Gedwongen liefde

114

Ik deed mijn gordel om en keek nog een keer naar achter. Ik zag dat Amine met zijn handen in mijn zakken de taxi waar ik in zat achter na staarde.

Het is officieel dat hij wilt scheiden, er is geen weg meer terug. Hoe ik hem ook heb gesmeekt, zijn besluit staat vast. En mijn tranen doen hem niks.

Ik slaakte een diepe zucht en draaide me weer om. Het leven is soms hard.

Mijn gedachtes vlogen naar Hakeem, ik vraag me echt af hoe het nu met hem gaat in de gevangenis.

Of hij wel goed te eten krijgt, of hij wel iemand heeft die hem steunt, hem de liefde geeft die hij nodig heeft.

Ik slaakte opnieuw een diepe zucht, mijn ogen branden van de duizend tranen die ik de afgelopen uren heb laten vallen..

"Jaa, meisje.. Het leven is niet altijd even makkelijk he!" Riep de taxichaffeusse, ze keerde zich even naar me toe en gaf me een bezorgde blik. "Je ziet er niet uit! Heb je gehuild? Je man heeft je geslagen noh? Zeg me want dan draai ik me stuur 180 graden zodat ik 'm een les kan leren!"

"Haha, nee. Hij heeft mij niet geslagen." Zei ik en zuchtte. "Oké, dan." Antwoordde ze en draaide haar spiegel goed, "Een paar jaar terug, leerde ik een man kennen.."

"En hij zei; de dag dat ik jou sla, is de dag dat ik mijn mannelijkheid verlies. We zijn al 20 jaar samen, nog nooit heeft hij me aangeraakt om te slaan."

"Wauw.." Fluisterde ik terwijl ik voor me uit staarde, wetend dat ze een lang verhaal zal vertellen sloot ik mijn ogen en viel langzamerhand in een diepe slaap.

"Meisje! Wordt wakker!" Ik opende mijn ogen en zag dat we al bij het huis van Fatima aangekomen waren.

Ik stapte uit de auto en liep naar de kofferbak, maar mijn koffers waren gelukkig al naar binnen gebracht.

Ik heb namelijk helemaal geen energie of kracht om iets op te tillen. Ik heb echt rust nodig!

Ik liep het huis binnen en deed de deur achter me dicht. Bij het horen van Firdaous haar gehuil maakte mijn hart een klein sprongetje.

Ik liep naar de woonkamer en zag Fatima met Firdaous in haar handen rondjes lopen om haar stil te krijgen.

Ik nam Firdaous van haar over en nam plaats op de bank. Ik zag dat haar oogjes helemaal vochtig waren van het huilen en haar wangetjes rood.

"Heeft ze gegeten?" Fatima knikte en nam plaats naast me terwijl ze Firdaous bezorgd aankeek.

"Ze heeft net een flesje gedronken." Ik wikkelde haar in haar roze dekentje en hield haar op mijn borst terwijl ik zachtjes Quran reciteerde in haar oor.

Langzamerhand begon ze wat zachter huilen en sloot ze haar oogjes. Ik voelde mijn hart warm worden bij het zien van haar gapende gezichtje.

Ik bleef stil en wreef over haar rugje. Na 10 minuten plaatste ik haar in haar bedje en nam ik plaats naast Fatima.

Het is nog steeds moeilijk om met Fatima te praten, want zij is en blijft de gene die mijn Firdaous van me heeft afgepakt..

Maar ik weet dat Soufouan erachter zit en Fatima ongelofelijk veel spijt heeft.. Dus nog boos zijn heeft geen zin maar het vergeten? Dat nooit.

"Ik heb met je te doen lieverd. Je hebt super veel te verduren." Zei Fatima en wreef over mijn bovenbeen. Ik slaakte een diepe zucht, "Alhamdulilah." Zuchtte ik.

