Gedwongen liefde

99.

Voorzichtig opende ik mijn ogen, felle pijnlijke lichtstralen schenen op mijn gezicht. Ik kneep mijn ogen gelijk weer dicht en probeerde bij te komen.

Gelijk drong het tot me door wat er was gebeurd. Ik opende mijn ogen en keek om me heen, ik zit in een kamer met matte zwarte muren, zwarte gordijnen, letterlijk alles is zwart.

Mijn hart klopte razendsnel, en heel mijn lichaam zweette. Ik probeerde mijn handen achter mijn rug van daan te halen maar kwam er al snel achter dat ik vastgebonden zat.

Ik probeerde mijn handen los te krijgen en begon met mijn armen te bewegen, wat tot mijn frustratie geen enkel resultaat opleverde.

Een diepe zucht gleed over mijn lippen, waarom doet Hakeem zo iets? Hij heeft net een kind gekregen, moet hij zich nu niet bezighouden met zijn gezin?

De deur van de kamer vloog in een keer open en sloeg met een harde klap tegen de muur aan. Mijn hart stopte heel even met kloppen en het zweet brak uit op mijn voorhoofd.

Hakeem liep de kamer binnen in slechts een boxershort. Gelijk sloeg ik mijn blik neer, heel mijn lichaam begon te trillen en te shaken.

Het enige wat door me heen gaat is dat hij me weer zal verkrachten. Mijn ogen beginnen zich langzamerhand weer te vullen met tranen.

Hakeem liep naar me toe en knielde naast me neer. Ik probeerde zijn blik te ontwijken maar hij pakte me stevig vast bij mijn wangen en duwde mijn hoofd tegen de muur aan.

Zijn fel blauwe ogen keken me vol haat en woede aan, een koude rilling ging over mijn lichaam heen. Dikke tranen van angst rolde over mijn wangen.

Zonder wat te zeggen stond hij op en nam plaats op het bed dat naast mij stond. De kille stilte in de kamer wekte alleen meer angst bij me op.

Ik trok mijn benen naar me toe en keek voorzichtig naar wat Hakeem deed. En dat was gewoon naar buiten staren, wat is er mis met hem?

Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar op en opende mijn mond. "Hakeem?" Geschrokken draaide hij zich naar me om, "Waarom doe je dit?"

Hij stond op van het bed en haalde zijn hand door zijn haar heen. "Wat doe ik?" Vroeg hij nonchalant. Vreemd keek ik hem aan,"Waarom ontvoer je me? Waarom laat je me gewoon niet met rust?" Vroeg ik.

Hij negeerde mijn vragen en deed de gordijnen dicht. In een keer werd de kamer donker, alleen zijn blauwe ogen en zijn witte tanden waren te zien. Waarom lacht hij?

"Hakeem, niet doen." Zei ik vol angst. Ik hoorde zijn voetstappen richting mij komen en voelde hoe mijn hart sneller en sneller begon te kloppen.

Zijn ijskoude handen maakte het touw om mijn voeten los, hij boog zich voorover me om het touw om mijn polsen los te maken.

"Sta op." Commandeerde hij me, op trillende benen stond ik op. Hij trok me tegen zich aan, mijn hart stond even stil. In een reflex duwde ik hem hard van me af. "Raak me niet aan gek! We zijn niks van elkaar!" Schreeuwde ik woedend.

"Wat zei je?" Vroeg hij op een kalme toon. "Raak me niet aan." Herhaalde ik zonder dat ik werkelijk wist waar hij precies stond door het donker.

"Wat zei je?" Herhaalde hij, ik zweeg. Ik voelde zijn koude handen over mijn wang wrijven, weer sloeg ik zijn hand van me af. "Werk mee Aicha."

"Anders wat?!" Riep ik overstuur, plotseling hoorde ik een harde schot. Heel mijn lichaam verstijfde van de angst, "Is dat wat je wilt? Wollah er wordt gewoon geschoten als je me tegenwerkt." Zei hij op een sluwe toon. Ik slikte een brok weg.

Hakeem trok in een ruk mijn kleding van mijn lichaam af en gooide me op het bed. Tranen van angst gleden over mijn wangen, "Hakeem, niet doen." Bracht ik er met moeite uit.

"Alsjeblieft.." Fluisterde ik met het laatste beetje energie die ik nog over had. Ik voelde hij hoe voorzichtig op me kwam liggen, ik sloot mijn ogen en walgde diep van elke aanraking.

Hij gaf me een lange kus op mijn lippen maar ik hield ze stevig op elkaar zodat hij niet naar binnen kon dringen met zijn tong.

Hij wendde zich van me af en bleef even naar me staren. Plotseling stond hij op en deed het licht van de kamer aan. Hij liep weer naar me toe en nam plaats op het bed.

"Haal die ketting uit je blouse." Droeg hij me op, "Nee." Antwoordde ik, ik wil niet dat hij weet dat ik er nog mee zit. "Doe nu wat ik zeg!" Schreeuwde hij geirriteerd. Met trillende vingers trok ik de ketting onder mijn onder trui vandaan. "Wat staat daar?"

"Je kan Arabisch lezen toch?" Snauwde ik hem af, hij schudde langzaam met zijn hoofd. "Aicha.." is het enige dat hij uit kon brengen.

"Wie is Firdaous?" Vroeg hij na een tijdje met een schorre stem, "Dat weet je heus wel!" Schreeuwde ik boos. Hij keek me met fel rode ogen aan, tot mijn grote verbazing?

Is hij serieus aan het huilen? Ik schudde met mijn hoofd. Medelijden zit er totaal niet in, kijk wat hij mij allemaal heeft aangedaan..

"Fuck!" Kwam er luidskeels uit, hij sloeg alles om zich heen omver. Gauw greep ik naar mijn kleding en trok het gauw weer aan. Ik voel me walgelijk.

Ik heb een hete douche nodig, het liefst wil ik zo hard mogelijk schreeuwen om alles wat in me zit der uit te blazen. Ik weet niet eens hoe ik me moet voelen. Ik heb gemengde gevoelens..