Gedwongen liefde

41.

Ik blijf maar naar de gedaante staren die in de deur opening staat. Wie is dat?

Ik maak snel het lampje naast me kast aan en zie dat het Immazine is.

'Sorry dames, ik ben gister avond ontslagen uit het ziekenhuis en kon het niet laten om even langs te komen.' Zegt hij terwijl hij zijn handen in zijn zak stopt.

'Hajar je hoeft niet zo te schreeuwen.' Voegt hij nog erbij toe.

Ze knikt en gaat rustig liggen. Immazine dekt haar toe en geeft haar een kus op haar voorhoofd.

'Ik breng je morgenochtend wel ja?' Vraagt hij. Ze knikt en maakt haar ogen dicht.

Ik maak het lampje uit en loop naar beneden. Ik vul de waterkoker en zet het aan.

Ik zet alles op de salontafel en neem plaats op de bank. Immazine komt na een halfuur ook op de bank zitten.

Hij blijft me maar aankijken terwijl ik slokjes van me thee neem. Hij komt naast me zitten en zet zijn pet achterste voren.

'Hakeem, hij is...' Hij wrijft over zijn gezicht en zucht.

'Ik weet het Immazine.' Fluister ik zacht. De tranen stromen al weer over mijn wangen.

Immazine trekt me tegen zich aan en neemt me in zijn armen.

'Ik weet het niet meer, het lijkt alsof mijn tranen nooit opgaan. Ik mis Hakeem Immazine, ik mis hem zo erg. Het is gewoon niet te beschrijven...' Snik ik.

Immazine zwijgt en streelt over mijn wang.

'K-komt hij ooit nog terug?!' Vol angst kijk ik Immazine aan. Hij schudt zijn hoofd en een traan rolt over zijn wang.

Het voelt alsof mijn hart vol vuur is en ik gewoon in brand sta. Zoveel pijn voel ik nu, ik wil dit niet meer voelen. Ik wil verlost worden van deze pijn. Dat is alles wat ik wil.

Ik sta op en loop naar de deur. Ik moet weg, het kan me niks schelen waarnaar toe maar ik wil weg. Weg van alle pijn en stress.

Net wanneer ik de deur uit wil lopen pakt Immazine me stevig bij mijn arm vast. Ik keer me om en kijk in zijn ogen die rood zijn.

'Wat was je van plan?'

'I-k wil nie...'

'Aicha luister. Ik weet niet wat je van je plan was en wil het ook niet weten. Maar je blijft hier, je bent van mij, hoor je me? Ik hou van je en ik zal er 24/7 voor je zijn.'
'Het maakt niet uit hoe je je voelt, huil op me schouder, sla me. Uit je gevoelens bij mij, maar je gaat geen domme dingens doen. Ben je gek?!' Hij kijkt me recht in me ogen en houdt me steviger vast.

Ik laat mezelf vallen in zijn armen en begin hard te huilen. Wanneer gaat dit stoppen?

Hakeem wat doe je me aan?

'Ben je nog zwanger?' Vraagt Immazine opeens.

'Ja.' Hij zucht en wrijft over me rug.

'Alles komt goed, dat beloof ik.' Hij neemt me mee naar binnen. En trekt me aan me arm naar boven.

Hij maakt een kamerdeur open en wenkt me dat ik moet gaan liggen. Ik ga ongemakkelijk liggen, hij zet de dekens tot over me schouders en geeft me een kus op me wang.

'Ga je weg? Blijf alsjeblieft bij me slapen?' Zeg ik zacht.

'Ik kan niet naast je slapen Aicha, dat gaat niet.'

'Je hebt gelijk.'

'Ik slaap op de bank, app me maar als er wat is.' Hij maakt de kamerdeur achter zich dicht.

Ik heb niet eens een telefoon bij me, mijn ouders gaan zo boos zijn. Hoe haal ik het in me hoofd om weg te rennen als mensen mijn hand komen vragen? Ach fuck it. Niemand denkt ook 1sec aan mij.
~~
Ik loop regelrecht naar de douche en laat het ijskoude water over mijn lichaam stromen. Met moeite blijf ik onder de douche staan, het is zo koud.

Ik droog me zelf af en trek een zwarte jurk aan met lange mouwen. Aan de zijkant heeft het een opening. Ik doe mijn haar los en zet er wat orgain oil in zodat mijn grote bos krullen hun positie terug krijgen.

Ik maak mezelf op om me wallen te verbergen. Ik heb heel de avond niet geslapen. Ik heb alleen maar aan Hakeem gedacht.

Mijn ogen zijn nog steeds rood, ik doe mijn perfecte wenkbrauwen en zet mijn Rayban zonnebril op. Ik doe een goude ketting om met mijn bijbehorende armband. Mijn ring van Hakeem draag ik ook nog steeds.

Ik spuit nog wat Chanel parfum en loop de trap af naar beneden. Immazine ziet er echt goed uit vandaag. Zo te zien is hij naar de kapper geweest.

Hij heeft een grijze spijkerbroek aan met daarop een pp t-shirt en natuurlijk die pet weer achterste voren en ook een zonnebril oeff.

'Goedemorgen, waar is Hajar?'

'Ze is naar een psycholoog, heb haar even gebracht.' Ik knik en kijk naar de klok. 11 uur in de ochtend.

Immazine staat op en loopt naar me toe.

'Voor wat zonnebril in huis e dikzak? Zie je hier ergens zon?' Hij wijst naar het plafond.

Ik geef hem een stoot tegen zijn buik, wow daar zit sowieso een geweldige sixpack denk ik in mezelf.

'Doe je zelf toch ook loser.' Hij lacht waardoor zijn schattige kuiltjes en perfecte tanden te zien komen.

Hij knuffelt me stevig en geeft me een kus op me voorhoofd.

'Het gaat lang duren om alles te verwerken maar weet wel dat ik er voor je ben he.'

'Dankjewel poes.'

Hij kijkt me raar aan en trekt zijn leren jas aan.

'Voor wat draag je eigenlijk zo een strakke jurk?' Zegt hij terwijl hij me afkeurend aankijkt.

'Hallo?! Het is niet strak? Ben je gewoon blind of wil je grappig doen?' Zeg ik fel. Hij staat op en doet zijn handen omhoog.

'Ik zeg niks meer, eet me niet op he bolle.' Ik rol met me ogen en we verlaten het huis.

Aangekomen bij de h&m stappen we uit. Ik loop gelijk naar de kinderafdeling en zoek wat kleertjes uit. Ook al weet ik nog niet zeker wat het wordt een paar rompertjes etc kunnen geen kwaad right?

'Ken jij @iamaicha_ op insta?'

'Bedoel je dat Marokkaanse meisje met die mooie krullen en blauwe ogen?'

Ik luister aandachtig mee naar het gesprek. De ene stem komt me echt bekend voor maar ik hou me gedeisd.

'Juist, iedereen reageert onder haar foto's.'

'Wats met haar dan?'

'Ik heb naaktfoto van haar gemaakt en doorgestuurd naar zo een guy die geld ervoor wou geven. Omin money!' Ik stik in mijn eigen spuug van de schrik en ik blijf maar hoesten.

Geschrokken keer ik me om en kijk recht in de ogen van...

Alle puzzelstukjes vallen nu op hun plaats, niemand is te vertrouwen. Niets is wat het lijkt.

'Pas op met wie je omgaat.' Zei Hakeem tegen me, had ik maar geluisterd.