Gedwongen liefde

8.

Soufouan ligt kermen van de pijn op grond in een plas bloed, zijn oog is blauw en hij heeft hier en daar wat blauwe plekken.

De afdrukken van mijn vaders riem zijn nog goed te zien op zijn rug, ewa hij zocht het zelf? Of is dit wat overdreven? Dit is heel overdreven what the fuck?

Soufouan bloedt bijna dood joh! Snel ren ik naar mijn vader om hem tegen te houden, hij stopt en kijkt me recht in me ogen aan. Ik zie dat hij gehuild heeft, ik knuffel hem stevig. Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen wat is er aan de hand?

'Even weg.'Zegt hij terwijl hij me aankijkt met iets dat op een glimlach moest lijken. Ik kijk nog even naar Soufouan die op vloer ligt, waarom zou mijn vader hem zo erg mishandelen?

Sowieso niet om mij, dat weet ik zeker hij zou hoogstens een paar klappen en riemslagen vangen maar er zou echt geen bloed vallen.

Mijn moeder knielt naast Soufouan en maakt zijn wonden schoon. Ze kan niet tegen bloed, wat ik totaal niet begrijp want ze is arts.

'Wat heb je gedaan met mijn zoon?! Bel de politie e aicha.' Zegt me moeder lachend. Mijn moeder zet verband op Soufouan zijn lichaam en helpt hem het bed in.

Ik hoor de bel afgaan, zeker de buurvrouw van hier naast. Ze is Nederlands en komt altijd zeuren.

'Hallo kan ik je helpen?' Vraagt me moeder beleefd met het verband in haar handen.

'Hooi ik was met poes aan het wandelen en toen keek ik in jullie raam ja sorry ik kon het niet laten. Toen zag ik dat jou man jullie zoon helemaal in elkaar beukte. Da kan toch niet!' Schreeuwt ze verontwaardigd, waar bemoeit zij zich mee?

'Kinderen moet sjlaan anders kinderen niet lausteren. Nederlanders, kinderbeschjerming. Bellen politie, bellen politie.Ga ik naar politieburau, ga ik paar dagen sjlapen volgende dag weer shelfde doen. Niet doodmaken van de sjlaan nee. Gewoon sjlaan voor die stout, niet dood. Gewoon sjlaan van die stout.' Schreeuwt mijn vader terwijl hij gebaren maakt met zijn hand. ( Met opzet zo geschreven)

Dit is 1 van de redenen waarom ik mijn vader niet meeneem naar ouderavond. Doodlachen. Ik hoor hem de deur dicht maken en nog allerlei scheldwoorden uitroepen.

'Aicha maak het bloed even schoon, je tante komt zo op bezoek met Hakeem en Hassan en Fatima!' Zegt me moeder alsof dat iets is waar ik naar uit kijk.

Ik zucht en maak het bloed snel schoon, als ik klaar ben ga ik lekker op de bank liggen zappen. Ik vraag me nog steeds af waarom Soufouan zo inelkaar is geslagen?

Ik voel een hard voorwerp op mijn hoofd.

'WAT DOE JE?!' Roep ik geïrriteerd.

'Op staan nu, ga douchen trek iets moois aan. We krijgen bezoek zei ik e eghyour.' Zegt ze terwijl ze bank netjes zet.

Als ik klaar ben met douchen trek ik gewoon simpel mijn grijze kokerrok aan met plooien die tot mijn knieen komt en daarop een wit strak t-shirt met lange mouwen. Ik doe mijn bos krullen los en zet wat Orgain oil erin, make up zet ik niet. Niet nodig voor hun, ik spuit wat parfum. En ren de trap af, ik haal mijn kleine baby (Rayan) uit zijn bedje en ga zitten. Ik leg hem op mijn borst en kijk tv.

Ondertussen zijn Hakeem en zijn gezin er al. Zijn broer Hassan zit precies aan de overkant van mij, ik merk op dat hij de hele tijd na me knipt oogt. Hij is gewoon de mooiere versie van Hakeem en Hakeem is al heel erg mooi.

Alle mannen gaan naar boven in onze tweede woonkamer maar Hassan komt naast mij zitten.

'Lang niet gezien e lief nichie van me!' Zegt hij met een nederlands accent. Ik schiet in de lach en geef hem een speelse stoot. Hij kijkt bewonderend naar mijn broertje.

'Hou even, ik moet plassen.' Zeg ik terwijl ik Rayan voorzichtig in zijn handen leg. Gelijk haalt zijn moeder hem uit zijn handen en gaat met hem zitten. Ik voel me niet goed met Hakeem in mijn buurt, raar genoeg was Hassan wel de enige die me geloofde.

Ik loop langs de keuken naar de wc maar stop gelijk als ik mijn moeder en mijn vader hoor praten. Wat doen hun hier, we hebben toch bezoek?! Ik hoor dat ze het over een heftig gesprek hebben dus ik zet mijn oor tegen de deur aan.

'Nee nee dat is dom, mijn zoon zou nooit iets doen met drugs je beschuldigd hem zomaar!' Hoor ik mijn moeder snikkend zeggen. Mijn vader kan ik net niet verstaan dus ik besluit door het gaatje van de deur te kijken.

'E zina, wat ben jij aan het doen?' Hoor ik een bekende stem achter mij zeggen, ik voel een hand glijden in mijn rok. Van de schrik verstijfd mijn lichaam, niet weer he...

'Je bent nog lang niet van me af ya amoura, ik kom je hand vragen e aicha.' Zegt hij hijgend in mijn nek terwijl hij zijn hand verder duwt in mijn rok. Ik ben nog steeds in shock dat ik niet eens een geluid uit kan brengen. Ya allah laten ze de deur nu open doen zodat ze zien dat ik al die jaren gelijk had.