Unicode
အခန်း (၁၆၉)
ရှင် ဒီနေ့ အရမ်းချောနေတယ်
အဘိုးချိန်သည်လည်း သူမ၏ အတွေးအမြင်များကို သိမြင်နေပြီး တိုးတိုးဖွဖွလေး နှာခေါင်းရှုံ့သံ ပြုလိုက်မိပြီး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ဆူပူလိုက်လေသည်။
“မင်းက သိပ်အလားအလာ ကောင်းတာပဲ”
“သမီးအဘိုး၊ အဖေ၊ အစ်ကို၊ ဦးလေးနဲ့ အနာဂတ် ခင်ပွန်းလောင်း အကုန်လုံးက အရမ်းအံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် ထူးချွန်လွန်းတော့ သမီးလည်း ဒီလောက်တော့ ထူးချွန်သင့်တယ်လေ”
သူမ အစကနေ အဆုံးထိ လိုချင်ခဲ့တာက သူမ မိသားစုလေး လုံခြုံပျော်ရွှင်နေဖို့ပါပဲ။
“သမီး တစ်သက်လုံး အဘိုးတို့ကိုပဲ အားကိုးနေမှာ ဟုတ်ပြီလား။ အဘိုးတို့က သမီးကို မလိုချင်ဘူး ဆိုရင်တောင် သမီးကို လုံးဝ မဖယ်ထုတ်နိုင်ဘူး”
အဘိုးချိန်သည် သူမကို မျက်စောင်း ရွယ်လိုက်သည်။
“စကားပြောတာကို ချွေတာထား၊ ချွေတာထား။ သမီးမှာ သမီးရဲ့ကိုယ်ပိုင် အစီအစဉ် ရှိပြီးသားမို့ သမီး ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ သမီးသိနေသရွေ့ အဘိုး သမီးကို မေးခွန်းထပ် ထုတ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
စုယန်ယန်ရဲ့ နှလုံးသားသည် အဘိုးအိုရဲ့ သည်းခံမှုနှင့် သူမအပေါ် ထားရှိသည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် နွေးထွေးသွားခဲ့သည်။
စုယန်ယန်သည် ထိုအရာများကို အဘိုးဖြစ်သူအား ပထမဆုံးအကြိမ် ပြသလိုက်သည့်တိုင် အလွန်အမင်း အံ့အားသင့် သွားသော်လည်း သူမ ဒီအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နောက်ထပ် စကားများကို ပြောဆိုလိုခြင်း မရှိကြောင်း ပြောဆိုခဲ့ပြီးနောက် သူမကို နားလည်ပေးဖို့ ရွေးချယ်ကာ နောက်ထပ် မေးခွန်းများကို ထပ်မမေးတော့ပေ။
တကယ်တော့၊ အဘိုးချိန်သည် သုတေသန အဖွဲ့အစည်းမှ လူများကို စိတ်ကျေနပ်စေမည့် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော ရှင်းလင်းချက် တစ်ခုကို စဉ်းစားထားပြီးသား ဖြစ်လေသည်။
အဘိုးချိန်သည် အဓိကပြဿနာကို သူ ဖြေရှင်းဖို့ အဆင်သင့် ပြင်ဆင်ပြီးပြီ ဆိုတော့ သူမကို ထပ်ပြီး မဆွဲထားတော့ပေ။ သူက “ဒီည ဆယ်နာရီမထိုးခင် ပြန်လာရမယ်” လို့ တွန့်တိုစွာ ပြောလိုက်သည်။
