Unicode
အခန်း (၁၈၅)
ကိုယ် မင်းကို စားမိမှာကို ကြောက်နေတာလား
စုယန်ယန်သည် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပြီး ထိုအရိပ်လေးကို အနီးကပ် ကြည့်ရှုလိုက်သော အခါမှ ဒါလေးဟာ သွမ်းသွမ်းဖြစ်ကြောင်း သူမ သဘောပေါက် လိုက်သည်။
သူမ အခန်းတံခါးဝမှ လှမ်းကြည့် လိုက်သောအခါတွင် ရင်းနှီး ကျွမ်းဝင်နေသော ဟောက်ချန်ဟွမ်း၏ ပုံရိပ်ကို မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှ လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။
သူ့ကို ကြည့်ရတာ သူမတို့ လမ်းမခွဲလိုက်ခင်ကနှင့် နည်းနည်း ကွာခြားသွားပုံ ရသည်။ သူက အပြာဖျော့ဖျော့ ဝါဂွမ်းညအိပ်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး ပိုပြီးပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့် ဖော်ရွေပုံပေါ်သည်။
သူ့ကို ကြည့်ရတာ... ပို၍ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေသည်။
စုယန်ယန်သည် သူ့ထံမှ အကြည့်မလွဲနိုင် ဖြစ်နေတာကို မြင်လိုက်ရသည့် ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် “မိုးရွာနေတယ်” ဟူသော စကားဖြင့် တိတ်ဆိတ်မှုကို ချိုးဖျက်လိုက်သည်။
စုယန်ယန်သည် ချက်ချင်း အသိဝင်လာခဲ့ပြီး “အင်း... ဟုတ်ပါ့” ဟု ကိုးရိုးကားရားနိုင်စွာ ခပ်ဟဟရယ်ရင်း ထောက်ခံလိုက်သည်။
“မိုးခြိမ်းနေတယ်”
“အင်း... အင်း”
“သွမ်းသွမ်း ကြည့်ရတာ မိုးခြိမ်းသံကို ကြောက်နေပုံပဲ၊ သူက ကြောက်ပြီး မင်းဆီကို ပြေးထွက်သွားခဲ့တာ”
“သွမ်းသွမ်းက မိုးခြိမ်းသံကို ကြောက်တာလား”
စုယန်ယန်သည် သူမခြေရင်းရှိ အမွှေးပွလုံးလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ မျက်တောင်ခတ် လိုက်မိသည်။
သွမ်းသွမ်း “...” ဟုတ်... ဟုတ်၊ ကျွန်တော်ကြောက်တယ်၊ ဒီလိုအရာမျိုးတွေကို ကျွန်တော် အရမ်းကြောက်တယ်။
“ဝုဖ်...” သွမ်းသွမ်းသည် သနားစရာ ကောင်းစွာ ဟောင်လိုက်ပြီးနောက် သူလေးဟာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် စုယန်ယန်၏ အိမ်တွင်းစီး ဖိနပ်ပါးပေါ်သို့ တက်သွားခဲ့သည်။
