Multivers: początek

Układanka układa się bardziej... masło maślane

Lin

Tak bardzo nie ciepie się budzić. Jestem zbyt leniwa by nie spać ale czasami muszę. Otworzyłam oczy przez co moim oczom ukazała się spokojna śpiąca Babs zwrócona w moją stronę. Rozejrzałam się gdzie jestem. Zorientowałam się że jestem w pokoju moim pierwszych prawdziwych rodziców. Musiałam sobie przypomnieć co było wczoraj. Wspomnienia wróciły do mnie dość szybko. Cadance wyznała że widzi mnie mnie swojego źrebaka i to zaakceptowałam. Od teraz mam dwie matki. Po tym poszliśmy do domu. Tam o tym powiedzieliśmy i mama koń... jak to brzmi... stwierdziła że resztę też może zaadoptować bo również ich lubi. Zgodzili się oprócz MJ więc rodzina się powiększyła. Przez chwilę jeszcze oglądaliśmy telewizje. W tym czasie Cadance przytulała mnie do siebie co było miłe. Wtedy poszliśmy spać.

Niestety ten dom nie ma tylko fajnych wspomnień. Doskonale pamiętam dzień gdy zostałam porwana i noc uratowania mnie. Leżałam dokładnie w tym łóżku gdy moje nowe rodzeństwo pocieszało mnie. Momentalnie do oczu naszły mi łzy. Wstałam i poszłam na balkon, który był właściwie dobudowanym pomieszczeniem na dole a na górze po prostu można było chodzić po dachu. Tutaj mogłam się spokojnie rozpłakać ale poczułam jak ktoś mnie dotyka. Wzdrygłam się a ta osoba lekko się odsunęła.

Cadance: Przepraszam. Nie chciałam cię przestraszyć.

Moja nowa matka wskoczyła przednimi kopytami na barierkę i wraz ze mną patrzyła się na ulicę. Cały czas spoglądała na mnie i już wiem że nie uniknę pytań. Kit pojawiła się zmęczona spoglądając co się dzieje po czym wróciła do spania.

Cadance: Coś się stało kochanie - spytała się - Miałaś koszmar?

Lin: Raczej... nieprzyjemne wspomnienie.

Cadance: Opowiesz mi o tym?

Lin: Nie chcę ci zawracać głowy mamo.

Cadance: Lin. Teraz jesteśmy rodziną. Wiem że jest ci ciężko ale bardzo bym chciała ci pomóc...

Lin: Dostałam przebłysku z nosy gdy zostałam uratowana. Siedziałam na tamtym łóżku gdy moje rodzeństwo mnie pocieszało. Widziałam swoje zakrwawione ręce i krew wszędzie. Anna po tym namówiła na wyjazd do Nowego Jorku.

Cadance: Jak?

Lin: Nie wiem ale mówiła, że skoro ona tu jest i mnie porwała to musimy uciekać. Wiele jej zawdzięczam.

Cadance: Kocha Cię.

Lin: Tak wiem ale na początku uważała mnie za intruza. Wiem o tym.

Cadance: Teraz cię kocha. To twoja siostra i zawsze nią będzie. Może początki bywały trudne ale już jest dobrze.

Lin: Wiem ale w dalszym ciągu nie mogę przestać się winić za śmierć Alex.

Cadance: Lin. To nie twoja wina. Oni nie dali wam wyboru. To wszystko Wataha.

Lin: Ale gdybym się nie pojawiła i nie namieszała w ich życiu...

Cadance: To nigdy by nie uciekli - wskoczyła przednimi kopytami na moje barki by móc patrzeć prosto w oczy. Mimo że jest duża to w cale nie taka ciężka - Gdyby nie ty to by ich prawdopodobnie nie było.

Lin: Może masz racje ale i tak mam wyrzuty sumienia.

Cadance: Lin. Wiesz. Potrafię wyczuwać emocje. Widzę jak wszyscy są wdzięczni tobie.

Lin: Że co? Ale... nie rozumiem. Dlaczego niby mają być wdzięczni mi?

Cadance: Ponieważ żyją. Jak wcześniej wspominałam gdyby nie ty to by nie wyjechali a nawet jeśli to by nie byli tam gdzie są. Sam MJ wspominał ile razy ich uratowałaś lub wyciągnęłam z opresji. Jesteś wyjątkowa Lin.