အခန်း (၃၀၅)
- အရေးကြီးတာက မင်းလုပ်ချင်ရဲ့လား
ထို့နောက် စုယန်ယန်သည် သူတို့အား သူမပြောခဲ့သော စကားများကို ပြန်ပြောပြခဲ့သည်။
အဖိုးချိန်သည် စုယန်ယန်ကို အပြစ်တင်မရှိဘဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ကဲ့သို့ အဖြေမတောင်းခဲ့ပေ။ "အင်း၊ အဖိုးသိပြီ" ဟု တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေသည်။
သူ့အသံကိုကြားရတာ စုယန်ယန်က အသေးအဖွဲ ကိစ္စတစ်ခုခုကို ပြောနေသည့်ဟန်ပင်။
စုယန်ယန်၏ နှလုံးသားသည် လေးလံနေပြီး သူမအား အမြဲသည်းခံပြီး ကူညီပေးခဲ့တဲ့ ဒီအကြီးအကဲရဲ့ရှေ့မှာတော့ သူမရဲ့ စစ်မှန်ပြီး အကူအညီမဲ့တဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းကို ပြသခဲ့သည်။
"အဖိုး၊ အဖိုး ဘာဖြစ်လို့ သမီးကို မမေးတာလဲ။ အားလုံး သိချင်နေကြတယ်။ အဖိုးက ဘာဖြစ်လို့ မမေးတာလဲ။"
အဖိုးချိန်က သက်ပြင်းမချခင် အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ "လူငယ်တွေမှာ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လျှို့ဝှက်ချက်လေးတွေ ရှိကြတာ ပုံမှန်ပါပဲ။ မင်း ငယ်ငယ်ကတည်းက မင်းမှာ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးတွေ ရှိခဲ့တယ်။ အဖိုးက မင်းရဲ့အကျင့်စရိုက်ကို သိတယ်။ မင်းမှာ ပြောရခက်တဲ့အချက်ကြောင့် မဟုတ်ရင် မင်းမိသားစုကို ဘယ်တော့မှ လိမ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ယန်ယန်၊ လူတိုင်းက မင်းကို အတင်းတွန်းအားပေးရင်တောင် အဖိုးက မင်းရဲ့ဘေးမှာ ခြွင်းချက်မရှိ အမြဲရပ်တည်ပေးမယ်၊ မင်းရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို စောင့်ရှောက်ပြီး မင်းကိုကာကွယ်ပေးမယ် ဆိုတာကို မင်း သတိရရမယ်။ ဒါကြောင့် မင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရမ်းဖိအားမပေးပါနဲ့။ အဖိုးက ဒီမှာရှိတယ်။"
စုယန်ယန်သည် ထိုစကားကိုကြားတော့ သူမ၏ မျက်ရည်များကို မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။
သူမ မသိနိုင်တော့သည့် အနာဂတ်တွင် သူမအား ခြွင်းချက်မရှိ ပံ့ပိုးပေးမည့် မိသားစုနှင့် အကြီးအကဲတစ်ဦး ရှိနိုင်သည်။
သူက သူမကို ပြောသည်၊ 'အဖိုး မင်းအနားမှာ ရပ်တည်ပေးမယ်၊ မင်း ဖိအားတွေ ခံစားစရာ မလိုဘူး။ နှင်းမုန်တိုင်းက ဘယ်လောက်ပဲ ကြီးနေပါစေ မင်းကို ကူညီဖို့ ငါရှိနေမယ်။'
