Unicode
အခန်း (၁၈၁)
မင်းက ကိုယ့်ရဲ့အံ့ဖွယ်လေးပါပဲ
“မင်း အဲ့တာကို ကြိုက်လား”
စုယန်ယန် လန့်သွားပြီး ဒီစံအိမ်ကြီးကို ကြိုက်လားလို့ မေးနေတာလို့ တွေးလိုက်မိသည်။
“ကျွန်မ ဒါကို ကြိုက်တယ်။ ဒီစံအိမ်က... အရမ်းလှတာပဲ”
ဟောက်ချန်ဟွမ်းက တိုးသာဆုတ်သာ မလုပ်စေပဲ ဖိအားပေးခဲ့သည်။
“အထဲက ပန်းတွေကိုရော ကြိုက်ရဲ့လား”
စုယန်ယန်သည် မျက်တောင် နှစ်ကြိမ် ခတ်လိုက်မိပြီး ဟောက်ချန်ဟွမ်းက ခြံဝန်းထဲက ပန်းတွေကို ရည်ညွှန်းမေးမြန်းကြောင်း နားလည် သွားခဲ့သည်။
“ကျွန်မ သူတို့ကို ကြိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ နှင်းဆီပြာတွေကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာ ရှင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိနေတာလဲ”
ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် သူမ၏ မေးခွန်းကို မသေချာ မရေရာသည့် အဖြေမျိုး ပြန်ဖြေပေးခဲ့သည်။
“ကိုယ်အလိုရှိတာနဲ့ ဒါကို အလွယ်လေး သိနိုင်ပါတယ်”
သူ့မှာ သူမအတွက် ချစ်မြတ်နိုးပေးသည့် စိတ်နှလုံးနှင့် စိတ်ဆန္ဒ ရှိသရွေ့တော့ ဒီကမ္ဘာကြီးပေါ်မှာ ဖုံးကွယ်ထားလို့ ရသည့်အရာ ဘာမှ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။
သူချစ်ရသူက ဘယ်လိုပုံစံ ဒါမှမဟုတ် သူမ၏ အလေ့အထတွေနဲ့ အကြိုက်တွေက ဘာလဲ ဆိုတာကို မသိခဲ့ဘူးဆိုရင် သူက သူမကို လေးလေးနက်နက် မချစ်ခင်ဘူးလို့ ပြသနေတာပဲ ဖြစ်သည်။
စုယန်ယန်သည် ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ အပြုံးကို ချိုးဖျက်ပြီး ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို စံအိမ်အတွင်းသို့ တွန်းပို့ခဲ့သည်။
စံအိမ်အတွင်းမှာ ဒီည သူမတို့ ရောက်လာမှာကို ကြိုတင်သိရှိနေပုံရပြီး စံအိမ်၏ ဂိတ်တံခါးက ပွင့်ဟသွားကာ သူမတို့ကို စံအိမ်ထဲ ဝင်ရောက်ဖို့ ကြိုဆိုလိုက်လေသည်။
စုယန်ယန်သည် အနားပတ်လည်ကို လှည့်ပတ်ကြည့် လိုက်သော်လည်း လူရိပ်လူယောင်မျှ မမြင်တွေ့ရပေ။
သူမ၏ သံသယတွေကို ဖြတ်မြင်နေသည့် ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် သူမကို ကြင်နာစွာ သတိပေးလိုက်သည်။
