Gedwongen liefde

85.

"Aandoen of niet? Aandoen of niet? Aandoen of.." Ik slaakte een diepe zucht terwijl ik me zelf peinzend aan keek in de spiegel, vandaag is weer mijn eerste schooldag. Spannend joh.

Alleen twijfel ik over welke kleur ik vandaag zal dragen en of ik überhaupt mijn ghimaar zal dragen. Ik twijfel dood want ik ben gewoon bang voor negatieve reacties uit de omgeving.

Ik ken die school helemaal niet dus kan ook niet inschatten hoe de reacties op mij zullen zijn, maar zonder ghimaar uit huis gaan kan ik me niet eens voor stellen. Thuis voel ik me al awkward.

Nee joh, sike. Thuis gaat mijn ghimaar gelijk uit natuurlijk maar.. Oh mijn god waar komt deze twijfel ineens vandaan. Het irriteert me verschrikkelijk dat ik zo onzeker ben.. Ik moet Inaya of Charissa bellen. I need soms advice..

Net toen ik mijn telefoon wou pakken ging het af, ik pakte het en nam op. "Ja, met Aicha." Antwoordde ik bot. "Ey g, ik ga vandaag niet naar school man. Je weet toch, ben zegmaar ziek.." Zei ze, en dit haat ik dus. Met wie moet ik nu reizen? Ik haat alleen reizen echt..

"Kom gewoon, doe normaal man." Zei ik zuchtend. "No g, ben echt ziek man." Ik slaakte weer een diepe zucht, "Oke." Zei ik en hing op. Ik spoot wat parfum en keek nog even naar mezelf. Zal ik toch maar mijn licht zwarte ghimaar aandoen? Of de Bordeaux aanhouden?

Hmm, deze Bordeaux rode ghimaar is echt mooi.. Maar het valt wel op. En dat is dus wat ik helemaal niet wil op de eerste schooldag. Ewa, weet je? Fuck it, fuck this. Fuck school, en fuck alles.

Ook al zou ik in mijn mooiste skinny jeans gaan waar ik echt ass heb en m'n leuke addidasjes zouden ze toch op me haten. Mensen hebben altijd wel wat te zeggen, dus ik heb echt schijt aan ze.

Ik pakte mijn zwarte Micheal Kors tas op en liep de trap af naar beneden. Iedereen is al weg, ik staarde naar de sleutels van Soufouan. Zal ik op de scooter gaan? Nee hé? Nee man.

Echt niet.

Ik stapte in mijn zwarte ballerina's en trok mijn lange Canada Goose jas aan. Ik liep de deur uit en keek op mijn tellie naar de tijd. Bus komt over 10 minuten.

Ik heb dus nog genoeg tijd om te lopen. Ik had Inaya eigenlijk ook gewoon kunnen bellen, want ze zit op dezelfde school als mij. Met haar gaat het ook echt de goede kant op, ze houdt zich minder bezig met jongens. Ben trots..

Maar de vraag is, kan ik dat wel over me zelf zeggen? Hakeem zit constant in mijn hoofd. Ik vraag me altijd af wat hij aan het doen is, hoe hij het maakt. Of hij nog werkt, of hij nog aan me denkt..

Soms kan het leven echt hard zijn, for real. Het leek ook echt een sprookje, onze relatie. Maar mijn liefde voor hem was echt, mijn gevoelens, alles wat ik zei.. Niks was gelogen.. Alles was real..

Ik hield echt van die man, of terwijl hond. Hij heeft me zoveel pijn gedaan dat ik mezelf niet eens kan vergeven dat ik dat überhaupt heb toegelaten.

Ik moest hem nooit maar dan ook nooit vergeven maar ik kreeg de ziekte die vaak voor komt bij jonge meisjes. De ziekte genaamd verliefdheid. Een hele gevaarlijke ziekte, i hate it. For real.

Ben in ieder geval blij dat ik er nu zeker over heen ben, ook al heeft het 9 hele maanden geduurd voordat ik er echt over heen was. Maar alhamdulilah, mijn hart is weer geheeld..

Ik blijf elke dag berouw tonen voor elke zonde die ik in het verleden heb begaan
Ik schaam me nog steeds diep voor mijn verleden maar ben blij dat ik nu eindelijk weer op het rechte pad terecht ben gekomen. Alhamdulilah daarvoor.

Ik ben zo diep in gedachtes verzonken dat ik niet eens door heb dat de bus er al is. Ik stap gauw in en check in met mijn ov. "Goedemorgen." Zei ik zacht, de chauffeur gaf me een brede glimlach

"Goedendag." Antwoordde hij, ik liep door naar achter en nam plaats. Ik pakte mijn oordopjes en keek door mijn lijst. Welke Surah vandaag?
Ik koos dit keer voor Idris abkar en sloot mijn ogen terwijl ik aandachtig naar de prachtige woorden luisterde.

