အခန်း (၃၁၇)
- ခြိမ်းခြောက်ငွေညှစ်ခံရမှာကို သတိပြုပါ
ဝမ်ကျင့်ဖျင်၏ အော်သံသည် ကျယ်လောင်ပြီး စူးရှစွာ အော်ဟစ်လိုက်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ လူအုပ်အား ရင်ဖိုသွားစေခဲ့သည်။
ဟောက်ရှောက်ဖုန်းသည်လည်း သတိပြန်မဝင်လာမီ စက္ကန့်အနည်းကြာ မှင်သက်သွားခဲ့ရသည်၊ သူက "ဖျင်လေး" ဟု အော်ခေါ်လိုက်သည်။
ဒါကို မသိတဲ့သူက ကြားလျှင် သူတို့နှစ်ဦးကြား တစ်ခုခု ဖြစ်ခဲ့ပြီး လမ်းခွဲလိုက်တာကြောင့်လို့ ထင်ပေလိမ့်မည်။
ဟောက်ရှောက်ဖုန်းသည် ပို၍ ပြင်းထန်စွာ ရုန်းကန်ခဲ့ပြီး သူ့အား ဖမ်းချုပ်ထားသူများလက်မှ လွတ်ထွက်တော့မလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရှားကျွင်းရှန့်က လုံခြုံရေးအစောင့်တွေကို အကြည့်ဖြင့် အချက်ပြလိုက်သဖြင့် သူ့အား လွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ဟောက်ရှောက်ဖုန်းသည် အချိန်ကို ရပ်တန့်ရန် နောက်ကျသွားပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျလုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားနိုင်ခဲ့သည့်အချိန်တွင် ရှားကျွင်းရှန့်နှင့် တခြားသူတွေကို ပြဿနာရှာရန် စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ မည်းမှောင်နေသောမျက်နှာဖြင့် တံခါးမှ အမြန်ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။
"ကျွတ်စ်..." စုယန်ယန်သည် သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး သူမမျက်ဝန်းထဲမှာ စိတ်ကျေနပ်ဖွယ် ဝမ်းနည်းခြင်းတွေ ပြည့်နှက်နေသည်၊ "သူတို့ ဒီအတိုင်း ပြေးသွားကြတယ်။ ဘယ်လောက် ပျင်းစရာကောင်းလိုက်သလဲ။"
ဒီအရှုပ်အထွေးကို ဘယ်လို ရှင်းရမလဲ ဆိုတာကို တွေးနေတဲ့ ရှားကျွင်းရှန့်က ပြောစရာစကား ပျောက်ရှနေသည်။
စုယန်ယန်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး သတင်းထောက်တွေကို လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။
သတင်းထောက်တွေက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားကာ စုယန်ယန်ဆီသို့ လျှောက်လာကြသည်၊ "မင်္ဂလာပါ၊ ဥက္ကဌစု၊ ကျွန်တော်တို့က ယွဲ့ရှန်းမဂ္ဂဇင်းက သတင်းထောက်တွေပါ။ ကျွန်တော်တို့က မင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီကို အင်တာဗျူးဖို့ ရောက်လာကြတာပါ..."
