Gedwongen liefde

82.

Voorzichtig klopte ik op de deur van het huis, gelijk vloog het open en stond ik oog in oog met Immazine. Hij nam me in zijn armen en knuffelde me stevig. "Hoe gaat het?" Ik knikte zachtjes, "Gaat goed." Bracht ik er met veel moeite uit.

Hij wendde zich van me af en liep de woonkamer in, ik deed mijn jas uit hing mijn jas op aan de kapstok. Ik voelde mijn telefoon trillen in mijn zak, gelijk keek ik er op in de hoop dat het een appje van Hakeem waarin staat dat hij spijt heeft..

Maar het is gewoon een appje van me moeder waar in staat dat ik naar huis moet. Ik zette mijn telefoon weer in zak, naar huis gaan is het laatste waar ik aandenk aangezien het daar ook alleen maar over Dunya gaat. Ik heb al genoeg aan me hoofd.

Ik liep de woonkamer in en nam plaats naast Immazine, "Wil je drinken?" Ik schudde met mijn hoofd, Immazine keek me onder zoekend aan. "Wat doe je hier?" Vroeg hij verbaasd, "We zijn hier om mijn schoonzus te zoeken. Ze is al een aantal weken vermist.''

"Zeg wollah?" Ik knikte, hij plaatste zijn hand op mijn knie. Ik vocht tegen mijn tranen om ze in te houden, "Immazine.." Zei ik met een duidelijke brok in mijn keel, "Ja lieverd?" Zei hij aardig.

Ik keek hem recht in zijn ogen aan, "Waarom ik?" Vroeg ik terwijl een traan over mijn wang rolde. "Het komt goed, ze wordt wel gevonden. Ik ga je helpen." Zei hij terwijl over mijn rug streelde.

Ik schudde met mijn hoofd en voelde hoe dikke tranen over mijn wangem bleven rollen. "Dat is het niet.." Fluisterde ik zachtjes, "Wat dan? Ewa praat dan, wesh huil je?" Vroeg hij geirriteerd.

Ik slikte een brok weg, "Doe rustig man." Snauwde ik hem af, hij zweeg en staarde me ongeduldig aan. "Beloof me dat je rustig blijft?" Hij wreef over zijn gezicht, "Nee." Zei hij kort af. Ik slaakte een diepe zucht, een grote brok vormde zich in mijn keel.

"Hakeem.. Hij.. Hij, hij is getrouwd met een of andere tering hoer achter mijn rug om!" Zei ik en barstte opnieuw in tranen uit, "Ik wist het!" Schreeuwde Immazine boos, "Ik had nooit gedacht dat het zover zou komen, wollah ik wou je nog waarschuwen maar.."

"Maar wat Immazine?! Kijk hoe fucking close wij twee zijn hoe kan je zo iets voor me verborgen houden?! F.." Hij onderbrak me en trok me terug op de bank, "Hou je bek en luister naar me."

Ik schudde hem van me af en keek hem afwachtend aan terwijl er nog steeds tranen over mijn wangen rolde. "Hij heeft iedereen belazerd Aicha." Zei hij, "Zelfs.." Hard geklop op de deur onder brak hem, hij keek op zijn telefoon. "Ik heb geen afspraak.."

"Verstop je." Zei hij en stond op van de bank,"Wat?" Hij gaf me een waarschuwende blik, gauw holde ik naar de kast en stapte erin waarna ik de deur zachtjes dicht deed. Vol spanning probeerde ik Immazine af te luisteren, wat zou hij gedaan hebben? Ik bedoel van waarom moet ik me verstoppen?

"Ewa Imma." Hoorde ik een bekende stem zeggen, ik keek via het sleutelgat van de deur naar buiten. Tot mijn schrik stond Hakeem in een zwarte trainingspak tegenover Immazine. "Wat moet je?"

Hakeem haalde Immazine zijn hand van zijn schouder af, "Niet stoer doen, niet stoer doen." Zei hij lachend,