Gedwongen liefde

107.

Ik deed de vaatwasser zachtjes dicht en liep richting de woonkamer. Het huis is stiller dan ooit, mijn ouders en Nasr komen namelijk weer terug.

En ik kan ze over enkele minuutjes al verwachten, ik keek nog even de woonkamer rond of er nog iets op te ruimen viel maar gelukkig niet.

Thee en koekjes staan klaar, de kids zijn even met Amine naar de winkel voor suiker. Kleren zijn in de was, de vaatwasser is ontruimd.

Alles is gedaan dus.

Ik slaakte een diepe zucht, ik weet nu al dat het een grote drama gaat worden. Ik hoop dat ze mij kant van het verhaal geloven, althans, mijn kant van het verhaal?

Een verhaal waarvan ik niks begrijp noch iets heb mee gekregen maar toch ze3ma de hoofd oorzaak van ben?

De deurbel klonk door het gehele huis, ik ademde in en uit. "Het komt allemaal goed in sha Allah." Zei ik tegen me zelf. Ik liep naar de voor deur en deed het open.

Ik keek recht in de helder blauwe ogen van mijn moeder die me zonder enige emotie terug aankeek. Ik slikte een brok weg en deed een stap opzij.

Ik zweeg en keek toe hoe mijn ouders samen met Nasr mijn huis binnen liepen. "Soufouan komt ook." Zei Nasr zonder me uberhaupt aan te kijken.

Ik knikte en liep zonder de deur dicht te doen de woonkamer waar mijn ouders zaten. Ik schonk wat thee voor ze in en nam plaats op de bank.

"Je hebt je haar gedaan." Zei mijn moeder terwijl ze me van top tot teen bekeek. Ik zweeg en nam een slok van mijn thee, "Waar mijn kinderen?"

Ik plaatste mijn kop thee op de salon tafel, "Met Amine mee naar AH. Alleen Rayan slaapt boven." Nasr knikte en keek op zijn horloge.

Net opdat moment liep Soufouan de huiskamer binnen in een witte qamis? Mijn hart begon sneller en sneller te kloppen. Dit voelt gewoon niet goed, al helemaal niet na onze laatste telefoon gesprek.

"Soufouan?" Zei ik op een kalme toon, "Voordat je mijn thee en delicatesses nuttigt, moet je denken aan ons gesprek van eergister. Als je niet van plan bent je excuses aan te bieden.."

"Moet je mijn huis nu verlaten." Hij keek me aan alsof hij water zag branden. "Stuur jij je eigen broer uit je huis? Schaam jij je niet?!"

"Yemma, hoe kan ik hem in mijn huis laten als hij mij beschuldigd van alles en nog wat?! Moet ik het gewoon pikken dat hij mij kehba noemt?"

Mijn moeder wendde haar blik van me af uit woede, "Toen het weer goed ging met jou was iedereen blij voor je. Yemma stond 24/7 achter je, nu het beter gaat met Soufouan probeer je alles te dwarsbomen." Zei Nasr.

"Het beter gaat met Soufouan? Wat gaat precies beter? Zijn drugshandel? Die drugs die hem voor zijn eigen zus laat liegen?! Hoe oud is hij nu wel niet? 24, 2 jaar geleden zag ik dit al aan komen. Toen beloofde hij ook al dat hij zou beginnen met bidden blabla. Niks van waar! Nu draagt hij even een qamis en jullie zijn gelijk gebrainwashed." Zei ik boos.

"Soufouan heeft een baan, hij gaat trouwen met Inaya en bidt weer. Wees blij voor hem!" Riep mijn moeder boos, "Blij? Zie je dan niet dat hij jullie voor de gek houdt!"

"Jij houdt ons voor de gek, ik dacht dat je eindelijk weer normaal was geworden maar je bent en blijft een schande voor je eigen familie. Elke keer weet je onze naam weer schande te geven."

"Wat heb ik gedaan dan?" Nasr stond op en begon rondjes te lopen. Hij is woedend, dat is duidelijk. "Nasr naar buiten, yallah zied!" Riep mijn vader en stond gelijk op van de bank.

Net op tijd wist hij Nasr te weer houden om me een klap te verkopen. Mijn vader nam Nasr stevig beet bij zijn kraag, alhoewel Nasr een paar koppen groter is dan mijn vader zou eerder Badr H durfen te klappen dan mijn vader.