Gedwongen liefde

31.

'Saiffedine?' Ik keer me snel om en kijk om heen, ik zag hem toch echt?!

Ik weet het zeker, of was het weer een verbeelding? Wat is dit? Ben ik gewoon bang of word ik langzaam echt gek? Net als hoe mijn ouders dat tegen me zeiden?

Ik schud die gedachtes snel weg, die tijden waren echt pijnlijk. Telkens als ik eraan denk kan ik gewoon huilen. Ik spoel me gezicht en ga naar beneden waar Immazine al zit met al het eten. Ik ga naast hem zitten en begin wat van mijn ice cream te eten.

Ik observeer Immazine vanuit mijn ooghoek, hij is echt een knap. Ik leg mijn ijs op tafel en leun mijn hoofd naar achter. Hoe ga ik overleven zonder Hakeem?

'Immazine...' Fluister ik zacht. Hij legt zijn ps4 controller op de glazen salontafel en kijkt me aandachtig aan.

'Aicha... wollah ik weet hoe je je voelt. Van buiten lijk je gelukkig alles ziet er perfect uit, maar van binnen ga je kapot.' Zegt hij met een brok in zijn keel.

'Precie...' Voor dat ik die zin afkan maken rollen er al tranen over mijn wangen. Immazine zucht en neemt me stevig in zijn gespierde armen, hij ruikt zo lekker.

Ik maak me ogen dicht en denk aan het meisje haar glimlach. Dat is het enige wat mij een beetje blij kan maken.

Waarlijk, na slechte tijden komen goeie tijden...

Na een uur staat Immazine op, hij loopt naar de gang en trekt zijn moncler jas aan. Hij loopt weer naar de woonkamer en kijkt me vol medelijden aan.

'Sorry Aicha, maar ik moet echt weg gaan. Morgen ochtend ben ik er al vroeg om je op te halen, hou je sterk. Ik ben er voor je.' Zegt hij gehaast, hij geeft me een kus op me voorhoofd en loopt naar de deur. Hij kijkt me nog een keer aan en dan tover ik een glimlach op mijn gezicht waarna hij het huis toch tevreden achterlaat.

Rond 23:24 komen Hajar en Hakeem thuis, ze zijn echt meer dan 10 uurtjes weg geweest. Hajar heeft heel veel merk kleding gekocht, echt overdreven veel. En ook een auto voor als ze mag rijden, echt lief van Hakeem. Hajar is in haar kamer en Hakeem boven, wat hij doet weet ik niet.

Ik loop naar de badkamer beneden en fris me op. Ik trek mijn slaapjurk aan en loop naar boven. Ik maak de deur open en zie overal kaarsjes en rode blaadjes in een hartjesvorm over de gehele spierwitte kamer verspreid. Prachtig. De heerlijke geur van de rozen doet me goed.

Ik loop de kamer in en voel opeens twee handen op mijn heupen. Ik keer me om en kijk in Hakeem zijn fel blauwe ogen, prachtig. Hij heeft alleen een grijze joggingsbroek aan en zo te zien is hij naar de kapper geweest. Hij heeft een glad kapsel met zijn haren naar de zijkant en een schuine kapperslijn, perfect.

'Heb je dit alles voor mij gedaan?' Zeg ik terwijl ik hem dromerig aankijk.

'Voor wie anders?' Zegt hij lachend, zijn kuiltjes zijn geweldig. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik voel de vlinders strijden om te vliegen, zoveel zijn het er. Iets wat Hakeem alleen kan doen.

Hij gaat op zijn knieen en pakt me hand vast. Hij haalt de ring van mijn vinger af en ik kijk hem raar aan.

'W...Wat doe je?'

Hij pakt een doosje uit zijn zak waarop staat Tiffany & Co. Ik doe mijn hand voor mijn mond en kijk hem vol ongeloof aan, zo een dure ring. Nee dit moet een grap zijn.

'Nee Hakeem...' Zeg ik vol ongeloof.

'Dit is niks vergeleken met wat jij voor me betekent hbiba djellie, jij bent mijn alles.' Hij zet de ring om mijn vinger en geeft me een kus op mijn hand. Vol ongeloof bewonder ik de goude ring met de perfecte diamantjes erin. Het is veel mooier dan de vorige.

Hij staat weer op en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

'Ik hou van je...' Zeg ik en geef hem een kus op zijn mond. Ik loop naar de badkamer om even mijn tranen weg te wassen. Ik wil Hakeems avondje niet verpesten, dit misschien wel onze laatste nacht samen. Ik loop weer naar de kamer en zie dat Hakeem op het bed zit.

Ik ga op hem zitten met mijn benen rond zijn heupen, we kijken elkaar diep in de ogen aan. Er heerst een pijnlijk stilte in de kamer, we zijn beide bang om elkaar kwijt te raken. Ik voel pijn, verdriet maar te veel liefde.

Ik blijf naar zijn lippen staren en heb het zoals gewoonlijk niet door dat ik op mijn lippen bijt, ik druk me lippen tegen die van hem en als snel belanden we in een 'heftige zoenpartij'. Hij duwt me zachtjes op het bed en begint me overal kusjes te geven, ik voel zijn handen over mijn rug glijden om mijn bh uit te doen.

Hij gooit mijn bh op de grond, een golf van opwinding gaat door me heen als ik zijn gespierde lichaam tegen de mijne aan voel terwijl hij me weer begint te zoenen.

'Weet je zeker dat je wilt?' Vraagt hij terwijl hij me twijfelend aankijkt, ik knik hevig ja. Ik ga met mijn hand door zijn haar en trek hem naar me toe, hij kijkt me verliefd aan terwijl hij bijt op zijn lippen.

'Aicha, je lichaam is prachtig...'

Ik voel zijn warme adem gewoon in mijn nek, hij zoent me in me nek en kijkt me uitdagend aan.

'Vandaag wel die rode plekken?'

'Ja, heel veel.' Zeg ik bijna buiten adem. Hij glimlacht breed en geeft me een sneaky blik.

Dit wordt een lange nacht.

~

De volgende ochtend word ik wakker met een heftige hoofdpijn. Ik sta snel op en loop naar de badkamer waar Hajar huilend uitloopt.

'Niet huilen...' Hoor ik iemand nog fluisteren, vast Hakeem.

Ik voel een pijnlijke steek door me heen gaan. Vandaag zal Hakeem echt weg gaan, misschien is dit de laatste keer dat ik hem zal zien...

Ik fris me op en spring in een zwarte joggingsbroek met een zwarte vest. Ik borstel mijn haar glad en doe het in een staartje.

Ik ren de trap af waar zonder te overdrijven bijna 30 koffers staan.

Ik maak voorzichtig de woonkamer deur open waar Hakeem staat.

'Hakeem...' Fluister ik zacht.

Hij keert zich om en kijkt me gebroken aan. Zijn wallen zijn diep en blauw, zijn ogen zijn echt rood.

Het breekt me om hem zo te zien, ik wil hem niet kwijt. Nooit niet, ik wil voor al tijd bij hem zijn, en het nooit stopt.

Hakeem...

'Aicha... Ik kan dit niet meer.' Zegt hij met een brok ik zijn keel.

Mijn oog valt op het mes wat hij in zijn handen heeft, wilt hij zelfmoord plegen???????

'HAKEEM NEE!' Schreeuw ik terwijl er duizend tranen over mijn wangen rollen.

Niks is voor altijd, en uitzonderingen bestaan niet.