အခန်း (၂၂၃)
တင်ဆက်သူက အလွန် ကပ်သီးကပ်ဖဲ့ နိုင်သည်
စုယန်ယန်သည် စားသောက်ဆိုင် စတင် ဖွင့်လှစ်မည် ဆိုကတည်းက အစီအစဉ်များကို ရေးဆွဲထားပြီး ဖြစ်သည်။ သူမ၏ စားသောက်ဆိုင်သို့ လာရောက် စားသုံးသည့် ဧည့်သည်များ၏ ရုပ်ပုံဒေတာကို သူမ၏ ကွန်ပျူတာသို့ ပေးပို့ပေးနိုင်ရန် အတွက် စားသောက်ဆိုင် တံခါးဝတွင် ရုပ်သွင်စကင်န်ဖတ်စက် တစ်ခုကို တည်ဆောက် ထည့်သွင်း သွားမည် ဖြစ်သည်။
သူမသည် သူတို့၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေကို သိရှိရန် အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှ ကွန်ပျူတာကို ကြည့်ရန်သာ လိုအပ်ပြီး သူတို့အတွက် သင့်တော်မည့် ဆေးဖက်ဝင် ဟင်းလျာများကို ဖန်တီးနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ သူမသည် သူတို့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ဆုံရန် မလိုအပ်ပေ။
စုယန်ယန်သည် သူမက တကယ့်ကို လိမ္မာပါးနပ်တယ်လို့ ထင်မိသည်။ သူမသည် ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးပြီး "တကယ်တော့၊ ကျွန်မ အပြင်ဘက်မှာ ဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင် ဖွင့်လှစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက် ရှိတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုမှာ အခုတလော တရုတ်ဆေးဖက်ဝင် ပါဝင် ပစ္စည်းတွေကို လူသိများလာဖို့ ဘယ်လောက် ခက်ခဲတဲ့ အကြောင်းကို တစ်ယောက်ယောက်က ပြောနေတာကို ကျွန်မ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ငါ တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုပြီးတဲ့နောက်၊ အဲ့ဒီအကြောင်းကို ကျွန်မ သေချာစဉ်းစားကြည့်ခဲ့တော့ ဒါကို ဖြေရှင်းရတာ လွယ်ကူမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မ သေချာ စဉ်းစားပြီးနောက်၊ တခြားနေရာတွေမှာ လုံးဝ မရှိတဲ့ ဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်နဲ့ ဆေးဖက်ဝင် ဟင်းလျာ တစ်ဆိုင်ကို ဖွင့်လှစ်ဖို့ ကျွန်မ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်"
[ဒီတင်ဆက်သူက အမှန်တကယ့်ကို သူဌေး အကြီးစားပဲ။ ထမင်းတစ်နပ်လောက် စားလိုက်သလိုမျိုး ဆိုင်ဖွင့်တာကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ပြောနိုင်တယ်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိ၊ အဲ့တာက ငါ့ကို ချမ်းသာကြွယ်ဝသူတွေကို မနာလို ဖြစ်စေတယ်။ ဒါပေမယ့်၊ ငါက ကောင်းတယ်လို့ပဲ ပြောချင်ပါတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး နောက်ထပ် ဆိုင်အနည်းငယ်လောက် ထပ်မံဖွင့်လှစ်ပြီး ဒီကလေးလေးကို ကယ်တင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုချင်ပါတယ်။]
