Gedwongen liefde

39.

'Lieve dochter van mij, op staan is al 7 uur in de avond! Kijk hoelang jij slaapt he luilak!'Zegt me moeder terwijl ze me door elkaar schudt.

'7uur in de avond kan niet!' Schreeuw ik, ik spring uit het bed en loop regelrecht naar de badkamer. Een douche kan ik echt wel gebruiken op dit moment. Ik doe mijn kleren uit en meng het heet water met koudwater. Ik zeep mezelf in en staar naar me buik.

Hoelang zal ik nu al zwanger zijn? Ik denk bijna 3 weken... Mijn buik is niet bol, gelukkig maar. Het is even plat als hiervoor.

'Hoe gaat mama voor je zorgen? Ik ben net 18 geworden...' De tranen stromen over mijn wangen, ik knijp me ogen dicht terwijl ik het warme water over mijn lichaam laat stromen.

Ik sta op een groen grasveld met veel bloemen. De zon schijnt fel en de lucht is blauw. Zelf heb ik een mooie trouwjurk aan met handschoenen.

'Mama! Mama!' Hoor ik een mooie meisjes stem roepen, ik keer me om en kijk in de mooiste ogen die ik ooit heb gezien.

Ik zie een mooie meisje van ongeveer 6 jaar met zwarte lange krullen tot haar rug en mooie groen blauwe ogen. Ze heeft een schattig roze jurkje aan en een strik in haar haar.

Achter haar zie ik Hakeem in een bruidspak die hem geweldig staat, ik probeer naar ze toe rennen maar ik word tegen gehouden door iets. Tranen rollen over mijn wangen en ik probeer mezelf los te maken uit de greep.

'Mama! Laat me niet gaan! Ik wil bij jou zijn!' Hoor ik het meisje schreeuwen.

Net wanneer het me lukt om naar Hakeem en het meisje te rennen, zie ik iemand een gedaante mijn kind wegpakken. Hij gooit haar in een groot zwart gat. Ik schreeuw het uit en probeer naar Hakeem te rennen.

'Aicha, ik had je gewaarschuwd.' Zegt Hakeem terwijl er een traan over zijn wangen rolt, een zwarte traan.

Ik zie dat hij in zijn zij gestoken wordt met een lang mes en verdwijnt in een zwart gat.

'HAKEEEEEEMMMM NEEEE!' Schreeuw ik luid.

De gedaante die Hakeem heeft vermoordt komt dichterbij terwijl ik achteruit probeer te rennen.

'Geef me Hakeem en mijn dochtertje terug!' Schreeuw ik huilend.

'Vanaf nu ben je van mij e schatje.' Hoor ik de man zeggen, hij heft het mes op en steekt het in mijn zij. Mijn hele trouwjurk veranderd van wit naar rood, achter hem zie ik Hakeem en het meisje samen lopen. Maar dan hand in hand met een andere vrouw. Mijn hart breekt in duizend stukjes.

'HAKEEEEEEEMMMMMM' Schreeuw ik zo hard als ik kan, hij keert zich om en kijkt me met betraande ogen aan.

Ik maak me ogen snel open en barst in tranen uit, deze droom vergeet ik dus nooit meer. Het meisje haar blik, het raakt me gewoon.

'Ik zal er alles aandoen om jou te beschermen met je vader of zon...' Ik glij langzaam onder uit, en barst uit in tranen, ik kan niks beloven. Een hele week zonder Hakeem was al zo zwaar laat staan heel me leven?!

Niemand weet hoe ellendig ik me voel van binnen, voor mij heeft het leven geen zin meer als Hakeem niet terug komt. Ik word er moe van om altijd maar zo emotioneel te zijn, ik wil ook gewoon kunnen genieten van het leven?

Ik droog me af en loop de badkamer uit. Ik loop mijn eigen kamer in. Hmm dus het zit niet meer op slot? Al mijn spullen zijn opgeruimt er is een nieuw hemel bed in het midden, de witte tegels zijn helemaal schoon. Nieuwe grote spiegel aan de wand en ik heb een ingebouwde kledingkast gekregen... Alles is wit, wie zou dit hebben gedaan?

Aan de wand zie ik ook overal foto's hangen van vroeger, mooie tijden. Ik maak mijn koffer open en zie een brief erop me kleren boven een witte doos.

