Gedwongen liefde

66.

Lina plaatst haar handen op Hakeem zijn geslachtsdeel terwijl ze hem vol op begint te zoen, Lina nog wel..

Vol ongeloof kijk ik naar het plaatje, ik kan niet eens geloven wat ik nu zie. Woede, en nog meer woede nam over maar duidelijk ook bij Hakeem.

Hij duwt haar hard van zich af en begint tegen haar te schreeuwen, wat hij precies zegt versta ik niet maar Lina gaat er aan. Ik zweer het, zij gaat er aan

Hakeem is van mij, hij is mijn eigen dom. Niemand raakt hem aan behalve ik, ik alleen mag zijn lippen of iets dergelijke aanraking. Ik word gek..

Bij de gedachtes dat ze het lef had om Immazine op zo een vuile manier ter schande te brengen en mijn man aan te raken maakt me gewoon woedend.

Mijn hart begint sneller te kloppen terwijl de tranen al over mijn wangen rollen. Heel mijn lichaam trilt gewoon.

Ik stap op haar af en trek haar aan haar haar op de grond waarna ik haar een harde klap in haar gezicht geef.

"Laat me los a kehba, wat denk jij wel niet?" Schreeuwt ze terwijl ze me van zich af probeert te schoppen.

"Aicha!" Hoor ik Hakeem roepen, ik word van Lina afgetrokken en zie dat ze aanstalten maakt om me te slaan.

"Jij gaat dood! Ik zweer ik maak je af!" Schreeuw ik boos en probeer mezelf los te maken uit Hakeem zijn greep.

Immazine die opeens te voorschijn kwam nam Lina bij haar arm en duwde, of zeg maar gerust gooide haar de auto in. Dat hij hier gewoon bij was.

"Zij gaat dood, ik zweer het.." Fluister ik met mijn laatste beetje kracht, ik wil haar gewoon vermoorden. Ik zweer het, mijn aders puilen gewoon uit mijn huid

"Rustig." Zegt Hakeem terwijl hij me naar zich toe trekt, net voordat zijn lippen de mijne raken duw ik hem van me af. "Ben je boos op mij?" Ik schud met mijn hoofd en kijk hem aan.

Hij haalt een flesje water en geeft het me aan. Ik drink het in een keer leeg en geef het weer terug. Hij gooit het flesje op de grond en begint er ongemakkelijk mee te spelen. Hij is zo sexy..

Ik bekijk hem van top tot teen en krijg gewoon kriebels in mijn buik, hij heeft een grijze spijker broek aan met hier en daar wat scheurtjes met een witte Ralph Lauren polo waar in zijn spieren echt goed, maar echt goed maar voren komen. Gewoon weg prachtig gespierd.

"Ik heb je gemist.." Fluister ik zacht terwijl ik hem, 'bedroefd' aankeek. Hij stopt met de fles en geeft me een snelle blik. "Als je wist hoe graag ik je in mijn armen wil nemen en je.."

"En wat?" Hij doet zijn handen in zijn zakken, "En je.." Hij schudt met zijn hoofd en kijkt me met een domme glimlach aan, echt schattig..

"Zeg het me dan Hakeem.." Hij kijkt me twijfelend aan en schudt met zijn hoofd. "Kan niet." Zegt hij terwijl hij een paar stappen dichterbij doet.

"Waarom ben je boos schatje?" Ik haal mijn schouders op en zorg voor wat afstand. "Ik wil gewoon dat niemand aan je zit. Niemand Hakeem.."

"Je hebt toch gezien dat ik haar scotte of niet?" Vraagt hij en doet nog een stap naar voren, "Ja.. Maar ik wil het gewoon niet hebben.."

"Niet dom gaan doen a tamza, dat zij de kehba hier wil uithangen is haar zaak. Ik ben van jou en dat weet je. Niks kan ons uit elkaar drijven Aicha. Niks.."

"Dat weet ik.." "Dat lijkt niet zo." Antwoordt hij bot, "Hoezo niet? Waarom twijfel je aan me?" Vraag ik stom verbaasd, wil niks lievers..

"Kijk hoe je doet, ik had verwacht dat je op me zou springen. Iets wat je altijd doet, ik mag je niet eens aanraken. Begrijp me niet verkeerd maar.."

Hij stopt midden in zijn zin en kijkt me serieus aan, "Fuck dat, ik heb je gemist man. Tering." Zegt hij en trekt me naar zich toe waarna hij me een tedere voorzichtige kus geeft op mijn lippen.

Ik kijk hem recht in zijn helder blauwe ogen aan en glimlach breed, dit is wat ik heb gemist. Ik heb Hakeem gemist, kippenvel glijdt over mijn armen heen.

Onze band is niet te beschrijven, ik hou echt van deze man. Hij.. Hij is gewoon echt mijn alles, ik kan niet zonder hem.

"Ik hou van je.." Fluister ik zacht, "Ik hou meer van jou, wollah ik laat je nooit meer gaan.." Zegt hij serieus.

"Ik jou ook niet." Zeg ik en plaats mijn hoofd op zijn borstkas, hij houdt me stevig tegen zich vast en slaat zijn gespierde armen om me heen.

"Hakeem, ik vind het zo erg.. Ik mis haar, wollah ik had niet verwacht dat het me zo zwaar zou vallen.."

"Ik heb het contact met mijn moeder verbroken." Zegt hij met duidelijke woede in zijn stem, ik laat hem los en kijk hem verward aan. Wat zei hij?

"W-wat?" Vraag ik verward, "Ik heb het contact met me moeder verbroken Aicha. Wollah wat zij jou heeft aangedaan kan gewoon niet. Ik ben mijn eerste kind verloren door haar, je hebt een miskraam gehad door haar. En niet eens per ongeluk."

"Maar het is je moeder Hakeem." Hij kijkt me woedend aan en probeert zich zelf duidelijk in controle te houden wat mislukt. Hij geeft de achterbak van de auto een harde klap, een hele harde..

Geschrokken doe ik een stap naar achter, er zit een grote duik in mooie gloednieuwe BMW, zonde, echt zonde..

"Rustig Hakeem.." Fluister ik zacht, hik schudt met zijn hoofd en sluit zijn ogen. Ik omhels hem stevig en druk een kus op zijn wang. "Het komt goed." Breng ik er moeite uit.

Het liefst zou ik hard willen gillen, huilen, schreeuwen om de pijn die ik van binnen voel te uitten maar ik weet dat het geen nut heeft.

"Jij blijft bij mij wollah, ik neem je mee. Ook al moet ik je ontvoeren, ik doe het. Wij gaan trouwen Aicha, ik hou te veel van jou.. Te veel.."