အခန်း (၃၁၁)
– တို့တွေ အရမ်းရင်းနှီးကြလို့လား
"မင်း..." ဟောက်ရှောက်ဖုန်းရဲ့ မျက်နှာ လုံးဝ မည်းမှောင်သွားသည်။ သူက အရမ်းဒေါသထွက်သွားပြီး ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းလှမ်းမိလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဝမ်ကျင့်ဖျင်သည် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာဖြင့် သူ့ခါးကို အမြန်ဆွဲကိုင်လိုက်သည်၊ "ရှောက်ဖုန်း၊ စိတ်လျှော့၊ စိတ်လျှော့ပါဦး။"
"ကိုယ့်ကို စိတ်လျှော့ဖို့ မင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မျှော်လင့်နေတာလဲ။ ဒီခွေးမက သိသာတယ်..."
"ရှောက်ဖုန်း" ဝမ်ကျင့်ဖျင့်သည် ဟောက်ရှောက်ဖုန်းကို အော်ဟစ်ပြောဆိုမိဖို့ ခဲယဥ်းသော်လည်း တကယ်တော့ သူမ ရွေးချယ်ခဲ့သည့် ဤလူကို စိတ်နှလုံးအောက်ခြေမှနေ၍ ရွံရှာအထင်သေးသည့် အရိပ်အယောင်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ဟောက်ရှောက်ဖုန်း၏ မစဥ်းစားဘဲပြုလုပ်ခြင်း အလေ့အထသည် သူမအတွက် ထိန်းချုပ်ရလွယ်ကူခြင်း၏ အားသာချက်တစ်ခုဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း သူသည် သူ့မိဘတွေရှေ့တွင် သူမကို ကာကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိ၍ ဤမျှအရေးကြီးသော အခိုက်အတန့်တွင် ဤအားသာချက်သည် အသုံးမဝင်တော့ပေ။
ဝမ်ကျင့်ဖျင်သည် သူမကိုယ်တိုင်ပင် သံသယဝင်လာမိသည်။ ဟောက်ရှောက်ဖုန်းကို သူမ၏ အနာဂတ်ပံ့ပိုးကူညီပေးသူအဖြစ် သူမ ရွေးချယ်လိုက်ခြင်းသည် တကယ်ရော မှန်ကန်ပါရဲ့လား။
ဝမ်ကျင့်ဖျင်၏ အော်သံက အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိတယ်ဟု ဆိုရပေမည်။ ဟောက်ရှောက်ဖုန်းသည် သူ့၏ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားနေမှုကို ခေတ္တရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဝမ်ကျင့်ဖျင်အား အပြစ်တင်သောအကြည့်တွေဖြင့် ပစ်ခွင်းလိုက်သည်။
ဝမ်ကျင့်ဖျင်သည် သူမမျက်ဝန်းထဲမှ စိတ်မရှည်ခြင်းနှင့် ငြီးငွေ့မှုတို့ကို ဖုံးကွယ်ရန် သူ့အကြည့်တွေအား ရှောင်ဖယ်ရန် မျက်လွှာချထားခဲ့သည်။
"မိန်းကလေးစု၊ ရှောက်ဖုန်းက အရမ်းဆန္ဒစောလွန်းလို့ပါ။ သူက မိန်းကလေးစုနဲ့ ပဋိပက္ခ မဖြစ်ချင်ပါဘူး။ မိန်းကလေးစုက သဘောထားကြီးသူမို့ သူ့ကို အပြစ်မယူပါနဲ့။"
