I hate that I want you ✉ C.H

161

- Frytki na śniadanie, to jakaś nowa dieta? – zapytał blondyn, patrząc na mnie.

- Cicho – wystawiłam w jego stronę dłoń, w której trzymałam frytkę, co miało być czymś na wzór groźby, ale ten złapał ją ustami. – Ej! – odsunął się uśmiechając się szeroko. – Nie lubię Cię.

- Tak, oczywiście.

- Oczywście.

- Okay.

- Okay.

- Teraz będziesz po mnie powtarzać?

- Teraz będziesz po mnie powtarzać?

- Ha. Ha. bardzo zabawne.

- Bardzo zabawne.

- Przestań! – szturchnął mnie lekko.

- Przestań! – powtórzyłam jego czym, tylko z większa siłą.

- Ała!

- Co tu się dzieje? – drzwi do pokoju się otworzyły, a w nich stanął Calum, za nim mignął mi Ashton.

- Twoja dziewczyna jest szurnięta!

- Twoja dziewczyna jest... seksowna!

- Z tym drugim bardziej się zgadzam, sorry Luke – zaśmiał się.

- Ugh... nienawidzę Cię.

- Ugh... nienawidzę Cię – powiedziałam, posyłając blondynowi buziaka.

- Świetnie się bawisz, co? – zapytał brunet, a ja przeniosłam na niego wzrok.

- Tak – uśmiechnęłam się. – Lucas przynajmniej mnie nie zostawił – udałam zrozpaczoną, obejmując ramieniem, ramię blondyna.

- Biegałem z Ashtonem.

- Jesteś medium – spojrzałam na niebieskookiego z niedowierzaniem, a on na mnie z politowaniem. – Ciebie też irytuję i chcesz mnie porzucić?! Zostały mi tylko frytki...

- To przez leki? – uniósł brew.

- Może, a może nie.

- Możemy porozmawiać, Leen?

- O czym? – zapytałam, przenosząc wzrok na Caluma. – Coś się stało?

- Nie, chodzi o przerwę.

- Przerwę?

- Po koncertach w Sydney mamy jakieś półtorej tygodnia przerwy od koncertów w Europie – wyjaśnił Luke.

- Oh. Chcesz się mnie pozbyć? – zażartowałam.

- Nie – prychnął z rozbawieniem. – Moi rodzice chcąc Cię poznać.