Ik scheur de envelop open en vouw het briefje uit. Het is van Hakeem dat zie ik gelijk aan zijn handschrift.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar ik ga het kort houden, ik hou zielsveel van je. Ik heb dit nog nooit eerder voor iemand gevoeld, je bent zwanger van mij en ik snap dat het niet op de gewenste manier gebeurd is maar laat het kind alsjeblieft in leven Aicha. Als je dit leest zit je waarschijnlijk in je nieuw ingerichte kamer, vind je het leuk? Mohim als het een meisje wordt noem haar Jihane Jhalila el yousri en een jongen Sallahedine Omar el yousri. Jullie zullen nooit wat tekort komen dat beloof ik je, mijn pasje zit achterin in deze envelop bewaar het goed of zet het in een kluis. Al mijn geld staat erop in totaal 15,000,093 euro, ik wil dat je niks tekort komt dus koop alles wat je wilt.

Je kan echt merken dat hij niet in de stemming was toen hij dit schreef waar zijn zijn lieve woorden gebleven? Ik droog me tranen en leg de brieven weer in mijn koffer. Ik maak de doos open en zie allerlei leuke babyspullen, van een wit monclerjasje tot een speen waarop staat i love mama. Nu dring het pas echt tot me door, ik krijg een kind... Ik leg de spullen weg en pak de envolop. Ik hou het strak tegen me aan net alsof het een stukje van Hakeem mee draagt. Tranen rollen over mijn wangen.

'Hakeem kom terug...'
~
'AICHA?!' Riep Hakeems moeder vanuit de woonkamer. Heel de familie was aanwezig.

'Ja galtie.'

'Ga heel even naar de winkel, je mag 10 euro houden schat.' Zei ze terwijl ze me het briefje gaf. Met grote ogen nam ik de 50 euro aan.

'Echt waar galtie?!'
'Awillieeee...'
'U heeft mij zojuist het gelukkigste meisje gemaakt, ik ga gelijk kapsalon halen met Hajar. Dank u dank u dank u!' Ik gaf haar over al kusjes. Iedereen schoot in de lach maar het boeide mij niet. 10 euro was veel in die tijd! Ik was pas 7. 11 jaar geleden.

'Geld maakt niet gelukkig schat, ooit kom je er nog wel achter.' Zei ze terwijl haar blik veranderde.

Ik deinsde achter uit, en verliet de woonkamer.

~

'Aicha, schatje inou kom naar beneden lieve lieve dochter van mij straks is er iemand voor je!' Zegt me moeder blij.

'Ik kom yemma!' Zeg ik zo 'blij' mogelijk. Me moeder is echt bezorg sinds gister, ik heb het gevoel dat ze meer door heeft. Gister reciteerde ze ook de hele tijd verzen uit de Koran in me oor.

Wat ze ook zei was 'Ik ga er achterkomen mijn dochter, hoe dan ook. Dit wordt onze strijd, je staat er niet alleen voor.' Ze dacht dat ik sliep maar nee.

Ik trek snel mijn huisjurk aan en zet mijn haar in mijn staartje. Ik loop naar de keuken waar mijn moeder staat te koken en geef haar een kus op haar wang.

'De bel gaat maak jij even open e benti!' Ik knik en loop naar de deur. Wie zou het zijn? Misschien Hakeem. Oh wat zou dat toch leuk zijn?!

Ik maak de deur open en mijn hart stopt even. Mijn hart breekt in duizenden stukjes, mijn ogen schieten vol tranen. Het voelt gewoon alsof ik in brand sta, net alsof er gewoon op mijn hart getrapt wordt. Ik kan het niet eens beschrijven, ik voel de pijn als nooit van te voren.

Nu weet ik het zeker, ik wil niet meer leven. Ik wil dood. Dit kan ik niet meer dragen.

'Salaam aleikum e benti! We zouden maandag komen maar vandaag hadden we meer tijd!' Saiffedines moeder geeft me een dikke knuffel.

'MIJN DOCHTER GAAT TROUWEN YOEYOEYOE!' Schreeuwt mijn moeder vanuit de keuken.

'Hakeem... Je hebt ons verlaten...'

Ik ren de deur uit, ik moet hier weg. Ik ga niet trouwen met Saiffedine, nooit! Ik kijk achterom en zie Saiffedine agressief achter me aan rennen.

Wordt vervolgd...