Gedwongen liefde

126

De volgende dag

Immazine liep de woonkamer binnen en nam plaats tegenover ons.

Hij is echt gek op Firdaous, ze is ook echt schatje om te zien. Net een kleine babyborn.

"Wanneer gaat ze lopen?" Vroeg hij terwijl hij me aankeek, ik keek Dunya aan en schoot in de lach.

"Ze is nog geen twee maanden oud gek." Zei Dunya lachend. "En kan die van jou al lopen?"

Het viel stil, Dunya's gezicht verandere meteen. Meskiena, ik vind het echt erg voor haar. Ze heeft haar dochter zo lang niet gezien.

Ze haalde zuchtend haar schouders op, "Heb der nog niet gezien sinds ik terug ben." Zei ze, ik kon aan haar zien dat ze elk moment in tranen zou kunnen uitbarsten.

"Bel Nasr anders even op." Bood ik aan, ze keek me geschrokken aan. "Nu al?" Ik knikte, "Waarom niet?" Ze haalde haar schouders op.

"Ik weet niet of ik er klaar voor ben." Zei ze terwijl ze met een pluk van haar haar speelde. "Je hebt Sanae zo lang niet gezien.."

"Ik ga hem bellen." Ze stond op en liep naar boven. Ik bleef alleen achter met Immazine in de woonkamer, ik vraag me nog steeds af hoe het met Hakeem gaat..

Ik mis hem wel, hij zit nu al zolang vast. Hij kon niet eens naar de begravenis van Riham komen. Ik weet dat hij er graag bij zou willen zijn.

Ik kan me nog herrineren dat hij hier langs kwam en gewoon gek werd van verdriet.

Toen hij me vroeg om hem terug te nemen..

Maar ik weet het niet, ik zit nog in een scheiding. Is het niet te vroeg om nu al aan een ander te denken? Daarbij komt Amine misschien terug?

Ik slaakte een diepe zucht, ik heb nog nooit zoveel van een man gehouden zoals ik van Hakeem heb gehouden.

Hij was m'n eerste liefde, en na alles wat we mee hebben gemaakt hou ik nog steeds van hem. Ergste is dat ik steeds meer van hem ben gaan houden. Hoe vreemd is dat?

Aan de ene kant heb ik een gebroken hart, aan de andere kant voel ik liefde voor een ander.

Liefde is onzin, en ik begrijp er niks van.

"Waar aan denk je?" Ik haalde mijn schouders op, "Vraagt Hakeem nog naar me?" Vroeg ik zachtjes, Immazine schoot in de lach.

"Mattie, de vraag moet zijn; praat Hakeem nog over iemand anders behalve ik? Hij praat de hele dag over jou a sahbe."

Mijn hoofd gloeide helemaal rood. "Zeg wollah?" Immazine knikte, "Wollah."

"Billah?" Hij keek me raar aan, "Wesh geloof je mij niet ofzo? Hand op Quran hij praat 24/7 over jou als ik op bezoek uur ben. Is om gek van te worden man." Zei hij lachend.

Ik gaf hem een stoot tegen zijn arm, "Doe normaal." Zei ik lachend. "Mohim lukt het wel met die kleine?" Ik knikte, "Enige wat ik moet doen is bijna 4 keer op staan in de nacht voor pap of schone luier maar alhamdulilah ze slaapt toch veel deze luilak."

"Komt goed in sha Allah. Alles komt goed, ik heb het je beloofd toch?" Ik knikte langzaam, nadenkend wanneer maar zal vast wel.

"Wat dan?" Zei ik nieuwsgierig, "Je hoort het van zelf wel, ik wil niet te hard van stapel lopen. Mohim ik ga, t7allah."

"Nee wacht zeg wat je van plan bent!" Zei riep ik hem achterna maar net op dat moment hoorde ik de deur dicht gaan.

Wat een mogol is het ook man.

Ik liep de trap op naar boven en liep Firdaous haar kamer in. Ik zag dat ze nog lekker lag te slapen, ik denk dat ze ongeveer over een uurtje weer wakker wordt. Want dan moet ze eten en geloof mij als ik zeg dat ze geen grap maakt met dat. Wollah.