Unicode
အခန်း (၁၈၀)
ကိုယ် ဆုတစ်ခု လိုချင်တယ်
စုယန်ယန်သည် အနည်းငယ် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှား သွားကာ သူမမျက်နှာဟာ ချက်ချင်း နီမြန်းသွားခဲ့သည်။
ဒီမတိုင်ခင် သူမကသာ ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို အများအားဖြင့် စနောက်နေသူ ဖြစ်တာမို့ ဒီနေ့ကျမှ ဘာဖြစ်လို့ သူမဘက်သို့ ရုတ်တရတ် လှည့်လာရတာလဲ။
ဒီအမျိုးသားက သူ့လက်အောက် ငယ်သားတွေထံမှ အလွန်အကျုး ချီးကျူးမြှောက်ပင့် စကားများ အကြောင်းကို လေ့လာသင်ယူခဲ့ရုံ သာမက စိတ်နှလုံးကို အခုန်မြန်စေသည့် ချိုမြိန်သော ချစ်စကား ပြောဆိုနည်းတွေပါ ကျွမ်းကျင် လိမ္မာလာခဲ့သည်။
ချိုမြိန်တဲ့ ချစ်စကားလေးတွေကို မပြောတတ်ခင် အချိန်တုန်းကတောင် စုယန်ယန်က သူ့ကို ကြွေနေပြီးသားပင်။ ယခုတော့ သူမကို စကားလုံးများဖြင့် ချွေယူနည်းကို သင်ယူခဲ့တာကြောင့် စုယန်ယန်သည် သူမခေါင်းထဲမှ အငွေ့တလူလူ ထွက်လာတာကို မထိန်းနိုင်သည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှား ရှက်ရွံ့မိသလို ခံစားခဲ့ရသည်။
ဟောက်ချန်ဟွမ်းက သူမကို ဒီအတိုင်း လွှတ်ထားဖို့ အစီအစဉ် ရှိပုံ မပေါ်ပေ။ သူမ တိတ်ဆိတ် နေတာကို မြင်တော့ “ကိုယ့်ချစ်ရသူက ဘယ်သူလဲလို့ မင်း ဘာဖြစ်လို့ မမေးတာလဲ” လို့ ထပ်မေးမြန်း ပြန်သည်။
စုယန်ယန်က သူမစိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်သည် ‘ငါကလွဲလို့ ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်မလဲ၊ ဒါပေမယ့် ဒါကို ထုတ်ဖော် ပြောဆိုဖို့က တော်တော်လေး ရှက်ဖို့ကောင်းလိမ့်မယ်’
စုယန်ယန်က သူမနှုတ်ကို ခဏလောက် ထိန်းသိမ်းထားပြီး နောက်ဆုံးတွင် လက်နက်ချကာ “ရှင့်ချစ်ရသူက ဘယ်သူလဲ” လို့ မေးမြန်းခဲ့သည်။
ဟောက်ချန်ဟွမ်းက ရုတ်တရက် သူမနဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံအောင် ကြည့်ကာ “မင်းပဲလေ” လို့ အပြုံးဖြင့် စကားဆို လိုက်သည်။
ထိုစကားလုံးလေးတွေက ဒီကမ္ဘာပေါ်ရှိ မည်သည့် စကားလုံးထက်မဆို ပိုရိုးရှင်းပြီး ချိုမြိန်လေသည်။
စုယန်ယန်၏ မျက်နှာလေး ရဲရဲနီစွေး သွားခဲ့သည်။
“ရှင် ဒီကျွန်းငယ်လေးကို ကျွန်မအတွက် သီးသန့် ထိန်းသိမ်းထားတာလို့ ဆိုလိုတာလားဟင်”
