Gedwongen liefde

33.

We rijden nu al 4 uurtjes en het is 12:34. Ik heb dat appje van Saiffedine nog niet geopend, ik durf het gewoon niet. Ik blijf maar naar buiten staren, wat zal Hakeem nu aan het doen zijn?

Inshallah komt hij na deze week terug, want dan is die klus afgelopen. Als hij het haalt tenminste. Aan de ene kant ben ik ook wel blij dat ik eindelijk naar huis ga, ik heb mijn ouders al een heel weekend niet gezien.

En mijn kleine boefjes, die grote rat Soufouan heb ik echt het minst gemist. Hahahaha. Gelukkig heb ik mijn kamer op slot gedaan want als iemand ziet wat ik met mijn kamer gedaan heb... pfff.

Dan ben ik echt faya, ze hebben zoveel energie gestopt in die kamer. Het was echt een prachtige kamer tot dat ik het sloopte... Maar ik kan er niks aandoen, alles werd me gewoon even te veel.

Ik kijk stiekem vanuit mijn ooghoek naar Immazine en zie dat hij geniet van de zonnestralen die op zijn gezicht schijnen.

'Shit man, kijk die file.' Zegt hij geirriteerd.

'Wauw! Omg kom wakka? (lopen)' Zeg ik geschrokken. Als deze file optrekt is het al 6 uur ofzo.

Hij lacht en zet zijn rayban zonnebril op. Hij doet de radio aan en zijn stoel naar achter. Ik besluit mijn stoel ook naar achter te zetten en doe mijn raam wat omlaag.

'Ey dushi! Konta bai?! Kom hier zitten no?' Zegt een oude man in de auto naast ons. Ik doe mijn raam weer naar omhoog en kijk Immazine aan. Niet lang daarna schieten we in de lach.

'Van wie heb je die ring gekregen?' Zegt hij terwijl hij mijn hand vastpakt en de ring bewonderend.

'Mijn mannetje.' Zeg ik vol trots terwijl ik denk aan Hakeem. Ik mis hem nu al, ik knijp mijn ogen dicht om de tranen tegen te houden. Ik blijf positief, Hakeem zal het halen. Inshallah.

'Wauw.' Zegt hij haast onverstaanbaar.

'Wanneer gaan jij en Lina trouwen dan?' Zeg ik terwijl ik me omkeer naar hem.

'Ik weet het niet man...'

'Hoezo?' Zeg ik terwijl ik hem met gefronste wenkbrauwen aankijk.

Hij doet zijn rayban zonnebril wat omhoog en kijkt me twijfelend aan. Je ziet dat hij duidelijk twijfelt of hij me dit kan vertellen.

'Je kan me vertrouwen...' Zeg ik zacht.

Hij zucht en krabt zijn achterhoofd.

'Ze is... Ik weet het niet. Ik heb sterk het gevoel dat ze alleen met me gaat om mijn uiterlijk en mijn geld. Ik heb haar meer dan 100 keer haar vaders nummer gevraagd maar ze komt elke keer met een andere tenouie.'

'Omg mijn nagel is gebroken en jij vraagt om mijn vaders nummer? Omg ik dacht dat je van me hield.' Zegt hij met een meisjesstem terwijl hij dramatische gezichtsuitdrukkingen maakt.

Ik kan het niet laten en begin hard te lachen. Tranen rollen over mijn wangen van het lachen en ik hou mijn buik vast.

'Nee... Ik vind het echt er... hahahahahahaha.'

'Nee wollah... Ik vind he... hahahaha.'

Ik doe mijn ogen dicht en haal diep adem. Het is niet leuk dat ik hem gewoon uitlach, maar als je zijn gezicht zag he. Doodlachen wollah.

'Oke... Ik vind het echt erg voor je maar je gezicht was te grappig hahahaha.'

Ik droog me tranen af en kijk naast me. Huh? Waar is Immazine? Ik stap nog steeds lachend uit en kijk om heen. We staan nog steeds in de file en de oude man blijft maar naar me kijken. Ye viespeuk hahaha.

Ik loop naar de achterkant van de auto en zie Immazine daar helemaal huilen van het lachen. Ik ga naast hem zitten en begin samen met hem te lachen. Jullie hebben gewoon geen idee hoe grappig het eruit zag.