"Wat nu met je familie? Ze zijn allemaal boos omdat je vreemd bent gegaan met Hakeem.. Maar dat is niet zo. Zelfs ik weet dat, ik ken mijn zoon en weet dat hoe graag hij je terug wilt maar slechte dingen deed hij onder druk."

"Ze hebben contact verbroken.. Maar galti.. Wollahi Allaah weet wat ik mee maak, en Hij weet wat het beste is voor me. Ik ga niet al te veel stressen om de leugens van Soufouan. Hij heeft gekregen wat hij wilt, namelijk dat mijn ouders afstand van me hebben genomen en mijn man van me wilt scheiden.. Dat ik me kind kwijt ben geraakt en meer."

Ze slaakte een diepe zucht, "Khair in Sha Allaah, ik weet dat jij niks verkeerds hebt gedaan. Je probeerde slechts een goede vrouw te zijn en je leven weer te herpakken meskiena."

Ik knikte langzaam, "Maar dat is nu allemaal van me afgepakt. Al het goede is van me afgepakt behalve mijn geloof.. Daarom zal ik Allaah nooit verlaten." Ze knikte hevig.

"Ga douchen en slapen schat." Zei ze en wenkte me om op te staan. Na een koude douche kroop ik Hakeem zijn bed in. Hij heeft natuurlijk ook nog een kamer in zijn vadershuis, het huis waar ik nu in ben dus..

Ik deed de witte dikke dekens omhoog en zag tot mijn verbazing een foto van mij in zijn bed. Mijn boskrullen en mijn inkijk had hij weg gekrast, het is namelijk een oude foto.

Een kleine mini glimlach onstond op mijn gezicht, dat hij er zelfs nadat we "vijanden" waren van elkaar nog aan denkt wat ik wel en niet goed vindt..

Typisch Hakeem..

Mijn blik viel op zijn bureau waar een zwart schrift oplag, met moeite stond ik weer op uit het bed en reikte mijn hand uit naar het schrift.

Ik dook gauw onder dekens en maakte het schrift open. Mijn blik viel gelijk de natte plekken die waarschijnlijk het gevolg van een aantal tranen waren.

Firdaous,

Ik doe dit niet vaak, maar voor twee mensen op deze hele aardbol laat ik mijn zwakste kanten zien.

Papa mist je en..

De rest van de zin kon ik niet lezen door de tranen die het blaadje helemaal vochtig gemaakt hebben.

Ik slaakte een diepe zucht en deed het schrift weer dicht. Het leven is hard.

Ik draaide me om mijn rechterzij en trok de deken helemaal over mijn hoofd heen waarna ik mijn ogen sloot en verdronk in een diepe slaap.

Aicha, kom uit je kamer.' Roept Nasser boos, ik zit sinds gisteravond al op mijn kamer te huilen en naar het witte plafond te staren. Ik kan het gewoon niet geloven dat Soufouan vast zit, wat heeft hij eigenlijk gedaan? Zouden die jongens die hem voor drugsdealer uitmaakte gelijk hebben? Nee, dat kan gewoon niet. Soufouan zou nooit iets met drugs doen, we hebben meer dan genoeg geld.

'Ik breek die deur, ik meen het.' Roept Nasser terwijl hij op de deur slaat, ik sleep mezelf het bed uit en haal de deur van het slot af. Nasser kijkt me vol medelijden aan, ik sta echt op uitbarsten nu. Het liefst wil ik in bed springen, in slaap vallen, wakker worden en horen dat het een droom was.

Nasser zucht en neemt me stevig in zijn armen, ik maak mijn ogen dicht en barst in tranen uit. Eerst Hakeem, nu Soufouan? Wie is de volgende, Immazine? Hajar? Inaya?

'Rustig maar, het komt goed.' Fluistert Nasser in mijn oor, ik duw hem van me af en kijk hem boos aan.

'Hoe kan je zeggen dat het goed komt als mijn broer 10 a 20 jaar celstraf kan krijgen?' Schreeuw ik boos.

-
Er komen af en toe weer vrolijke stukjes beloof ik om het niet te emo te maken saffi