Gedwongen liefde

51.

Charissa en haar ouders zitten op de bank samen met Nasser en Dounya. Verbaasd kijk ik naar Charissa die aan het huilen is, haar ouders zijn razend, dat zie je zo.

'Kom zitten.' Zegt Nasser terwijl hij me boos aankijkt. Ik loop naar de bank en neem plaats naast Nasser.

'Vertel jouw kant van het verhaal Charissa.' Zegt Nasser tegen haar.

'Aicha heeft me geslagen.' Zegt ze als een baby.

'Ja dat weten we nou wel, gedraag je naar je leeftijd en vertel waarom. Speel niet onschuldig want daar trappen wij niet in. Mijn zusje is niet gek, als ze iemand slaat, slaat ze die gene met een reden.' Zegt Nasser fel, het geeft me toch een goed gevoel dat hij zo over me praat.

'Rustig Nasser.' Fluistert Dounya in zijn oor.

'Laat mijn dochter uitpraten.' Zegt Charissa's vader.

'In mijn huis ga je geen wetten lopen leggen, ik schop je zo eruit.'

'Genoeg Nasser!' Dounya gaf hem een stoot op zijn arm.

'Weet je? Als je niet zelf kan praten zeg ik het wel, Charissa heeft een foto van me genomen toen ik naakt was. Waarschijnlijk kleedde ik me aan, want ik deed net een bh aan op die foto maar mevrouwtje heeft het bewerkt en verstuurd voor geld. Ook zei ze 'je kanker moeder' ze vroeg er gewoon om en als ze niet uitkijkt krijgt ze het weer mevrouw, dit keer van heel me familie.' Zeg ik terwijl ik Charissa vies aankijk, vieze klote wijf dat je bent denk ik in mezelf.

'WAT HEB JE GEDAAN TERING WIJF?!' Dounya staat op en stapt op Charissa af.

'Ben je ziek in je hoofd dat zo praat over mijn schoonmoeder?! Moet ik nu nu een naaktfoto van je maken en het op Facebook zetten zodat je nooit meer normaal op straat kan lopen?!' Roept ze luid, Charissa kijkt haar slechts zielig aan. Maak geen grappen met mijn familie.

De deur wordt hard dichtgeslagen, ik kijk om en zie dat Nasser weg is. Hij is woedend, vroeger als iemand over onze moeder sprak werd Nasser helemaal agressief. De moeder van Charissa gaat met de vader op de ander bank naast mij zitten zodat Dounya los kan gaan.

Als Dounya je aanpakt, zou je willen wensen dat je niet bestond. Ik spreek uit ervaring... Na flink wat rake klappen is Dounya gekalmeerd.

'Dit is geen land voor meisjes om op te groeien.' Zegt Charissa's moeder terwijl ze Charissa afkeurend aankijkt.

'Klopt mevrouw.' Zegt Dounya terwijl ze naast me komt zitten.

'Na den san dies e psa, if ye doe den ka san dies. Na ka de in ie ede noh?!' ( deze dingen gebeuren, als je deze ka dingen doet. Ka is in je hoofd noh?!) Roept Charissa's moeder opeens boos, ze stapt op Charissa af en haalt haar slipper van haar voet af.

Charissa staat snel op en probeert weg te rennen maar haar moeder pakt haar snel bij haar haar, ze gooit haar in de hoek en begint haar te slaan.

'Je. Mag. Het. Niet. Doen. Je. Mag. Geen. Naakt. Foto's. Maken. Van. Mens- en.' Roept ze hard, bij elk woord die ze uitspreekt geeft ze Charissa een klap met haar slipper. Charissa schreeuwt het uit terwijl ze zichzelf probeert te beschermen. ( Herkenbaar voor de Surinamers he 😭.)

Charissa en haar ouders zijn al een halfuur weg, 'Ik heb het gefilmd he.' Zegt Dounya lachend. Ik spring naast haar op de bank, ze slaat haar armen om me heen en houdt me stevig tegen zich vast.

