Unicode
အခန်း (၁၈၄)
ကျွန်းပေါ်တွင် ပိတ်မိနေခဲ့သည်
“အိုး... မဟုတ်ဘူး” စုယန်ယန်၏ မျက်နှာ အမူအရာဟာ ပျက်ယွင်း သွားခဲ့သည်။
“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် နောက်ကျနေတာလဲ”
ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် သူမကို ညင်သာစွာ သတိပေး လိုက်သည်။
“မင်း အိပ်ရာက နိုးလာတဲ့အချိန်က ညရှစ်နာရီထိုးနေခဲ့ပြီ”
ညစာစားပြီး လမ်းလျှောက် ထွက်လာတာနဲ့ ညသန်းခေါင် ကျော်သွားခဲ့ပြီ။
စုယန်ယန်သည် မျက်ရည်များ ဝဲလျက် စကားဆိုလိုက်သည်။
“မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မ အိမ်ပြန်ရမယ်။ ကျွန်မ မိသားစုက ဒီအချိန်အထိ ကျွန်မ အိမ်ပြန် မရောက်သေးတာ တွေ့ရင် သူတို့ ရူးသွားကြလိမ့်မယ်”
“ဒီလောက် နောက်ကျနေတဲ့ အချိန်မှာ ပင်လယ်ထဲ သွားလာရတာ မလုံခြုံဘူး”
စုယန်ယန်သည် ရုတ်တရတ် အေးခဲသွားသည်။ ဒါက အမှန်ပဲ၊ ဒီလို မိုးစုန်းစုန်း ချုပ်သည့် အချိန်မျိုးမှာ ပင်လယ်ထဲ ရွက်လွှင့်သွားဖို့ စိတ်ကူးတာက အလွန်အန္တရာယ် များလှသည်။
“ဒါဆို ကျွန်မမိဘတွေကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားရမယ်။ ကျွန်မဖုန်း ဘယ်မှာလဲ”
စုယန်ယန်သည် သူမ အဝတ်အစားများထဲ အချိန်အတော်ကြာအောင် ရှာလိုက်ရပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူမ၏ အပေါ်ထပ် ကုတ်အင်္ကျီ အတွင်းမှ လက်ကိုင်ဖုန်းကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။
သူမ ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့... လိုင်း မမိဘူး ဖြစ်နေတယ်...
“ဘာဖြစ်လို့ ဒီနေရာမှာ လိုင်းမမိရတာလဲ”
ဟောက်ချန်ဟွမ်းက မျက်နှာအနေအထား တစ်ချက်မှ မပြောင်းပဲ ပြောလိုက်သည်။
“ဒီနေရာက တော်တော်ခေါင်တော့ ကိုယ်တို့ ဒီနေရာမှာ လိုင်းလက်ခံစက် တပ်ဆင်ဖို့ မလုပ်ရသေးဘူး”
ထိုစာကြောင်းဖြင့် ဒီမနက် အစောပိုင်းမှာ ကျွန်းတစ်ခုလုံးတွင် လိုင်းဖြတ် စက်ကိရိယာကို တပ်ဆင်ခဲ့သော လက်ထောက်ကျိုး၏ အရည်အချင်းနှင့် စွမ်းဆောင်ရည်ကို နက်နက်နဲနဲ ဖုံးကွယ် ထားလိုက်သည်။
