Unicode
အခန်း (၁၈၉)
သူတို့ ပြန်အဆင်ပြေ သွားကြပြီလား
စုယန်ယန်၏ မျက်နှာ အမူအရာဟာ အနည်းငယ် တောင့်တင်းသွားပြီး ကိုးရိုးကားရားနိုင်စွာ ပြောလိုက်သည်။
“ညီမလေးက ဥပမာအနေနဲ့ ပြောလိုက်တာလေ”
စုယုရွှမ်သည် သက်ပြင်းမော တစ်ချက်ကို ရှူထုတ်လိုက်သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာသလို ခံစားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ သူက အသံတိုးတိုးဖြင့် မကျေမနပ် ပြောလိုက်သည်။
“ဒါဆို ဒီနေရာက အရမ်း ဝေးလွန်းတယ် ဆိုတာ နင်လည်းသိတယ်။ နင်က သိရက်သားနဲ့ သူနဲ့ ဒီလို ဝေးလံခေါင်သီတဲ့ အရပ်ကို မိုက်မိုက်မဲမဲ လိုက်လာရဲတယ်ပေါ့။ မင်းကို သူက ကိုက်စားလိုက်မှာ မကြောက်ဘူးလား”
စုယန်ယန်က သူမစိတ်ထဲတွင် ပြောလိုက်သည်။ ‘ညီမလေးက ဒီကို အိပ်ပျော်ပြီး ရောက်လာတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒီနေရာက အရမ်းဝေးလံ ခေါင်သီတယ် ဆိုတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနိုင်မှာလဲ”
သို့သော်လည်း သူမသည် ဒီစကားကို ထုတ်ဖော် မပြောနိုင်ပေ။ သူမ ဒီလိုသာ တကယ် ပြောလိုက်ရင် ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို သူမ အစ်ကိုကြီးက အကြံအစည်ရှိတဲ့ လူဆိုးတစ်ယောက်လို့ ထင်မြင်သွားစေမှာ ဖြစ်ပြီး သူတို့ ယောက်ျားချင်း ထိပ်တိုက် ရန်ပွဲဖြစ်မည်ဆိုတာ သံသယ ဖြစ်စရာပင် မလိုပေ။
“အခု ညီမလေး အဆင်ပြေနေတာပဲ မဟုတ်လား”
“သူ လုပ်ရဲလို့လား။ သူသာ လုပ်ရဲရင် အဖေနဲ့ငါ သူ့ရဲ့ခွေးခြေထောက်တွေ ကျိုးသွားအောင် ရိုက်ချိုး ပစ် မပစ်ဆိုတာ စောင့်ကြည့်လိုက်စမ်း”
စုယန်ယန် “...” သူ့ခြေထောက်တွေက ကျိုးနေတာပဲကို၊ အစ်ကိုကြီး ရိုက်နေဖို့တောင် မလိုအပ်ဘူး။
စုယုရွှမ်သည် အော်ငေါက် ပြီးနောက်မှ ဒါကို သဘောပေါက် သွားပုံရပြီး သူ့မျက်နှာဟာ မည်းမှောင်သွားပြီး ဒေါသပိုကြီး လာခဲ့သည်။
“ကောင်းပြီ၊ ဒါတွေကလည်း ဖြစ်ပြီးသွားပြီ။ အဲ့ဒီကောင်က ငါတို့အိမ်ကို သတင်း ပေးပို့ပြီးနောက် ငါတို့မိဘတွေ တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ကြဘူး၊ ငါလည်း အဲ့ဒီလိုပဲ။ မိုးလင်းတာနဲ့ ငါ ဒီကို ချက်ချင်း လိုက်လာခဲ့တာ”
