အခန်း (၃၁၆)
- သူမ အရှက်ရသွားသည်
ဟောက်ရှောက်ဖုန်းရဲ့ မျက်နှာဟာ အစိမ်းရောင် ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ သူသည် သွေးအန်လုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။
စုယန်ယန်က သူ မည်ကဲ့သို့ ခံစားရမည်ကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ပါ။ သူမသည် ယခင်လဝတည်းက ဒေါသကို မျိုသိပ်ထားခဲ့ရသည်။ သူမသည် နောက်ဆုံးတော့ ဒီဒေါသကို ထုတ်လွှတ်နိုင်ခဲ့လေပြီ။
"သူမက အလုပ်ကြိုးစားတယ်လို့ နင်ပြောခဲ့တယ်။ ကောင်းပြီလေ၊ သူမက အလုပ်ကြိုးစားတယ်လို့ပဲ ယူဆကြပါစို့။ သူမ အရမ်းကြိုးစားခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် သူမရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်တွေက ဒီလို ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ စွမ်းဆောင်မှုတွေကိုပဲ ပြသနေဆဲပါ။ ဒါကိုကြည့်ရင် သူမဟာ ဒီနယ်ပယ်နဲ့ လုံးဝ မသင့်လျော်ဘူးဆိုတာကို ပြသနေတယ်။ တို့ သိထားတာကို အခြေခံပြီး ပြောရရင် ပြိုင်ပွဲဝင်တွေထဲမှာ သူမထက် အလုပ်ပိုကြိုးစားသူတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ သူမလို အခြေခံအုတ်မြစ်မရှိပေမယ့် သူတို့ရဲ့ ကြိုးစားမှုတွေကြောင့် တကျော့ပြန်လာနိုင်ပြီး စင်ပေါ်မှာ တောက်ပနေတဲ့သူတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ သူများတွေတောင်လုပ်နိုင်ရင် နင်က ဘာလို့ မလုပ်နိုင်ရတာလဲ။ နင့်ထက် သာလွန်သူတွေတောင် ဖယ်ထုတ်ခံရရင် နင်ကရော ဘာလို့ မဖယ်ထုတ်ခံရမှာလဲ။"
"ကျွန်မ..." ဝမ်ကျင့်ဖျင်က အလိုလို ဖြေရှင်းလိုက်ချင်ပေမယ့် သူမ မော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် စုယန်ယန်ရဲ့ အေးစက်နေသော မျက်ဝန်းတွေနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားခဲ့သည်။
ထိုအခိုက်အတန့်မှာ စုယန်ယန်သည် လှေကားကနေ ဆင်းလာခဲ့ပြီး သူတို့အနားသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။
ဟောက်ရှောက်ဖုန်းသည် သူမကို မသိစိတ်က တားဆီးဖို့ ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ပါးရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ဟန်ကို မထိန်းနိုင်ခင် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ခန့် နောက်ဆုတ်သွားခဲ့ရသည်။
ဘေးမှ ကြည့်ရှုနေသူများ ဆွံ့အသွားခဲ့ကြသည်။
စုယန်ယန်သည် ထိုအန္တရာယ်ရှိသော လူနှစ်ယောက်အနားသို့ ချဉ်းကပ်သွားတာကို မြင်၍ ကူညီရန် အောက်ထပ်သို့့ အမြန်ဆင်းလာသော ရှားကျွင်းရှန့်သည်လည်း ထိုလုပ်ရပ်ကြောင့် ဆွံ့အသွားသည်။
