအကျန်တစ်ချို့ ရှိနေတုန်းပဲဖြစ်သည်။