'Sorry dat we je sinds Safae's geboorte hebben verwaarloosd wollah we gaan binnenkort wat leuks doen ja zusje?' Zegt Dounya terwijl ze over mijn wang streelt, ik knik en staar naar het plafond. Nasser loopt de woonkamer binnen, zo te zien is zijn woede ook helemaal weg. Hij stond nog lang te praten met de ouders van Charissa voor de deur.Het was wel een heftig gevalletje, ze mogen van geluk spreken dat mijn ouders er niet waren anders was het heel anders afgelopen vooral met die moeder van mij... Me vader mag niet eens aan me komen laat staan Charissa.

'Mag ik erbij?!' Roept Nasser, 'Nee.' Zeg ik terwijl ik me tong naar hem uitsteek. Hij loopt naar de bank en springt op me. Ik schreeuw het uit van de pijn, is hij helemaal leip?! Ik heb een fucking kind in mijn buik!

'Denk je dat je grappig bent ofzo kinderachtig organisme dat je bent, wollah moet ik je brengen naar balorig?' Zeg ik kwaad, ik duw ze van me af en ga op de eenpersoonszitting zitten. Dounya schiet in de lach en loopt naar boven waar mijn broertjes en haar dochter huilen.

Nasser komt naast me zitten en kijkt me onderzoekend aan, 'wat is er zuster?' Ik kijk hem cynisch aan en richt me weer op de tv. Hij trekt me naar zich toe en begint me te kietelen. Ik schiet in de lach en probeer hem te slaan.

'S...stop.' Schreeuw ik luid.

'Laat los homo! Laat los tyfus homo!' Bij het horen van Samir zijn schattige stem die deze woorden uitspreekt, stop ik gelijk met lachen, Nasser laat me los en kijkt vol ongeloof naar Samir die met zijn armen gekruist voor ons staat en Nasser boos aankijkt.

'Waar heb je dat geleerd Samir?' Vraag ik verbaasd, ik sta gewoon versteld. Mijn moeder voedt hem zo netjes op... Hij is pas 4?

'Ome piet, hij, hij klimt altijd over onze hek en dan fluistert hij allemaal gekke dingen.'

Nasser en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Onze nieuwsgierige gekke buren ook... Ik wist nog toen mij buurvrouw door het raam keek toen mijn vader Soufouan sloeg, doodlachen.

'Kan je even boodschappen doen Aicha?' Vraagt Nasser, ik zucht en knik met me hoofd. Ik neem zijn pasje aan en trek snel mijn Royaums aan met een zwarte vest.

Samir heeft inmiddels zijn addidasjes ookal aangetrokken net alsof hij meegaat. 'En waar ga jij naartoe meneer?' Vraag ik met gefronste wenkbrauwen.

'Ik ga mee.' Zegt hij vastberaden.

'Nee Samir, jij blijft thuis a mattie.' Zeg ik lachend. 'Grapje kom.' Ik til hem op en loop de deur uit.

'Ik wil lopen!' Ik zucht en zet hem weer neer, met 2 zware zakken loop ik de winkel weer uit. Meer dan de helft van de inhoudt bestaat uit snoep. 'Samir hier blijven!' Roep ik boos, 'Samir waar ben je?' Ik kijk om me heen maar hij is nergens te vinden. 'SAMIRRRRRR!' Schreeuw ik hopeloos, het kan me niet schelen dat iedereen naar me kijkt. Waar is ze me broertje?!

'Hij is hier.' Bij het horen van deze stem krijg ik een warm gevoel vanbinnen, een raar gevoel dringt mijn buik in, het gevoel dat één persoon mij alleen kon geven. Het kan niet waar zijn, mijn ogen schieten vol. Ik keer me voorzichtig om en kijk recht in de ogen van Hakeem...