I hate that I want you ✉ C.H

105

- Jesteście gorsi od dzieci – zaśmiał się Ashton. – Aż się dziwie, że jeszcze się nie pozabijaliście.

- Mogę ich związać? – zapytałam.

- Takie zabawy zachowaj dla Caluma – burknął Mike.

- Oh nie, lepiej dla Ciebie, plus knebel – odpowiedziałam.

- Przecież przeprosiliśmy. Nie zrobiliśmy tego specjalnie – dodał. Pokręciłam z niedowierzaniem głową i westchnęłam. Oparłam ją o ramię bruneta.

- Jesteście niemożliwi, ale dobra, mniejsza o to. Tylko postarajcie się niczego już nie zniszczyć.

- To co dziś robimy?

- Wyjdźmy na miasto, niech wszyscy dowiedzą się, że jesteście w Nowym Jorku – mruknęłam.

- Film, najlepiej maraton – powiedziała Vi wchodząc do salonu. Usiadła, oczywiście, obok Michaela, z kubkiem lodów w dłoni.

- Nie pozbyli się tego? – mruknęłam.

- Oczywiście, że nie. Zostało dla mnie – zaśmiałam się.

- Wiedziałam, że tak będzie.

- O czym wy mówicie? – spojrzałam na bruneta.

- O tym na co zmarnowałam – zrobiłam cudzysłów palcami. – Swoje pierwsze zarobione pieniądze za sesję. Vi idź po – spojrzała na nią. Trzymała łyżkę w ustach Mike'a. Nie skomentowałam tego. – Idź po laptopa, Vi.

- Okay – westchnęła, podając mu opakowanie i podniosła się. Czerwonowłosy chyba wyczuł mój wzrok.

- Co? – zapytał, nabierając kolejną łyżkę lodów.

- Nie pomagasz.

- Z czym?

- Serio? Rób tak dalej, a złamiesz jej serce tylko tym, że stąd wyjedziesz. Te wszystkie małe rzeczy mają dla niej większe znaczenie niż Ci się wydaje – wstałam. – Chodźcie – skierowałam się w stronę korytarza, po czym otworzyłam jedne drzwi, prowadzące do piwnicy. Zapaliłam światło, aby nie zabili się na schodach, a to możliwe i zeszłam na dół, słysząc za sobą kroki. To raczej nie wyglądało jak piwnica, raczej kolejna część domu. Zatrzymałam się przy kolejnych drzwiach, odwracając w nich stronę. – Ale jesteście naiwni, mogę was tu zabić – uśmiechnęłam się.

- Trafiła Ci się wariatka – usłyszałam Luke'a.

- Ty na pierwszy ogień blondi – dodałam.