De mensen die in de auto achter ons zitten kijken ons raar aan.

'Kom laten we gaan zitten in de auto, de file begint al op te trekken.' Zegt Immazine na een uurtje.

We zitten nu al 3 uurtjes in de auto en hebben de hele tijd met elkaar gelachen. Immazine is echt een leuke jongen, ik snap niet dat Lina haar vaders nummer niet wil geven. Want ik had het allang gedaan. Ik had eerder verwacht dat ik heel de rit zou huilen om Hakeem, maar gelukkig ben ik met Immazine. Ik mag hem echt...

We parkeren voor mijn huis en Soufouan en Immazine brengen mijn koffers naar boven. Als alle koffers naar boven zijn gebracht loop ik het huis in.

Ik loop naar de woonkamer en zie dat mijn moeder allerlei koekjes, thee, koffie, en frisdrank op tafel heeft gezet voor Immazine. Toevallig zijn zijn ouders ook hier, ik wist niet eens dat hun elkaar kenden maar oke...?

'Mama heeft jou gemist e benti!' Zegt me moeder terwijl ze me overal kusjes geeft. Ik kijk haar raar aan maar dan geeft ze me een gevaarlijk blik. Deze vrouw he hahaha.

'Ik heb u ook gemist e yema!' Zeg ik en geef haar een kus op haar voorhoofd. Ik geef Immazine's vader een hand en zijn moeder 2 kusjes op haar wang.

'Wauw! Jij bent een hele mooie meisje, alleen meer rokken aandoen he benti!' Zegt zijn moeder terwijl ze me goedkeurend aankijkt. Ik voel me wangen rood worden en ga naast mijn moeder zitten.

Soufouan loopt de woonkamer binnen, als hij me ziet verschijnt er een brede lach op zijn gezicht. Ik ren naar hem toe en knuffel hem stevig, hij ruikt zo lekker. Mijn grote rat.

'Ik heb je heel erg gemist omg omg, je bent de lelijkste broer ever.' Hij geeft me een kus op me voorhoofd en duwt me van zich af.

'Kowed.' Zegt hij droog en gaat naast Immazine zitten.

'Hahaha bouchra, jij hebt hele leuke kinderen. Aicha en Immazine waren hele dag samen?' Zegt Immazine zijn moeder terwijl ze me vriendelijk aankijkt. Ze is best wel een mooie vrouw, nja prachtig. Ze heeft licht bruine ogen en krullend haar.

Ik kijk Immazine aan en we beginnen beide te lachen. Soufouan kijkt me raar aan en geeft me een waarschuwende blik.

'Misschien trouwen, wie weet, misschien trouwen, wie weet.' Zegt zijn vader opeens, ik voel mijn wangen rood worden en ga gewoon dicht naast mijn moeder zitten. Immazine en ik trouwen? Nee... Ik zie hem eerder als een broer.

Ik voel mijn telefoon trillen en herinner me weer dat Saiffedine had geappt. Soufouan kijkt me geirriteerd aan en wenkt me dat ik mijn telefoon uit moet zetten. Is niet netjes tijdens bezoek, blabla. Ga weg man, ik bepaal zelf wel wat ik doe.

Na 5 minuten gaat mijn telefoon weer af, Soufouan trekt me onopvallend van de bank af naar de gang. Hij trekt mijn telefoon uit mijn handen, ik probeer het uit zijn handen te halen maar het lukt niet. Waarom heb ik mijn code ook uit gedaan tfoe.

'Soufouan geef me die telefoon, ik haat je. ' Zeg ik bijna schreeuwend.

Als hij de telefooon ontgrendelt heeft leest hij een paar dingens, wat weet ik niet, ik blijf wanhopig toe kijken terwijl ik zenuwachtig op mijn nagels bijt en hopen dat hij Saiffedine zijn appjes overslaat.

Zijn gezicht wordt rood en hij gooit mijn telefoon in de hoek. Hij balt zijn vuisten en kijkt me woedend aan.

Deze blik zegt al genoeg, r.i.p Aicha. Het was fijn geweest om Aicha te zijn denk ik in mezelf. Ik ga dood.