Gedwongen liefde

13.

Ik maak me ogen voorzichtig open, en kijk om me heen. Ik kijk snel naar mijn lichaam, en ja hoor het is gebeurd. Het geen waarvoor ik 5 jaren had gevreesd maar op 1 of andere manier er toch van afkwam is gebeurd.

Waarom heb ik niks gedaan? Waarom ben ik niet na de politie gegaan? Waarom? Ik ben echt dom, ik voel me vies. Ik voel me waardeloos net alsof mijn waarde van me is afgepakt.

Ik grijp met me hand naar de deken met bloed om het over mijn lichaam heen te doen maar het lukt niet. Mijn handen zijn vastgebonden aan het bed, zeg me alsjeblieft dat dit een droom is?

Tranen van verdriet rollen over mijn wangen, waarom moet dit met mij gebeuren? Waarom geeft Hakeem niet om mij? Terwijl hoe gek het ook klinkt ik mijn leven voor hem zou geven.

Wat gebeurd er toch met mij? Ik haat hem gewoon, ik hou niet van die mislukkeling zeg ik tegen mezelf. Ik begin te schreeuwen van de pijn en angst. Ik wil hier niet meer zijn, ik wil in mijn moeders armen liggen. Ik wil dat ze tegen me zegt dat alles goed komt, dat is precies wat ik nodig heb.

Maar niks komt goed, hoe kan ik verder gaan? Wie wilt nog met iemand trouwen die ontmaagd is? Ik ben vies, ik ben een hoer. Ik ben niks meer waard. Ik ben verkracht.

'MAAK ME LOS HAKEEM SNEL VIEZE KLOOTZAK.' Schreeuw ik door me tranen heen. Hij loopt emotieloos de badkamer uit en maakt de handboeien los. Met moeite sta ik op, het doet vreselijk pijn daaronder.

Ik loop regelrecht de badkamer in en pak een washandje. Ik zeep me zelf zo hard en goed in net alsof ik poep aan me lichaam heb, wat ook echt zo voelt. Ik heb me nog nooit zo vies gevoelt. Na dat ik mezelf 5 keer heb ingezeept doe ik de warm water kraan open en laat het hete water over mijn lichaam stromen.

Ik schreeuw het uit van de pijn, ik doe mezelf pijn om de pijn niet meer te voelen. Na 10 minuten onder de hete douche te hebben gestaan ga ik uit de douche cabine. Ik droog mezelf af en kijk naar mijn rode lichaam, ik voel het water nog steeds branden. Deze vlekken gaan nog lang niet weg denk ik in mezelf. Ik trek een zwarte Adidas trainingspak aan en doe mijn haar in een knot.

Ik kan mezelf niet eens aankijken, zo erg walg ik van mezelf. Als ik de badkamer uitloop, zie ik dat Hakeem de hele kamer heeft opgeruimd en de lakens heeft verwisseld. Ik loop naar de keuken voor een paracetamol maar ik zie Hakeem huilend met iets in zijn handen gericht tegen zijn buik staan.

Ik ga voor hem staan om te kijken wat ie in zijn handen heeft en het is een pistool. Wou hij ook nog doodschieten na dat ie me heeft verkracht? Spoort deze jongen wel?

'Wat wil je daarmee doen? Wil je me doodmaken? Doe maar, het kan ook niet erger worden met jou! Schiet me maar, schiet schiet. Dan ben ik ook van dit kutleven af.' Schreeuw ik huilend.

'Ga geen domme dingens zeggen jij, ik wil dit leven niet meer leiden.' Zegt hij zacht.

'Wacht dus je wilt zelfmoord plegen? Wil je mijn leven soms nog erger maken? Je maakt mij gek, je maakt me helemaal kapot. Heb je dan echt geen hart?' Vraag ik geschrokken.

' Aicha wollah ik voel me slecht na wat ik gedaan heb, maar alles heeft een reden.' Zegt hij terwijl hij een traan wegveegd. Het lijkt alsof de Hakeem van gister weer terug is, de goeie kant van Hakeem die niet bestaat.

'Ik was verliefd, verliefd op iemand die niet bestaat.' Zeg ik huilend. Ik zie zijn ogen veranderen van verdrietig naar boos maar hij herstelt zich snel.

'Op wie?' Vraagt hij emotieloos.

'Op jou, ik was verliefd op de goeie versie van jou. Ik hield van de versie maar jammer genoeg bestaat die niet. Alles was nep.Gister werd ik gek toen je zei dat vandaag de laatste keer was dat ik je zou zien maar nu is dat het beste nieuws wat ik zou kunnen horen. Dat je dood gaat, dat ik je niet meer hoef te zien. Dat ik nu eindelijk gelukkig kan zijn.' Zeg ik terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk, wat zei ik net? Was ik verliefd op Hakeem? Nee dat kan niet... Pff ik word gek.

'Je moet weten dat ik van je hou Aicha het spijt me zo erg dat ik je heb ontmaagd maar wollah je moet me geloven als ik zeg dat ik dit nooit wou doen.' Zegt hij terwijl er tranen over zijn wangen rollen. Die gekkigheid doet me niks meer ik moet sterk blijven, hij heeft me net wel verkracht.

'Waarom dan? Je hebt het toch zelf gedaan of niet e klootzak. Hield iemand je penis vast toen je het in me had gestopt? Nee toch? Ewa zeg dan ook geen bullshit.' Zeg ik boos.

Ik trek snel mijn schoenen aan en doe mijn jas aan. Ik wil hier niet meer zijn. Hakeem geeft me de tassen aan en een envelop met een tasje. Ik neem het gewoon aan zonder hem aan te kijken. Ik maak de deur open en kijk hem nog een keer aan, ik voel gewoon dat er veel meer hier achter zit. Het liefst wil ik zijn armen springen en zeggen dat ik van hem hou, maar ik haat hem.

Als ik thuis ben aangekomen trek ik mijn schoenen uit en loop ik de woonkamer binnen waar mijn ouders en Soufouan zitten.

'Hoi.' Zeg ik droog terwijl ik ga zitten.

'mijn dochter worde 1 grote vrouw!' Zegt mijn vader blij.

'Iemand komt dit weekend je hand vragen!' Zegt Soufouan 'blij' Je ziet zo dat mijn vader hem heeft gedwongen om blij te doen. Mijn moeder begint luid en blij te joelen en te dansen terwijl mijn vader in zijn handen klapt. En ik? Ik ga kapot van binnen.