LOHP-5.KİTAP

Süvari Kılıcı Sanatı Manevrası Öğretmek

"Kapılarını korumak mı?" Ying Qin, Bai Mian ve Yuan Gang bu sözleri duyar duymaz yumruklarını hızla sıktılar ve neredeyse patlayacaklardı.

Onlar 4. sınıf öğrencileri, Semavi Yükseliş aleminin zirvesinde üstatlardı. Ancak bir çaylak onlardan kapılarını korumalarını mı istiyordu?

Bu hala bir bahis miydi?

Bunun onları aşağılamaya yönelik bir hamle olduğu ortadaydı!

"Az önce kaybetmeyeceğinizden emin değil miydiniz? Eğer kaybetmeyecekseniz, bahsin içeriği ne olursa olsun sizin için fark etmemeli, değil mi? Ne oldu, öz güveniniz mi sarsıldı?" Zhang Xuan üçlüye dudaklarında hafif bir gülümsemeyle baktı.

"Koşulları değiştir!" Ying Qin öfkeli bir ifadeyle yenlerini savurarak homurdandı.

Kaybetmeyecek olsalar bile, böyle bir bahsi kabullenemezlerdi. Karşı tarafın onları küçümsediği açıktı!

"Görünüşe göre kendinizden göründüğünüz kadar emin değilmişsiniz. Pekala, kaybetmekte utanılacak bir şey yoktur. Herkes bazen kaybeder; bu utanılacak bir şey değil." Zhang Xuan teselli etti.

"Sen!"

Bu sözleri duyan Ying Qin, Bai Mian ve Yuan Gang neredeyse kan kusacaklardı.

Utanmak da ne demek? Herkes bazen kaybeder, bu utanılacak bir şey değil de ne demek?

Kaybetmekten korkmuyoruz; yalnızca koşulunu aşağılayıcı bulduk!

Tam karşı tarafın sözlerine karşı çıkacaklarken, karşı taraf düşüncelere dalmış gibi başını eğdi. "Eğer kaybetmekten o kadar korkuyorsanız, neden çaylaklara bazı tavsiyelerde bulunup, sizinle dövüşmeye yollamıyorum? Eğer bunu bile fazla bulduysanız... az önce yendiklerinize ne dersiniz? Bu konuda biraz daha rahat hissedeceğinize eminim? Bundan daha fazlasını sunabileceğimi sanmıyorum..."

"Sen..."

Karşı tarafın daha da ileri gittiğini gören Ying Qin'in öfkesi tavan yaptı. "Pekala! Koşullarını kabul ediyoruz. Ağzın kadar yetenekli olmak için dua etsen iyi olur, yoksa olacakları bekle ve gör!"

Karşı tarafın kabul ettiğini duyan Zhang Xuan birkaç talimat vermeden önce başıyla memnun bir şekilde onayladı. "Güzel! Ruohan ve Song Chao, girişe bir kapı yaptırmak için birkaç adam gönderin. Aksi halde, daha sonra nöbet tutacakları bir yer olmayacak."

Çaylakların yaşam alanları çevrelenmiş bir yapıydı ve öğrencilerin girip çıkabilecekleri tek bir açıklık vardı. Ancak girişte bir kapı yoktu. Bu herifler kaybettiklerinde nöbet bekleyecekleri bir yer olmazsa garip olurdu.

"Pekala!" Ruohuan gongzi ve Song Chao meseleyi çözmek için ayrılmadan önce başlarıyla onayladılar.

"Eceline susuyorsun!"

Karşı tarafın zafer garantiymiş gibi davrandığını gören Bai Mian sonunda sabrının sınırına ulaştı. Kara yüzü vahşi bir ifadeyle kasıldı ve elindeki süvari kılıcı duygularını yansıtır gibi vızıldamaya başladı. Ying Qin'e dönerek konuştu, "Bu herife bir ders vermeme izin ver!"

Bu sözleri söyledikten sonra hemen düello platformunun ortasına yürüdü ve şimşek kadar keskin gözlerle bağırdı, "Zhang Xuan, ilk maçta rakibin ben olacağım. Gel!"

Zhang Xuan kafasını salladı. "Sakin ol, acelemiz yok. Zamane gençleri kesinlikle sabrın değerini bilmiyor."

"Sen..." Bir başka darbe alan Bai Mian'ın yüzü eskisinden bile daha çok karardı.

Genç görünüyor olabiliriz, ancak hepimiz ellilerimizdeyiz, biliyor musun? Sen daha yirmilerinin başında bir veletsin, ancak bize zamane gençleri demeye mi cüret ediyorsun? Daha ne kadar utanmaz olabilirsin?