Gedwongen liefde

22.

Ik kijk hem met open mond aan, ik had dit echt niet verwacht. Dus al die tijd wou hij me niet aanraken maar werd hij gedwongen? Wou hij al die tijd zelfmoord plegen terwijl ik dacht dat het hem niks boeide?

De tranen stromen over zijn wangen... Ik heb zo een medelijden met hem. Dit raakt me echt, ik wist dat er iets achter zat. Elke keer als ik hem in zijn helder blauwe ogen aankeek zag ik dat er veel meer achter dit gedoe zat. Maar hoe weet ik of ik hem moet geloven...? Alles lijkt zo echt maar ik ben mijn vertrouwen in de mensheid verloren... Dat zal nooit terugkomen net als hoe ik mijn maagdelijkheid nooit meer terug krijg.

' Hakeem... Is dit waar?' Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt geschrokken op en kijkt me recht in me ogen aan. Deze blik doet me pijn, ik zie al gelijk dat ik deze vraag niet had moeten stellen. De pijn en verdriet zijn van zijn gezicht af te lezen. Ik voel me gelijk schuldig.

'Ik ga over een week misschien wel dood omdat ik jou deze klus bespaar. Heb je echt niet door hoeveel ik voor jou doe? Ben je ****** blind? ey weet je wat? Ik ben klaar hier.' Zegt hij woedend terwijl hij opstaat en naar de gang loopt, ik sta snel op en ren achter hem aan. Waarom ben ik soms zo een bitch?

'Hakeem echt het spijt me, ga niet weg?' Vraag ik met betraande ogen terwijl ik zijn arm vast hou. Hij trekt zijn arm uit mijn greep en trekt zijn moncler jas en zijn royaums aan waarna hij de deur hard achter zich dicht slaat.

Ik zak tegen de witte muur aan en trek mijn knieen naar voren zodat ik mijn armen om ze heen kan zetten. Tranen rollen over mijn wangen. Alles flitst weer langs mijn netvlies.

De eerste keer toen Hakeem mij betastte, toen niemand me geloofde en ik geslagen werd. Wat Hakeem al die keren met me deed. Gewoon alles. Wat is het volgende dat mij te wachten staat?

Ik ga waarschijnlijk trouwen met een moordenaar/drugsdealer. Maar ja wat kan ik doen? Nee zeggen zodat heel mijn familie eraan gaat? Ik ben waarschijnlijk zwanger wat ga ik nog kunnen worden in deze maatschappij? Ik ben zelf nog een kind?

En wat als Hakeem de vader is en dan dood gaat? Door mij? Wat moet ik dan zeggen tegen mijn kind later? 'Je hebt geen papa omdat hij iets deed om mama te beschermen daardoor is hij dood'

Bij die gedachtes word ik gewoon gek, misschien moet ik alles gewoon even vergeten. Gewoon alle stress even wegzetten en ervoor Hakeem zijn. Hij heeft het ook moeilijk genoeg. Ik ga er gewoon alles aandoen zodat deze 2 misschien wel laatste dagen met hem gewoon geweldig worden.

Ik sta op en pak mijn LV tas. Ik loop de trap op naar boven, ook hier is alles wit. Aan het einde van de gang zie ik een grote witte tweedelige deur met goude hendels. Ik maak de deur open en zie een heel groot wit bed in het midden. Boven het bed staat Hakeem & Aicha in zwarte sierletters. Er is een grote make up tafel aan de muur met allerlei soorten make up. In de hoek is er een deur, ik maak de deur open en zie een grote witte badkamer met alles der op en der aan wauw... Ik stap de badkamer uit en loop naar de volgende witte deur in de kamer. Als ik de deur openmaak krijg ik een hartverzakking. Het is een grote inloopkast vol kleren en schoenen.

Een blijdschap-kreet verlaat mijn mond, heeft Hakeem dit allemaal voor mij gedaan? Hij houdt gewoon van mij... Ik weet het zeker. Ik zie van alles in deze kast van addidas sneakers naar louboutin hakken en van broeken naar hoofddoeken, huh wacht? Ik loop naar de plank en til het kleedje op. Ja het is echt een gebedskleed. Ondanks alle ups en downs... eigenlijk waren het alleen maar downs. Hoop ik dat Hakeem de vader is van mijn baby. Kon ik maar met hem trouwen...

Een diep zucht verlaat mijn mond, ik leg het gebedskleedje weer op de bovenste plank. En loop naar de geweldige witte keuken, als ik hier zou wonen he wollah ik zou elke dag koken. Het heeft gewoon alles, alles is schoon en wit. Ik maak de koelkast open, en pak alles wat ik nodig heb. Ik maak een paar die mijn moeder me heeft leren maken, zet alles in de oven, en loop naar boven.

Als ik 30 minuten onder de douche sta, ruik ik het eten al in de badkamer. Ik trek snel een badjas aan en ren naar beneden, snel maak ik de oven open om te kijken of alles nog goed is.

'Subhan allah.' Fluister ik opgelucht, ik haal alles uit de oven en zet het op het aanrecht die als een eiland in het midden van de keuken staat.

Ik loop weer naar boven en droog me af. Ik loop de inloopkast in en trek een witte strak jurk aan met kant aan de bovenkant waardoor ik inkijk heb. Ik loop naar de make up tafel en maak mezelf helemaal perfect op. Van me wenkbrauwen tot me lippen, en trek nog wat sieraden aan. Ik doe mijn lange gestylde haar los en krul het met mijn krultang. Ik doe een kleine scheiding in het midden en klaar is kees.

Ik kijk in de grote spiegel die aan muur is en bewonder mezelf.

'Wauw.' Fluister ik zacht, ik maak snel een paar foto's. Loop naar beneden en dek de eettafel. Hakeem heeft dit wel verdiend, en zelf wil ik ook alles even vergeten. Wat heb je eraan om heel de dag te huilen als het niks aan de situatie veranderd? Hoe erg het ook is.

Als alles klaar is gezet, ga ik zitten op de bank. Ik pak me telefoon en app Inaya, Charissa en Tim. Ik kan niet wachten tot dat het maandag is, ik mis mijn schatjes.

Niet lang daarna hoor ik de bel gaan, heeft Hakeem geen sleutel? Ik loop naar deur, maak het open keer me gelijk om.

'Dus hier ben je.' Hoor ik een zware stem achter me zeggen. Dit is geen Hakeem? Ik schrik en blijf verstijfd staan. Ik keer me om en zie...