Na een minuut of 15 stond ik op en liep ik naar de klapdeur van de bus waarna ik uitstapte. Pff, ik vind dit echt, maar dan ook echt spannend. Zenuwachtig liep ik richting het schoolgebouw.

Mijn hart klopt echt in mijn keel, ik hoop echt dat er meerdere hijdaabies op deze school zitten. Ik liep het gebouw binnen en voelde al gelijk alle blikken op me branden. I kneeew it!

Ik slaakte een diepe zucht en bleef met mijn ogen gericht op de grond lopen. Ik wil echt geen blikken opvangen. Ik schaam me niet voor mijn ghimaar. Nee, absoluut niet. Het is hayeck mooi, maar ik schaam me gewoon dat ik zo bekeken word. Ik wil echt.. Never mind

Ik keek op mijn rooster maar zag al gauw dat ik pas over een uurtje begin. Ja joh, mijn vader zei dat ik half 9 begon. Ik moest echt zelf kijken.

Plotseling voelde ik mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik haalde het eruit en nam op. "A bolle, je begint pas over uurtje, moest ik van wewa zeggen ja? Na school gelijk naar osso. Saffi."

Voor dat ik kon reageren had hij al neer gelegd. Ik schoot in de lach en liep naar een tafeltje waar aan ik plaats nam. Het is best, een hele grote school. Er lopen hier echt een stuk of 100 kinderen rond en het is nog niet eens pauze. Uitval..

"Aicha?" Hoorde ik iemand zeggen, ik keek op en keek recht in de prachtige ogen van Amine. Gelijk kleurde mijn wangen weer rood, Aicha gedraag je zei ik tegen mezelf. A3udu billaaah.

"Salaam aleykum.." Zei ik zachtjes, hij glimlachte breed en nam plaats tegen over me. "Wa aleykum salaam wa rahmatullah." Antwoordde hij, ik smolt bijna bij het horen van zijn mooie stem.

Hij keek me recht in mijn ogen aan, en heel blij ook. Ziet hij echt niet dat mijn hoofd bijna ontploft? Amine is echt een hele knappe jongen, en hij is zo knap dat ik eigenlijk afstand moet nemen.

For real, ik kan hier niet tegen. Dit is zeker niet gezond voor me, ik probeer me net juist op het goede te richten en een relatie hebt daarbij zeker niet..

"Hoe gaat het?" Vroeg ik snel, hij trok zijn wenkbrauwen op en wreef over zijn te mooie kapsel. "Alhamdulilah." Zei hij en slaakte een zeer diepe zucht.

En die zucht liet me zeker niet koud. Echt niet, het raakte me zelfs heel diep. Weer begint mijn medelijden met hem op te komen, ik heb echt een zwak voor hem. Laat ik het zo noemen. Een zwak.

"Sorry.. Dom van me." Mompelde ik. Hij schudde met zijn hoofd, "Je mag altijd vragen hoe het met me gaat. Alleen jij." Zei hij voor de grap en stak zijn tong uit, niet op die kinderachtige manier. Maar op die sexy manier van "No, i'm just kidding." Echt sexy..

"Wat doe je na school?" Vroeg hij, ik slikte. "Niks.." Hij glimlachte, "Mooi, dan gaan we wat drinken."Ik bleef naar de grond staren. "Als je dat wilt." Ik knikte, "Is goed.." Zei ik twijfelend.

"Maar kan Inaya mee?" Hij keek me verbaasd aan, "Uh.. Saffi." Zei hij en stond op van zijn plaats. "Ga je weg?" Hij knikte, "Heb zo weer les man."

"Succes." Zei ik teleurgesteld maar liet het niet al teveel merken. "Zelfde." Hij gaf me een knipoog en liep naar de lift.

Ik wil echt een groot gat in de lucht springen. Ik weet niet wat zijn intentie is, maar ik betrap mezelf erop dat ik hoop op trouwen.. Wat nergens op slaat, mijn ouders laten dat nooit toe.

Ik ben bijna 19, niet eens een maandje begonnen aan mijn studie. En heb dus alleen een havo-diplomaatje op zak. Te weinig om zonder een man zelfstandig kunnen zijn, en ik ben pas klaar over 5 jaar met deze opleiding. 5 volle jaren.

Ik schudde de gedachtes van me af, hoe kan ik zo raar denken? Ik moet even dimmen want ik loop veelte hard van stapel. Iedereen weet dat Amine en ik echt een pure vriendschappelijke band hebben. Niet meer en ook niet minder.

Ik stond op om naar mijn introductie les te gaan, ik ben echt benieuwd waar Amine les krijgt. En wat voor opleiding hij volgt. Ik hoop dat we dezelfde doen maar ik denk het niet, op zijn niveau zitten vast alleen 20 plussers denk ik.